ယခုႏွစ္ ဧၿပီလက စာအုပ္တအုပ္ ထြက္လာပါသည္။ ထုိစာအုပ္မွာ ‘ဖုန္းေမာ္ အေရးအခင္း စံုစမ္းေရးေကာ္မရွင္၏ အစီရင္ခံစာ’ ဆိုေသာ စာအုပ္တအုပ္ ျဖစ္ေလသည္။ ထိုအခ်ိန္က ၈၈ အေရးေတာ္ပံုႀကီးကို စတင္ခဲ့ေသာ စက္မႈတကၠသိိုလ္မွ ေက်ာင္းသားမ်ားႏွင့္ အရပ္သားမ်ား၏ ပဋိပကၡကို တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသား ကိုဖုန္းေမာ္ ေသနတ္ျဖင့္ ပစ္သတ္ခံရသလို ေနာက္တရက္တြင္လည္း တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသား ကိုစိုးနိုင္ ေသနတ္ဒဏ္ရာျဖင့္ပင္ ေသဆံုးခဲ့ရေလသည္။ ထုိအေရးအခင္းကို စစ္အစိုးရက ‘ရန္ကုန္စက္မႈတကၠသိုလ္ ေက်ာင္းသားအခ်ိဳ႕ႏွင့္ ႀကိဳ႕ကုန္းအေနာက္ရပ္ကြက္ ရပ္ကြက္လူထုတခ်ဳိ႕ ျဖစ္ပြားေသာ အေရးအခင္းႏွင့္ပတ္သက္၍ စံုစမ္းေရးေကာ္မရွင္၏ အစီရင္ခံစာ’ ဟု ေရးထားသည္။ စံုစမ္းေရးေကာ္မရွင္ကို ၁၉၈၈ မတ္လ ၁၇ ေန႔စဲြျဖင့္ အမိန္႔ေၾကညာစာ အမွတ္ ၄၅/ ၈၈ ျဖင့္ ဖြဲ႔စည္းလိုက္ျခင္း ျဖစ္၏။ ထုိေကာ္မရွင္တြင္ ဥကၠ႒အျဖစ္ ျပည္သူ႔တရားသူႀကီးအဖြဲ႔ဝင္ ဦးဘေမာ္၊ အဖြဲ႔ဝင္အျဖစ္ ျပည္သူ႔ဥပေဒ အက်ိဳးေဆာင္အဖြဲ႔ဝင္ ဦးလွတင့္၊ ေနာက္အဖြဲ႔ဝင္တဦးမွာ ျပည္သူ႔လုပ္ငန္းစစ္ေဆးေရး အဖြဲ႔ဝင္ ေဒါက္တာေမာင္ရွိန္တုိ႔ ၃ ဦးက ကမကထလုပ္ၿပီး ေကာ္မရွင္ကို ဦးေဆာင္ခဲ့ေလသည္။ သက္ေသစုစုေပါင္း ၉၇ ဦးကို စစ္ေဆးခဲ့သည္ဟုလည္း ေဖာ္ျပ၏။ ထုိအစီရင္ခံစာ၏ အခန္း ၄ တြင္ ရန္ကုန္စက္မႈတကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားအခ်ိဳ႕ႏွင့္ ႀကိဳ႕ကုန္း အေနာက္ရပ္ကြက္ ရပ္ကြက္လူထုတခ်ဳိ႕တို႔ အေရးအခင္းျဖစ္ပြားျခင္းဆိုေသာ ေခါင္းစဥ္ေအာက္၌ ဤသို႔ ေဖာ္ျပခဲ့ေလသည္။
