၆၆(ဃ) အေၾကာက္တရားနဲ႔ အေမွာင္ေခတ္က ျပည္သူေတြ ပိုျပည့္သူ

၆၆(ဃ) အေၾကာက္တရားနဲ႔ အေမွာင္ေခတ္က ျပည္သူေတြ ပိုျပည့္သူ

အေမွာင္ေခတ္အေၾကာင္းကို ဘယ္ေတာ့မွ မေတြးမိခ်င္တဲ့အခါေတြ ကၽြန္မတို႔ျဖတ္သန္းခဲ့တဲ့ မ်ိဳးဆက္ေတြမွာ ရွိပါတယ္။ ေမွာင္လြန္းလို႔ ဘာကိုမွမျမင္ရတဲ့အခါ အေမွာင္ထဲမွာ ေနသားက်လာၾကတယ္။ အေမွာင္ထဲမွာ သြားတတ္လာတတ္ ေနထိုင္တတ္ခဲ့ၾကတယ္။ ညအခ်ိန္မေတာ္ ေခါက္လာမယ့္ တံခါးသံေတြကို ေၾကာက္ၾကရတယ္။

လက္ဖက္ရည္ေသာက္ဖို႔ ႂကြပါဆိုၿပီး ဘယ္ကိုေခၚသြားမွန္း မသိတဲ့အျဖစ္ေတြ၊ ေက်ာင္းသြားတက္ေပမယ့္ အခ်ိန္တန္ေတာ့ အိမ္ကိုဘယ္ေတာ့မွ ျပန္မလာရရွာတဲ့ ေက်ာင္းသားေတြ၊ အေမွာင္ေခတ္ထဲမွာ နံရံေတြတိုင္းမွာ နားရွိတယ္ဆိုၿပီး တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ သံသယေတြနဲ႔ မယံုၾကည္စိတ္ေတြနဲ႔ ရွင္သန္ခဲ့ရတဲ့ ကာလေတြေပါ့။
ကၽြန္မတို႔ မ်ိဳးဆက္က “သခင္ေအာင္ဆန္း ရာဇ၀င္ေတြ ႐ိုင္းခဲ့ရၿပီ အဘိုးေရ”လို႔ မ်က္ရည္၀ဲ ေတာက္ေခါက္ အံႀကိတ္ခဲ့ရတဲ့ မ်ဳိးဆက္ေတြေပါ့။ လိုသလိုသံုးတဲ့ ဥပေဒဆိုတာ အာဏာရွင္နဲ႔ အာဏာ လက္နက္ကိုင္ထားသူေတြရဲ႕ ပါးစပ္ထဲက ထြက္လာသမွ်သာ အမွန္၀ါဒအျဖစ္ အားေကာင္းခဲ့တယ္။ ျပည္သူေတြရဲ႕ အေၾကာက္တရားဟာ ျဖတ္သန္းခဲ့တဲ့ ေခတ္အဆက္ဆက္မွာ ေသနတ္ေျပာင္း၀နဲ႔ ပိတ္ဆို႔ခံခဲ့ရတာ ႏွစ္ေပါင္း ၆၀ ေက်ာ္ၾကာခဲ့ေပါ့။

၂၀၁၅ ေရႊးေကာက္ပြဲမွာ ေျပာင္းလဲခ်ိန္တန္ၿပီ ေႂကြးေၾကာ္သံနဲ႔ NLDပါတီ အႏိုင္ရခဲ့ၿပီး ျပည္သူ႔အစိုးရစစ္စစ္ တက္လာတဲ့အခ်ိန္ ျမန္မာႏိုင္ငံသူ ႏိုင္ငံသားေတြရဲ႕ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ဟာ အေရာင္တဖိတ္ဖိတ္ လက္လာခဲ့တယ္။ အႏွစ္သာရအေနနဲ႔ ရေတာ့မယ္လို႔ အားလံုးက ယံုၾကည္ခဲ့ၾကတယ္။

