ေဖာင္စီးရင္း ေရငတ္ေနသူမ်ား

ေဖာင္စီးရင္း ေရငတ္ေနသူမ်ား

အေျပာက်ယ္လွေသာ ဘဂၤလားပင္လယ္ေအာ္အတြင္းမွ ‘ဝုန္း...ဝုန္း’ဆိုသည့္ လိႈႈင္း႐ိုက္သံက ကိုေအာင္ေဌးကို ဖိတ္ ေခၚသလို ျဖစ္ေနသည္။
ကိုေအာင္ေဌးသည္ ဘဂၤလားပင္လယ္ေအာ္ကမ္းေျခေဒသ ေမာင္ေတာၿမိဳ႕နယ္ အင္းဒင္ေက်းရြာတြင္ ေနထုိင္သည့္ ေရလုပ္သားျဖစ္သည္။ ယခင္က ကိုေအာင္ ေဌးတစ္ေယာက္ ပင္လယ္ျပင္မွ လိႈင္း႐ုိက္သံၾကားလွ်င္ မေနႏိုင္ဘဲ ငါးဖမ္းထြက္ခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္ ယခုအခါ မည္မွ်ပင္ ရာသီဥတုသာယာၿပီး လိႈင္း႐ိုက္သံ ၾကားေနပါေစ ငါးဖမ္းမထြက္ျဖစ္ေတာ့ဟု ဆိုသည္။

ပင္လယ္ျပင္သို႔ ကိုေအာင္ ေဌး မထြက္ျဖစ္သည္မွာ တစ္ႏွစ္ ခန္႔ ၾကာျမင့္ၿပီျဖစ္သည္။

 ဘဂၤလားပင္လယ္ေအာ္သို႔ ကိုေအာင္ေဌးက့ဲသို႔ ေရလုပ္သားမ်ား ငါးဖမ္းမထြက္ ျဖစ္သည္မွာ ရာသီဥတုဆိုးရြား၍ ပင္လယ္ျပင္ တြင္ ငါးရွားပါးေနျခင္းေၾကာင့္ မဟုတ္ဘဲ ေမာင္ေတာခ႐ိုင္၌ မၾကာခဏ ျဖစ္ပြားေနသည့္ အၾကမ္းဖက္ တိုက္ခိုက္မႈမ်ားႏွင့္ ပင္လယ္ ဓားျပအခ်ိဳ႕ေၾကာင့္ ျဖစ္သည္ဟု ကိုေအာင္ေဌးကေျပာသည္။

‘‘ေမာင္ေတာၿမိဳ႕နယ္ ေတာင္ပိုင္းမွာ အဒူလာကိန္းဆိုတဲ့ ဓားျပအဖြဲ႕က အရမ္းေသာင္းက်န္းတယ္။ ပင္လယ္ျပင္ကိုထြက္ရင္ ငါးမရမွာထက္ ဓားျပအဖြဲ႕ကို ေၾကာက္ေနရတယ္’’ဟု ကိုေအာင္ေဌးက ဆိုသည္။

ကိုေအာင္ေဌးတြင္ ငါးဖမ္းစက္ေလွတစ္စီးရွိၿပီး ေရလုပ္သား ၁၀ ဦးခန္႔ ငွားရမ္းလုပ္ကိုင္သည္။

ကိုေအာင္ေဌးတို႔ အဖြဲ႕သည္ ယခင္က ဒီေရထရက္မ်ားတြင္ ဘဂၤလားပင္လယ္ေအာ္သို႔ ည အိပ္ခရီးထြက္ကာ ငါးဖမ္းခဲ့ၾက သည္။ တစ္ႀကိမ္ ငါးဖမ္းထြက္ လွ်င္ ပင္လယ္ထဲ၌ ခုနစ္ရက္ခန္႔ ၾကာျမင့္ၿပီး ငါးရေကာင္းလွ်င္ ေကာင္းသလို ငါးဖမ္းသမားမ်ား အဆင္ေျပၾကေၾကာင္း သူက ဆို သည္။