“၁၉။ ၁၉၈၈ ခုႏွစ္ မတ္လ ၁၂ ရက္ေန႔ ည ၉ နာရီခန္႔တြင္ ရန္ကုန္တုိင္း အင္းစိန္ၿမိဳ႕နယ္ ႀကိဳ႕ကုန္းအေနာက္ရပ္ကြက္ ႀကိဳ႕ကုန္းဘူတာအနီးရွိ စႏၵာဝင္း လက္ဖက္ရည္ဆိုင္၌ အျပင္ေဆာင္ေန ရန္ကုန္စက္မႈတကၠသိုလ္ ေက်ာင္းသား ၃ ဦး ထုိင္၍ ကက္ဆက္သီခ်င္း နားေထာင္ေနၾကသည္။ ထုိစဥ္ ရပ္ကြက္အတြင္းမွ အရပ္သားလူငယ္ ၄ ဦး ေရာက္လာပါသည္။ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ပိုင္ရွင္အား ကက္ဆက္ေခြ လဲလွယ္ဖြင့္ခုိင္းရာမွ အစျပဳ၍ စကားမ်ားၾကၿပီး အရက္မူးလာေသာ အရပ္သား လူငယ္မ်ားက စတင္႐ိုက္ႏွက္ပါသည္။ ေက်ာင္းသားမ်ားက ျပန္လည္႐ိုက္ႏွက္ရာ ေက်ာင္းသားမ်ားကို အရပ္သားလူငယ္မ်ားက ဝို္င္း႐ိုက္၍ ေက်ာင္းသားမ်ား ထြက္ေျပးရပါသည္။ အခ်င္းျဖစ္ရာသို႔ ရပ္ကြက္ျပည္သူ႔ေကာင္စီမ်ား၊ ရဲမ်ား ေရာက္ရွိလာ၍ ေက်ာင္းသားမ်ားအား ႐ိုက္ႏွက္ေသာ အရပ္သားမ်ားကို ေမးျမန္းစံုစမ္းကာ ေဇာ္ေဇာ္ (ေခၚ) ညီညီလြင္ႏွင့္ ခင္ေမာင္ျမင့္ အပါအဝင္ အရပ္သားလူငယ္တခ်္ိဳ႕အား အင္းစိန္ျပည္သူ႔ရဲတပ္ဖြဲ႔စခန္းမွ ဖမ္းဆီးအေရးယူခဲ့သည္။
၂ဝ။ မတ္လ ၁၈ ရက္ေန႔ ေန႔လယ္ပိုင္းတြင္ ယမန္ေန႔ညက ဖမ္းဆီးခဲ့ေသာ အရပ္သား လူငယ္မ်ားအနက္ ေဇာ္ေဇာ္ (ေခၚ) ညီညီလြင္နွင့္ ခင္ေမာင္ျမင့္တို႔ ၂ ဦးအား အမႈတြင္ ပါဝင္ျခင္းမရွိေၾကာင္း ေတြ႔ရသည္ဟုဆို၍ ရဲစခန္းမွ ျပန္လႊတ္ခဲ့သည္။ ထုိသို႔ ျပန္လႊတ္လိုက္သည္ကုိ မေက်နပ္သည့္အတြက္ စက္မႈတကၠသိုလ္မွ ေက်ာင္းသားတခ်ဳိ႕က ျပန္လႊတ္ခံရေသာ အရပ္သား ေဇာ္ေဇာ္ (ခ) ညီညီလြင္ ေနထုိင္ရာ ႀကိဳ႕ကုန္း အေနာက္ရပ္ကြက္ ကုိဟင္းလမ္း လမ္းသြယ္ ၂ အတြင္းရွိ ေနအိမ္ကို ထုိည ၈ နာရီေက်ာ္ေက်ာ္ အခ်ိန္ခန္႔တြင္ သြားေရာက္၍ အိမ္ကုိထု႐ိုက္ၿပီး ပစၥည္းတခ်္ိဳ႕ ဖ်က္ဆီးခဲ့ၾကရာမွ ေက်ာင္္းသား၂ ဦး ဓားခုတ္ခံရပါသည္။
၂၁။ ေက်ာင္းသား ဓားခုတ္ခံရၿပီး ကုိဟင္းလမ္းအတြင္းမွ ျပန္ထြက္၍ ၁၅ မိနစ္ခန္႔အၾကာတြင္ ေက်ာင္းသားတခ်ိဳ႕က ဘီပီအိုင္အဝိုင္းအနီးရွိ ရပ္ကြက္သမဝါယမ အသင္းဆိုင္ကို မီး႐ိႈ႕ရာ သမဝါယမအသင္းဆိုင္ႏွင့္ တဲအိမ္ ၄ လံုး၊ ကားဂုိေဒါင္ ၂ လံုး မီးေလာင္ဆံုး႐ံႈးခံရသျဖင့္ အေရးအခင္းမွာ ပို၍ျပင္းထန္လာပါသည္။
