ျမတ္စြာဘုရားကေလာကမွာတဲ့ တစ္ခ်ိဳ႕လူေတြက ကိုယ့္အေပၚမွာ ပတ္ဝန္းက်င္ကေကာင္းလို႔ ကိုယ္ကေကာင္းေနတာ၊ဆိုလိုတာကသူမ်ားေတြက ေတာ္ေနလို႔ ေကာင္းေနတဲ့ သူေတာ္ေကာင္းျဖစ္ေနရတာ။
တခ်ိဳ႕က်ေတာ့ကိုယ့္ပတ္ဝန္းက်င္က သိပ္ေကာင္းတယ္ေလ။ပတ္ဝန္းက်င္က ကိုယ့့္အလိုအတိုင္းျပည့္ေနေတာ့ သေဘာေကာင္းလိုက္တာ။ပတ္ဝန္းက်င္အဆိုးနဲ႔ ေတြ႔ရတဲ့အခါမွာ သေဘာေကာင္းသလား၊ မေကာင္းဘူးလား?ဆိုတာကို ဆံုးျဖတ္ၾကည့္ရမယ္။
တခ်ိဳ႕က်ေတာ့လည္းတစ္စံုတစ္ခုရၿပီးေတာ့ ဦးစားေပးခံေနရလို႔ သေဘာေကာင္းေနတာလည္းရိွေသးတယ္။ ဦးစားေပးခံရလို႔ သေဘာေကာင္းေနတာမ်ိဳးဟာလည္း ရိွတတ္ပါတယ္။
အဲဒီလိုပုဂၢိဳလ္မ်ိဳးဟာ တကယ္သေဘာေကာင္းတာမ်ိဳးမဟုတ္ပါဘူး။ ပတ္ဝန္းက်င္ေကာင္းေနတာေၾကာင့့္ဆိုရင္ တကယ္ယဥ္ေက်းတဲ့ ပုဂိၢဳလ္မ်ိဳးမဟုတ္ဘူး။`နိဝါတ ဘယ္ေတာ့မွ စိတ္မဆိုးတဲ့ပုဂၢိဳလ္မ်ိဳးမဟုတ္ဘူး။ `ဥပသႏၱ စိတ္ႏွလံုးၿငိမ္းေအးတဲ့ပုဂၢိဳလ္မ်ိဳး မဟုတ္ဘူး။
ငါဟာတကယ္သေဘာေကာင္းတဲ့သူလား။ ပတ္ဝန္းက်င္ေကာင္းလို႔ေကာင္းတာ၊ စိတ္မဆိုးတတ္တာလား။စိတ္ဆိုးစရာမရိွလို႔ စိတ္မဆိုးတာလား။စိတ္ဆိုးစရာေတြ႔ရင္ စိတ္ဆိုးမွာပါလား။
ပတ္ဝန္းက်င္ေကာင္းလို႔ငါေကာင္းေနတာပါလား။ တကယ့္ကိုပတ္ဝန္းက်င္ကမေကာင္းတဲ့ၾကားမွာ ငါေကာင္းေအာင္ေနႏိုင္ရဲ႕လား။ ကိုယ့့္ကို ေထာ္ေလာ္ကန္ ့လန့္လုပ္ေနတဲ့သူေတြရဲ႕ၾကားမွာ ကိုယ့့္စိတ္ကို ဘယ္ေလာက္ထိန္းႏိုင္သလဲဆိုတာကို စဥ္းစားၾကည့္ပါ။
သဗၺဒါနံဓမၼဒါနံ ဇိနာတိ။ ဣဒံေမပုညံ နိဗၺာနႆပစၥေယာေဟာတု။
Sources; {ေဒါက္တာအ႐ွင္နႏၵမာလာဘိ၀ံသ} ဓမၼရတနာ
No comments:
Post a Comment