ငါးအရေကာင္းသည့္ အ ႀကိမ္မ်ားတြင္ တစ္ပတ္ကို ေရလုပ္သားတစ္ဦးလွ်င္ က်ပ္တစ္သိန္းထိရရွိၿပီး မိသားစုစားဝတ္ေနေရး၊ က်န္းမာေရး၊ ပညာေရး အစစအရာရာအဆင္ေျပသည္ဟု ေက်ာင္းသူႏွစ္ဦး ဖခင္ ကိုညီေခ်က ဆို သည္။

သို႔ေသာ္ ယင္းအေျခအေန သည္ ယေန႔ကာလတြင္ အိပ္မက္ သဖြယ္ပင္ ျဖစ္ေနသည္။

‘‘၂၀၁၆ ေအာက္တုိဘာ အ ၾကမ္းဖက္မႈ ေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ ညအိပ္မထြက္ေတာ့ဘဲ ေန႔ခ်င္း ျပန္ထြက္ခဲ့ၾကတယ္။ အခုေတာ့ လံုးဝမထြက္ေတာ့ဘူး’’ဟု ကို ေအာင္ေဌး၏ ငါးဖမ္းစက္ေလွ လုပ္သား ကိုညီေခ်ကေျပာသည္။

လက္ရွိတြင္ ကုိညီေခ်သည္ ငါးဖမ္းမထြက္ျဖစ္သည္မွာ တစ္ ႏွစ္ခန္႔ရွိေနၿပီး ႀကံဳရာက်ပန္းအလုပ္ျဖင့္ မိသားစုစားဝတ္ေနေရး ေျဖရွင္းေနရသည္ဟု ေျပာသည္။

ကိုေအာင္ေဌးကဲ့သို႔ ဘဂၤလားပင္လယ္ေအာ္ႏွင့္ နတ္ျမစ္ထဲသို႔ ငါးဖမ္းမထြက္သည့္ ေရလုပ္ သားေပါင္းသည္ ေမာင္ေတာၿမိဳ႕ နယ္တြင္ ေထာင္ခ်ီရွိသည္။

 ေမာင္ေတာၿမိဳ႕နယ္တြင္ ကမ္းနီးငါးဖမ္းစက္ေလွ (စက္ တပ္) အစီး ၃၀၀ ေက်ာ္၊ တစ္ႏိုင္ တစ္ပိုင္ ငါးဖမ္းေလွ (စက္မဲ့) အစီး ၁,၃၀၀ ေက်ာ္ရွိေၾကာင္း ခ႐ိုင္ငါး လုပ္ငန္းဦးစီးဌာနက ထုတ္ျပန္ ထားသည္။

 ရခိုင္အပါအဝင္ ေဒသခံ တိုင္းရင္းသားမ်ား ငါးဖမ္းေလွပိုင္ဆိုင္မႈသည္ ၁၀ ရာခိုင္ႏႈန္းခန္႔သာရွိၿပီး အမ်ားစုမွာ ဘဂၤါလီမ်ားက ပိုင္ဆိုင္သည္။

ကမ္းနီးငါးဖမ္းစက္ေလွတစ္ စီးတြင္ ေရလုပ္သားခုနစ္ဦးမွ ၁၀ ဦးအထိ လုိက္ပါတတ္သလို စက္မဲ့ငါးဖမ္းေလွ၌ ေရလုပ္သား အ နည္းဆံုးႏွစ္ဦး ပါဝင္သည္။ ထို႔ ေၾကာင့္ ေမာင္ေတာၿမိဳ႕နယ္မွာပင္ ေရလုပ္သား အနည္းဆံုးငါးေထာင္ ေက်ာ္ရွိသည္။ ေဒသထြက္ ငါးမ်ားကို ေမာင္ေတာနယ္စပ္ ငါးေစ်းကြက္တြင္ အဓိကေရာင္းခ်ၿပီး ဘဂၤလားေဒ့ရွ္သို႔လည္း အနည္း ငယ္တင္ပို႔သည္။