၂၂။ အရပ္သားမ်ားက လိုက္၍ ေက်ာင္းသားမ်ား စက္မႈတကၠသုိလ္ဘက္သုိ႔ ေနာက္ဆုတ္ျခင္း၊ စက္မႈတကၠသုိလ္မွ က်န္ေက်ာင္းသားမ်ား ပါဝင္လာ၍ အုပ္စုမ်ားလာေသာအခါ အရပ္သားမ်ားက ေနာက္ဆုတ္ရျခင္းျဖင့္ အျပန္အလွန္ ရန္မူေနၾကခ်ိန္ဝယ္ ရန္ကုန္စက္မႈတကၠသုိလ္ေရွ႕၌ နယ္ဘက္တာဝန္ရွိ ပုဂၢိဳလ္မ်ားက အဓိက႐ုဏ္း ႏွိမ္နင္းေရးတပ္ဖြဲ႔အင္အားကို အသံုးျပဳ၍ အေျခအေနကို ထိန္းသိမ္းသျဖင့္ ေက်ာင္္းသား ေမာင္ဖုန္းေမာ္ ေသနတ္ဒဏ္ရာျဖင့္ ထုိညက ေသဆံုးခဲ့ရၿပီး အျခား ေက်ာင္းသားတခ်ိဳ႕ ဒဏ္ရာရရွိခဲ့ျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ ဒဏ္ရာရသူ ေက်ာင္းသားမ်ားအနက္ ေက်ာင္းသားေမာင္စိုးႏိုင္မွာ ရန္ကုန္ျပည္သူ႔ေဆး႐ံုႀကီး၌ ေသနတ္ဒဏ္ရာကို ကုသရင္း ၅-၄- ၈၈ ရက္ေန႔က ထပ္မံေသဆံုးခဲ့ရပါသည္။”
ဟု ေဖာ္ျပထားေလသည္။ သက္ေသအျဖစ္ ထြက္ဆိုခဲ့ေသာ လူမ်ား၏ ထြက္ဆိုခ်က္လည္း ထုိအစီရင္ခံစာထဲတြင္ ပါဝင္ပါသည္။ ၿဗိတိသၽွကုိလိုနီ လက္ထက္ကတည္းက ထုိကဲ့သို႔ အေရးအခင္းႀကီးမ်ားႏွင့္္ ပတ္သက္၍ စံုစမ္းစစ္ေဆးေရး ေကာ္္မရွင္ဖြဲ႔ကာ အစီရင္ခံစာ တင္သြင္းၾကသည္။ ဗုိလ္ေအာင္ေက်ာ္ ႐ုိက္ႏွက္ခံရ၍ ေသဆံုးစဥ္ကလည္း ဗိုလ္ေအာင္ေက်ာ္ အစီရင္ခံစာ ထြက္ခဲ့ပါသည္။ မည္သုိ႔ပင္ အစီရင္ခံစာမ်ား ထြက္ရွိသည္ျဖစ္ေစ အုပ္စုိးသူမ်ားက အုပ္စိုးခံရသူမ်ားကုိ အစုိးရက ဆႏၵျပသူမ်ားကို လက္နက္ျဖင့္သာ သတ္ျဖတ္ခဲ့ၾကသည္ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ထုိအစီရင္ခံစာမ်ားက သူတုိ႔ကို အကာအကြယ္ျပဳရန္ သူတုိ႔ မွန္ကန္ပါသည္ဟု တင္သြင္း ထုတ္ျပန္လိုက္ေသာ အစီရင္ခံစာမ်ားသာ ျဖစ္သည္။ ဒီမိုကေရစီႏုိင္ငံမ်ားတြင္ ဒီမိုကေရစီ အစိုးရ ဆိုသည္မ်ားကလည္း ဆႏၵျပသူမ်ားကုိ မ်က္ရည္ယိုဗံုးမ်ား၊ င႐ုတ္ေကာင္းအရည္မ်ား၊ နံပါတ္တုတ္မ်ားျဖင့္ ႐ုိက္၍ ၿဖိဳခဲြသျဖင့္ ေသဆံုးသည္၊ ဒဏ္ရာရသည္မ်ားလည္း ရွိ၏။