ႏွစ္ေပါင္း ၆၀ ေလာက္ ကၽြန္မတို႔က ျမင္ေပမယ့္ ကန္းေနသလို ေနခဲ့ရတယ္၊ ၾကားေနရေပမယ့္ မၾကားခ်င္ေယာင္ ေဆာင္ေနခဲ့ရတယ္၊ ေျပာခ်င္ေပမယ့္ အ,ေနသလို ႏႈတ္ပိတ္ခဲ့ရတာကိုး။ ျမန္မာႏိုင္ငံသားေတြ ျပည္သူ႔အစိုးရ လက္ထက္မွာ တကယ္ေရာ လြတ္လပ္စြာ ထုတ္ေဖာ္ေျပာဆိုခြင့္ေရးသားခြင့္ေတြ ရခဲ့ပါရဲ႕လား။ လူေတြ တြင္က်ယ္စြာသံုးေနတဲ့ Facebook လို Social Network ေတြမွာ အရင္ေခတ္က စစ္အာဏာရွင္ေတြ စစ္ေခါင္းေဆာင္ေတြ သူတို႔ကို ထိခိုက္ေ၀ဖန္ရင္ လိုသလို သံုးဖို႔လုပ္ထားတဲ့ အီလက္ထေရာနစ္အက္ ၆၆(ဃ)ဆိုတဲ့ ဥပေဒႀကီးကို ဖ်က္သိမ္းမယ္လို႔ ထင္ခ့ဲၾကတယ္။ ၆၆(ဃ)ဟာ တရား႐ံုးရဲ႕ ဖမ္း၀ရမ္းမပါဘဲ လူတစ္ေယာက္ကို ထင္သလိုဖမ္းႏိုင္ခြင့္ရွိတဲ့ လူ႔အခြင့္အေရး ခ်ိဳးေဖာက္ေနတဲ့ ဥပေဒေလ။ ကိုယ္နဲ႔မတည့္တဲ့သူ မွန္သမွ် ေထာင္ထဲထည့္ထားလို႔ရတဲ့ဥပေဒ၊ ရဲနဲ႔တရားသူႀကီးေတြ ထင္သလို လုပ္ခြင့္ရွိတဲ့ဥပေဒ၊ နည္းပညာပိုင္းဆိုင္ရာ လိုအပ္ခ်က္ေတြနဲ႔ ကၽြန္မကေတာ့ ၆၆(ဃ)ကို အျမင္ကပ္ပုဒ္မလို႔ ေခၚတယ္။

ဒါေပမဲ့ NLD အစိုးရ တက္လာၿပီး တစ္ႏွစ္နီးပါးရွိတဲ့အထိ ဘယ္လႊတ္ေတာ္ ကိုယ္စားလွယ္ကမွ ၆၆ (ဃ) ကို ျပင္ဆင္ဖို႔ လႊတ္ေတာ္မွာ မတင္ေသးတာ အံ့ၾသဖြယ္ေတြ႕ရတယ္။ ကၽြန္မစိတ္ထင္ ငါ့ေ၀ဖန္ၾကည့္၊ ၆၆ (ဃ) နဲ႔ ေတြ႕သြားမယ္လို႔ ေတးထားၾကသလားပဲ။ လႊတ္ေတာ္မွာ လႊတ္ေပ်ာ္ေနၾကရင္း ျပင္ရမယ့္ဥပေဒေတြျပင္ဖို႔ မေမ့ၾကေစလိုပါဘူး။
မီဒီယာေတြကအစ ၆၆(ဃ)ကို ေၾကာက္ၾကရတယ္။ လြတ္လပ္စြာ ထုတ္ေဖာ္မယ့္ အသံေတြဟာ တိုးကုန္ၾကတယ္။ အစိုးရနဲ႔ လႊတ္ေတာ္က ျပည္သူေတြနဲ႔ နဂိုကမွ အေ၀းႀကီး၊ ၆၆(ဃ)ေၾကာင့္ ပိုေ၀းကုန္ၾကတယ္။ ျပည္သူေတြရဲ႕အသံ စစ္စစ္ကိုနားေထာင္ဖို႔ အစီအစဥ္ရွိရင္ ဒီဥပေဒကို ျပင္သင့္တယ္။ ကၽြန္မတို႔အခ်င္းခ်င္း စၾကတယ္။ အင္း စစ္ဖိနပ္ကိုေတာ့ မေၾကာက္ဘူး၊ ကိုယ့္အစိုးရေခတ္က်မွ ၆၆ (ဃ)ကို ေၾကာက္ရမလားဆိုၿပီး။ ရတနာပံုေခတ္က မင္းတုန္းမင္းတရားႀကီးက ရတနာပံုသတင္းစာမွာ ငါမေကာင္းရင္ ငါ့ကိုေရး ငါ့မိဖုရားေတြ မေကာင္းရင္ မိဖုရားေတြကိုေရးလုိ႔ မိန္႔သတဲ့။ ဘုရင္ထုတ္တဲ့ သတင္းစာမွာ ဘုရင့္မေကာင္းေၾကာင္း ဘယ္ေရးရဲပါ့မလဲ။ ေခတ္အဆက္ဆက္ ခုျပန္ၾကားေရး၀န္ႀကီးဌာနပိုင္ အစိုးရ သတင္းစာေတြ ႐ုပ္ျမင္သံၾကားေတြလိုေပါ့ေလ။ တိုင္းျပည္ႀကီး ဘယ္လို ဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္ေနပါတယ္။ ဘုန္းေတာ္ေၾကာင့္ ေက်းေတာ္မ်ိဳး ကၽြန္ေတာ္မ်ိဳးတို႔ တိုင္းသူျပည္သားေတြ စည္ပင္၀ေျပာတယ္ပဲပါမွာေပါ့။ အစိုးရေကာင္းေၾကာင္းေတြခ်ည္း ဖတ္ခ်င္ရင္ေတာ့ ေၾကးမံုတို႔ ျမန္မာ့အလင္းတို႔သာ ဖတ္သင့္တယ္။ ဒီမိုကေရစီေခတ္မွာ မီဒီယာရဲ႕ တာ၀န္က အစိုးရကို ေ၀ဖန္ေထာက္ျပရမွာပဲေလ။ ကိုယ့္ေ၀ဖန္တိုင္း Yellow Journalist စာရင္းသြင္းတာေတာ့ မဟုတ္ေသးဘူး။ ၆၆(ဃ)ကို ဒီမိုကေရစီ အစိုးရကိုယ္တိုင္ သံုးျပလိုက္တဲ့အခါမွာ ေၾကာက္လြန္းလို႔ ေရွာ့ခ္ေတြပါရသြားရတယ္။ ခု ဒီစာေရးရင္းေတာင္ ကၽြန္မႏွာေခါင္းမွာ ငါးပိေၾကာ္နံ႔ သင္းလာသလိုပဲ။ မတတ္ႏိုင္ဘူး၊ ကိုယ့္အစိုးရကို ပိုၿပီးေကာင္းမြန္ေစခ်င္တဲ့ စိတ္နဲ႔ အမုန္းခံေျပာရတာပါ။