၂၀၁၆ ေအာက္တိုဘာ အ ၾကမ္းဖက္တိုက္ခုိက္မႈမ်ားျဖစ္ပြား ခဲ့ၿပီးေနာက္ လံုၿခံဳေရးအေျခအေန အရ ဘဂၤါလီလူမ်ိဳးမ်ားအနက္ ႏုိင္ငံသားစိစစ္ခံရမည့္ ကတ္ျပား NVC ရွိသူမ်ားကိုသာ ပင္လယ္ျပင္ ထြက္ ငါးဖမ္းဆီးခြင့္ေပးရာ ေရ လုပ္သားအမ်ားစုသည္ NVC ကတ္ မလုပ္လို၍ ငါးဖမ္းမထြက္ ၾကေပ။ ယင္းသိ႔ု ဘဂၤါလီလူမ်ိဳးမ်ား အျပင္ ရခိုင္ေဒသခံ ေရလုပ္သား မ်ားပါ လံုၿခံဳေရးအရ ငါးဖမ္းမ ထြက္ၾကသျဖင့္ ေမာင္ေတာနယ္ စပ္တြင္ ငါးရွားပါးမႈမ်ား ႀကံဳေတြ႕ ေနရသည္မွာ တစ္ႏွစ္နီးပါးရွိၿပီျဖစ္သည္။

ေမာင္ေတာၿမိဳ႕နယ္တြင္ ငါး ဖမ္းလုပ္ငန္း လုပ္ကိုင္သူအမ်ားစု သည္ ဘဂၤါလီလူမ်ိဳးမ်ားျဖစ္သည္။ အၾကမ္းဖက္သမားမ်ားႏွင့္ ၿမိဳ႕ နယ္ရွိ ဘဂၤါလီမ်ားေရာေႏွာမႈ မရွိ ေစေရး ငါးဖမ္းထြက္ခြင့္ကို ကန္႔ သတ္ထားခဲ့သည္။

ေမာင္ေတာၿမိဳ႕နယ္ရွိ ငါးဖမ္း သမားမ်ား အဆင္ေျပေစရန္ ငါး ဖမ္းေလွမ်ား မွတ္ပံုတင္ျခင္းႏွင့္ ေရလုပ္ငန္းလိုင္စင္ ျပဳလုပ္ျခင္းကို ၂၀၁၇ ဇန္နဝါရီတြင္ ေက်းရြာမ်ား ထိ ကြင္းဆင္းေဆာင္ရြက္ေပးခဲ့ သည္။ သို႔ေသာ္ လက္ရွိအခ်ိန္တြင္ လံုၿခံဳေရးအေျခအေနအရ ေမာင္ ေတာေဒသ၌ ငါးဖမ္းခြင့္ ကန္႔ သတ္ထားသည္။

ႏုိင္ငံသားစိစစ္ခံရမည့္ကတ္ ျပား(NVC)ရွိသူမ်ားကိုသာ အစိုးရက ပင္လယ္ျပင္သို႔ ထြက္ခြာခြင့္ ေပးထားသည္။ အစိုးရ၏ စီစဥ္မႈကို အခ်ိဳ႕ဘဂၤါလီမ်ားက လုိက္နာ၍ NVC မ်ား ျပဳလုပ္ကာ ပင္လယ္ျပင္သို႔ ငါးဖမ္းထြက္ခဲ့ေသာ္လည္း အမ်ားစုသည္ NVC ကတ္ မလုပ္လို၍ ငါးဖမ္းလုပ္ငန္း ရပ္နားခဲ့ၾကသည္။

ထုိ႔အျပင္ ကိုေအာင္ေဌးတို႔ ကဲ့သို႔ ေရလုပ္ငန္းျဖင့္ အသက္ေမြး ဝမ္းေက်ာင္းျပဳသည့္ ေဒသခံမ်ား လည္း လံုၿခံဳေရးအေျခအေန ေၾကာင့္ ငါးဖမ္းမထြက္ရဲျခင္းျဖစ္ သည္။

‘‘ေမာင္ေတာၿမိဳ႕က တျဖည္း ျဖည္း ေနထိုင္ဖို႔ မသင့္ေတာ္တဲ့ၿမိဳ႕ ျဖစ္လာပါၿပီ။ စားစရာ ငါးမရွိ၊ လံုၿခံဳေရးကလည္း စိုးရိမ္ေနရနဲ႔ ေလ’’ဟု ေမာင္ေတာၿမိဳ႕ခံ ၿမိဳ႕မိ ၿမိဳ႕ဖ ဦးေအာင္ေက်ာ္ၫြန္႔က ေျပာ သည္။