ဖဆပလေခတ္က ၇ တန္းေမးခြန္း ေပါက္ၾကား၍ အသတ္ခံခဲ့ရေသာ ဟယ္ရီတန္ အေရးအခင္းလို ၁၉၆၁ ခုႏွစ္က တန္းခြဲစနစ္ကို ဆႏၵျပေသာ အေရးအခင္းႏွင့္အတူ အေမရိကန္သံ႐ုံးေရွ႕ ေသဆံုးသြားေသာ ဆႏၵျပသမား၏ အျဖစ္မ်ားလည္း ရွိပါသည္။
ယခုႏွစ္ဆိုလၽွင္ ၈ ေလးလံုး အေရးေတာ္ပံုႀကီး ျဖစ္ေပၚလာခဲ့ရသည့္ ၂၉ ႏွစ္ ျဖစ္ေလသည္။ မီးပြားေလးမွေန မီးေတာက္ႀကီးသို႔ ဆိုေသာ ႏိုင္ငံေရးသေဘာတရားအရ ကိုဖုန္းေမာ္တုိ႔၊ ကိုစုိးႏို္င္တို႔ ျဖစ္ေပၚခဲ့ရသည့္ မီးပြားေလးမ်ားသည္ သာမန္လူမႈေရးရန္ပြဲ သာမန္ကိစၥေလးမ်ား မဟုတ္ေတာ့ဘဲ စစ္အာဏာရွင္ႏွင့္ တပါတီအာဏာရွင္တုို႔ ဖိႏွိပ္ေနခဲ့သည့္ ဒီမိုကေရစီ အေမွာင္က်ေနေသာ ကာလမ်ားကို ဖြင့္ဟလိုက္သည့္ တကမာၻလံုး တုန္လႈပ္သြားေသာ ဒီမိုကေရစီ အေရးေတာ္ပံုႀကီး ျဖစ္သြားပါေတာ့သည္။
မေန႔တေန႔က က်ေနာ္တို႔ စိတ္တူကိုယ္တူ သေဘာထားတူူသူမ်ား ထိုုင္စကားေျပာရင္း တဦးက စစ္အာဏာရွင္စနစ္ဆိုတာ ဘာလဲဆိုသည့္ အတတ္ႏုိင္ဆံုး ၿပီးျပည့္စံုေသာ စာအုပ္မ်ိဳး ေဆာင္းပါးမ်ား ဖတ္ခ်င္သည္ဟု ဆိုခဲ့သည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ဆိုတာ ဘာလဲဆိုေသာ ဖြင့္ဆိုခ်က္ကို တကမာၻလံုုးရွိ စစ္အာဏာရွင္မ်ား၏ ျဖစ္စဥ္မ်ား ေပၚေပါက္ခဲ့ပံုမ်ားကို ေရးႏိုင္သူမ်ားက ေရးသား တင္ျပလၽွင္လည္း ဖတ္ခြင့္ရေပမည္။ ျမန္မာျပည္သူမ်ားအေနျဖင့္မူ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ ဆိုသည္မွာ အဆန္းမဟုတ္ေတာ့ေပ။ လြန္ခဲ့ေသာ ႏွစ္ေပါင္း ၅ဝ ကုိ မီခဲ့သူမ်ားဆိုလၽွင္ ကုိယ္တိုင္ကုိယ္က် စစ္အာဏာရွင္စနစ္ဒဏ္ ခံခဲ့ရၿပီး ျဖစ္သည္။ အာဏာရွင္စနစ္ကို စစ္တပ္က က်င့္သံုးေနျခင္းကို