ဥပေဒဆုိတဲ့ သေဘာထားက ေလးစားလိုက္နာရန္လို႔ အဓိပၸာယ္ရတယ္။ အက်ိဳးအေၾကာင္း မခိုင္လံု၊ အဓိပၸာယ္မရွိတဲ့၊ ျပည္သူေတြကို ဒုကၡေပးဖို႔ အာဏာရွင္ေတြ ဖန္တီးခဲ့တဲ့ဥပေဒကို ဖ်က္သိမ္းဖို႔ မႀကိဳးစားၾကေတာ့ဘူးလား။ တစ္ေက်ာင္းတစ္ဂါထာ၊ တစ္ရြာတစ္ပုဒ္ဆန္း နည္းဥပေဒမရွိ ဘာမရွိ ထင္သလိုဖမ္း သူတို႔ထင္သလို လုပ္ေနတာကို ဒီအတိုင္း ၾကည့္ေနၾကေတာ့မွာလား။

ျပည္သူေတြ၊ မီဒီယာေတြလည္း  ၆၆(ဃ)ကို မေၾကာက္ရဘဲ သူတို႔ရင္ထဲရွိတာ ေဖာ္ပါေစ၊ ေျပာပါေစေလ။ ဒီမိုကေရစီေခတ္မွာ အစိုးရဆိုတာ ယာဥ္ေမာင္းပဲ။ ျပည္သူေတြကခရီးသြားေတြပဲ။ သူတို႔စီးေနတဲ့ ယာဥ္ေမာင္းကို ဘယ္လမ္းက သြားသင့္တယ္၊ ျဖည္းျဖည္းေမာင္းသင့္တယ္၊ အရွိန္ေလွ်ာ့ပါ ေျပာခြင့္ရွိတယ္ေလ။ ေ၀ဖန္တဲ့ေနရာမွာ အျပဳသေဘာ ေ၀ဖန္တာေတြရွိသလို မႏွစ္သက္လို႔ ဆဲဆိုတာလည္း ရွိႏုိင္တာပဲ။ အေမစုကသာ အေၾကာက္တရားက ကင္းေ၀းေစခ်င္တာ၊ ကၽြန္မတို႔မွာ ဒီ၆၆(ဃ) ေၾကာက္ၿပီး မေျပာရဲ မဆိုရဲမေ၀ဖန္ရဲေတာ့ဘူး။ လူထုေခါင္းေဆာင္က သူ႔တိုင္းျပည္က ႏိုင္ငံသားေတြကို အေၾကာက္တရားက ကင္းေ၀းေစခ်င္တဲ့ေစတနာ ရွိပါတယ္။ လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ေတြကေရာ တိုင္းျပည္က လူေတြကို အေၾကာက္တရားနဲ႔ပဲ ဆက္ေနေစခ်င္လို႔မ်ား ဒီဥပေဒ ျပင္ဆင္ဖို႔ မစဥ္းစားၾကတာလား။ ျပင္စရာေတြ အမ်ားႀကီးမေလာပါနဲ႔လို႔ မေျပာၾကပါနဲ႔ ျပည္သူေတြက အႏွစ္ ၆၀ ေက်ာ္ ပါးစပ္ပိတ္ခဲ့ၾကရတာပါ။ လြတ္လပ္စြာ ထုတ္ေဖာ္ေျပာဆိုခြင့္ေလးေတာ့ ေပးၾကပါေတာ့။
ကိုယ့္ထင္ျမင္ယူဆခ်က္ေလးေတြကိုမွ မေျပာရဲ၊ ကုိယ္တင္တဲ့ အစုိးရကိုမွ အျပဳသေဘာ မေ၀ဖန္ရဲ၊ ေအာက္ေျခက နင္းျပားေတြရဲ႕ အသံေတြနားမစြင့္ရင္ အေမစု လိုလားတဲ့ အေၾကာက္တရားမွ ကင္းေ၀းတဲ့ ဒီမိုကေရစီေခတ္က ျပည္သူေတြအျဖစ္ ေရာက္ဖို႔ကေတာ့ ေမွ်ာ္ေလေ၀းေလျဖစ္ေနဦးမွာပဲ။

Sources : ပိုျပည့္သူ ( Tomorrow News Journal )