ယင္းသို႔ ငါးဖမ္းလုပ္ငန္းမ်ား ရပ္နားလာ၍ ေမာင္ေတာၿမိဳ႕နယ္ တြင္ ငါးရွားပါးမႈကို လက္ရွိတြင္ ႀကံဳေတြ႕လာရသည္။ ေဒသတြင္းမွ ထြက္ရွိသည့္ ငါးမ်ား မဝင္ေရာက္သျဖင့္ ေမာင္ေတာနယ္စပ္ ငါးေစ်းကြက္သို႔ စစ္ေတြ၊ ေက်ာက္ ျဖဴႏွင့္ သံတြဲၿမိဳ႕နယ္မ်ားမွ ငါးမ်ား ေစ်းကြက္ဝင္လာသည္။

ေမာင္ေတာနယ္စပ္ ငါးေစ်း ကြက္သို႔ တစ္ရက္လွ်င္ အျခားေဒ သမွ ငါးေရခဲဘူးႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္ထိ ဝင္ေရာက္ေနေၾကာင္း ငါးေရာင္း ဝယ္ေရးလုပ္ကိုင္သူ ကိုေက်ာ္ ေက်ာ္ဦးက ေျပာသည္။ ‘‘ေမာင္ ေတာ ငါးဖမ္းေလွေတြ မထြက္ ေတာ့ စစ္ေတြ၊ ေက်ာက္ျဖဴကေန မွာၿပီး ေရာင္းရတယ္။ ငါးေစ်းမ ႀကီးေပမယ့္ သယ္ယူစရိတ္ႀကီး ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္တို႔လည္း ေစ်းပို ေရာင္းရတယ္။ ေဒသတြင္း ငါးဖမ္း ေလွေတြက ငါးေတြရရွိခဲ့တဲ့အခ်ိန္ က ေစ်းေလွ်ာ့ေရာင္းႏိုင္ခဲ့တယ္’’ ဟု ကိုေက်ာ္ေက်ာ္ဦးကဆိုသည္။

ေဒသတြင္း ငါးမ်ားမဖမ္းႏိုင္ သျဖင့္ ေမာင္ေတာနယ္စပ္ေစ်း ကြက္တြင္ ငါးတစ္ပိႆာလွ်င္ တစ္ ေသာင္းခြဲထိ ေစ်းရွိေနၿပီး အေျခ ခံလူတန္းစားအခ်ိဳ႕သည္ ေစ်းႀကီး သည့္ ငါးမ်ား မစားႏိုင္ေတာ့ ေၾကာင္း ေမာင္ေတာၿမိဳ႕ခံ ေဒၚစိုးစိုးကေျပာသည္။ ‘‘ငါးေစ်းေတြ တအားႀကီးလုို႔ ၾကက္ဥ၊ လက္ ဖက္သုပ္နဲ႔ ႏွစ္ပါးသြားေနရတာ ေတာ္ေတာ္ၾကာပါၿပီ’’ဟု ေဒၚစိုး စိုးက ဆိုသည္။

ေမာင္ေတာေဒသတြင္ ပင္ လယ္ျပင္ႏွင့္ ျမစ္ေခ်ာင္းမ်ားသို႔ ငါးဖမ္းထြက္သူနည္းပါးကာ ငါး အဝင္နည္းေနသျဖင့္ ေဒသတြင္း ငါးစားသံုးမႈဖူလံုေစရန္ ရခိုင္ျပည္ နယ္အစိုးရအဖြဲ႕က ေက်းရြာမ်ား၌ ေရခ်ိဳငါးကန္မ်ား တူးေဖာ္ေပး ျခင္း၊ ငါးမ်ိဳးစိုက္ထည့္ေပးျခင္းတို႔ျပဳလုပ္ေနသည္။

အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင့္ ပင္လယ္ျပင္ႏွင့္ ျမစ္ေခ်ာင္းမ်ားအ တြင္းမွ ေစ်းကြက္အတြင္း ငါးဝင္ ေရာက္မႈ မရွိျဖစ္ေနေသာ ေမာင္ ေတာၿမိဳ႕နယ္တြင္ ငါးစားသံုးမႈ ဖူ လံုရန္ ေက်းရြာ ၈၂ ရြာ၌ ေရခ်ိဳငါးေမြးျမဴေရးကန္ ၈၂ ကန္ကို ျပည္နယ္အစိုးရအဖြဲ႕ရန္ပံုေငြျဖင့္ ၿပီးခဲ့သည့္ဧၿပီကစ၍ တူးေဖာ္ေပးခဲ့ သည္။ ငါးေမြးျမဴေရးကန္တစ္ကန္၏တန္ဖိုး က်ပ္သိန္း ၆၀ ခန္႔ရွိသည္။

သို႔ေသာ္ အၾကမ္းဖက္သမား မ်ား၏ တိုက္ခိုက္မႈမ်ားေၾကာင့္ ေဒသခံမ်ားသည္ မိမိတို႔ အလုပ္ မ်ားကို ပံုမွန္မလုပ္ကိုင္ႏိုင္ေတာ့ ဘဲ လုပ္ငန္းမ်ားအားလံုး ကစဥ့္က လ်ားျဖစ္လာသည္။ ေမာင္ေတာ ေဒသရွိ ငါးဖမ္းေလွအမ်ားစု ငါးဖမ္းမထြက္ျဖစ္၍ ပင္လယ္ျပင္ႏွင့္ ျမစ္ေခ်ာင္းမ်ားတြင္ ငါးသယံဇာတ ေပါမ်ားေနမည္မွာ ေသခ်ာသည္ ဟု ကိုေအာင္ေဌးက ေျပာသည္။ ယင္းသို႔ ပင္လယ္ျပင္ႏွင့္ ျမစ္ ေခ်ာင္းမ်ားတြင္ ငါးမ်ား ေပါမ်ား စြာ ရွိေနေသာ္လည္း ကိုေအာင္ ေဌး အပါအဝင္ ငါးဖမ္းသမားမ်ား သည္ လံုၿခံဳေရးအရ ငါးဖမ္းမ ထြက္ရဲ ျဖစ္ေနဆဲျဖစ္သည္။

‘‘လက္ရွိမွာ ေမာင္ေတာက ငါးဖမ္းေလွေတြကို လံုၿခံဳေရးအရ ငါးဖမ္းခြင့္ တားျမစ္ထားပါတယ္။ ေရယာဥ္မွတ္ပံုတင္နဲ႔ ေရလုပ္ငန္း လိုင္စင္ျပဳလုပ္ရင္ ငါးဖမ္းဆီးခြင့္ ရႏိုင္တယ္ဆိုၿပီး ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္နဲ႔ မွတ္ပံုတင္နဲ႔ လိုင္စင္လုပ္တဲ့သူ မ်ားခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ ထင္တားတဲ့ အတိုင္း ျဖစ္မလာဘဲ ျပႆနာေတြ ဆက္ျဖစ္လာေတာ့ ေရလုပ္သား ေတြ ဒုကၡေရာက္တာေပါ့’’ ဟု အလယ္သံေက်ာ္ ေက်းရြာအုပ္စု ငါးဖမ္းေရယာဥ္အသင္း ဥကၠ႒ ဦးသန္းေဌးက ေျပာသည္။

ဘုိးစဥ္ေဘာင္ဆက္ ေရလုပ္ ငန္းလုပ္ကိုင္ခဲ့ေသာ ကိုေအာင္ ေဌးတို႔လို ေဒသခံမ်ားသည္ ပင္ လယ္ႀကီးကို ေငးေမာ႐ံုမွလြဲ၍ မည္သို႔မွ် မတတ္ႏိုင္ခဲ့ေပ။

‘‘ပင္လယ္ျပင္ႀကီး တစ္ခုရွိ ေပမယ့္ ေဖာင္စီးရင္း ေရငတ္ေန သူမ်ားျဖစ္ေနၾကၿပီ’’ဟု ကိုေအာင္ ေဌးက ဘဂၤလားပင္လယ္ျပင္ကို ေငးေမာရင္း ေျပာသည္။

7Day News