စစ္အာဏာရွင္စနစ္ဟု ေယဘုယ် သတ္မွတ္၍ ရသည္။ ပေဒသရာဇ္စနစ္လြန္ အရင္းရွင္စနစ္ေအာက္၌ မည္သည့္နည္းႏွင့္မဆို အာဏာရလာခဲ့ေသာ အာဏာရပါတီတခု၏ ေခါင္းေဆာင္က မိမိ၏သေဘာ မိမိ လုပ္ခ်င္ရာလုပ္ၿပီး မိမိပါတီအေပၚ၊ မိမိအစိုးရအေပၚ တေသြးတသံတမိန္႔ျဖင့္ တႏိုင္ငံလံုးကို လႊမ္းမုိးအုပ္ခ်ဳပ္ျခင္းအား အာဏာရွင္စနစ္ဟု ေခၚရေပမည္။ ႏိုင္ငံတႏိုင္ငံတြင္ စစ္တပ္က အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင့္ အာဏာသိမ္းယူလိုက္ၿပီး စစ္ေခါင္းေဆာင္၏ အဆံုးအျဖတ္၊ စစ္ေခါင္းေဆာင္၏ သေဘာျဖင့္ မွန္သည္ျဖစ္ေစ၊ မွားသည္ျဖစ္ေစ ျပည္သူလူထုက မေရြးေကာက္ဘဲ ထုိစစ္ေခါင္းေဆာင္မ်ား၏ သေဘာျဖင့္ ဆံုးျဖတ္ေသာ တိုင္းျပည္အေရးကိစၥမ်ား၊ ျပည္သူလူထုႏွင့္ က်န္ႏိုင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္မ်ား၊ လူထုလူတန္းစား အသီးသီးအေပၚ အာဏာသိမ္းေကာင္စီ၏ သေဘာျဖင့္ အုပ္ခ်ဳပ္သည္ကို စစ္အာဏာရွင္စနစ္ဟု ေယဘုယ် သတ္မွတ္၍ ရပါသည္။
ထုိသုိ႔ေသာ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ႏွင့္အတူ ေပါက္ဖြားလာခဲ့ေသာ မဆလ တပါတီအာဏာရွင္စနစ္ကို တိုက္ပဲြဝင္ခဲ့ေသာ ၈ ေလးလံုး အေရးေတာ္ပံုႀကီးတြင္ ျပည္သူလူထု အသက္ေပါင္းမ်ားစြာ စေတး၍ တိုက္ပဲြဝင္ခဲ့ၾကရေလသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ဖုန္းေမာ္ အေရးအခင္းပဲဆိုဆို၊ ၈၈ အေရးေတာ္ပံုႀကီးဟုပင္ ေျပာေျပာ လြန္ခဲ့ေသာ ၂၉ ႏွစ္က ျဖစ္ေပၚခဲ့သည့္ လူထုတိုက္ပြဲႀကီးမွာ ယေန႔လို ဒီမိုကေရစီတပိုင္း အစိုးရ တည္ေဆာက္လာႏိုင္သည္အထိ အသက္ ေသြး ေခြၽး ရင္းကာ အက်ိဳးရွိခဲ့သည္ဟု ဆိုရေပမည္။ ၈၈ အေရးေတာ္ပံုႀကီး၏ ေအာင္သီးေအာင္ပြင့္ျဖင့္ ႏွစ္ေပါင္း ၃ဝ နီးပါးခန္႔အၾကာတြင္ ယခုလို ျပည္သူက ေရြးခ်ယ္တင္ေျမႇာက္လိုက္ေသာ အစု္ိုးရအဖြဲ႔ကုိ ဖြဲ႔စည္းႏိုင္ခဲ့သည္မွာလည္း လြန္ခဲ့ေသာ ႏွစ္ေပါင္း၅ဝ ေက်ာ္ကႏွင့္ ႏႈိင္းယွဥ္လၽွင္ ထူူးျခားမႈဟု ဝန္ခံရေပလိမ့္မည္။ ယေန႔လို အေျခအေနမ်ိဳးကို အာဏာရပါတီေကာ ျပည္သူလူထုကပါ သေဘာေပါက္သင့္သည္မွာ ယခုအေျခအေနသည္ ၈ ေလးလံုး အေရးေတာ္ပံုႀကီး၏ ရလဒ္ေၾကာင့္ ျဖစ္သည္ဟု သေဘာေပါက္ရေပမည္။
ေက်းဇူးမွန္းသိလၽွင္ (၁) စစ္အာဏာရွင္စနစ္ကို အျမစ္ျပတ္ ေခ်မႈန္းပစ္ပါမည္ဟု သႏၷိ႒ာန္ခ်မွတ္ရမည္။
(၂) ထိုစစ္အာဏာရွင္စနစ္၏ အက်ိဳးဆက္ျဖစ္ေသာ ယခုထက္တိုင္ ျပည္သူလူထုကို ဖိႏွိပ္ညႇဥ္းပန္းေနသည့္ ၂၀၀၈ ဖြဲ႔စည္းပံုကို လံုးဝ ဖ်က္သိမ္းပစ္ရမည္။
(၃) ဒီမိုကေရစီစံခ်ိန္စံႏႈန္းမ်ားျဖင့္ ကိုက္ညီေသာ ျပည္သူလူထု၏ အက်ိဳးကို သယ္ေဆာင္းေပးနုိင္သည့္ ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒအသစ္ တခုကုိ အျမန္ဆံုး ေရးဆြဲ၍ စစ္မွန္ေသာ ဒီမိုကေရစီလမ္းေၾကာင္းအား အေကာင္အထည္ေဖာ္ ခ်ီတက္ၾကရမည္။
(၄) တိုင္းရင္းသားမ်ားႏွင့္ ႏွစ္ေပါင္း ၇၀ နီးပါး လက္နက္ကိုင္ တိုက္ပြဲဆင္၍ ေတာင္းဆိုေနေသာ ဒီမိုကေရစီ ဖက္ဒရယ္ျပည္ေထာင္စုကို ညႇိနႈိင္းတိုင္ပင္ၿပီး တည္ေဆာက္ၾကရမည္။
(၅) ထိုျပည္ေထာင္စု တည္ေဆာက္ရာတြင္ တိုင္းရင္းသားတို႔၏ ေမြးရာပါ အခြင့္အေရးျဖစ္ေသာ တန္းတူခြင့္ႏွင့္ ကိုယ္ပိုင္ျပ႒ာန္းခြင့္ကုိ အျမန္ဆံုး ခြင့္ျပဳရေပမည္။
ထိုကဲ့သုိ႔ အခြြင့္အေရးမ်ားကို ျပည္သူလူထု၏ ေထာက္ခံမႈျဖင့္ အာဏာရလာေသာ အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္က အျမန္ဆံုး အေကာင္အထည္ေဖာ္ေပးမွသာလွ်င္ ကုိဖုန္းေမာ္၊ ကုိစုိးႏိုု္င္က အစ ေထာင္ေပါင္းမ်ားစြာေသာ ဒီမိုကေရစီ အေရးအခင္းတြင္ အသက္ေပးလႉသြားသည့္ သူရဲေကာင္းမ်ားအား ေက်းဇူးဆပ္ရာ ျဖစ္သလို အေရးေတာ္ပံုကုိလည္း ဘယ္ေတာ့မွ သစၥာမေဖာက္ဖို႔ လိုအပ္ပါေတာ့သည္။
ထက္ျမက္
DVB
No comments:
Post a Comment