ဒီကေန႔ က်ဴ ပ္တုိ႔ရဲ႕ ႏုိင္ငံေရးဟာ အလြန္ႀကီးမားတဲ့ အေနအထားသစ္ကုိ မ်က္ႏွာမူေနၾကၿပီ။ ဒါက က်ဴ ပ္တုိ႔ အမ်ိဴ းသားဒီမုိကေရစီအဖဲြ႔ခ်ဴ ပ္ဘက္က ႏုိင္ငံေရးကုိ အဓိပၸါယ္ ဖြင့္ဆုိခ်က္ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီႏုိင္ငံေရးက လူထုကုိမ်က္ႏွာမူတဲ့ ႏုိင္ငံေရးျဖစ္ပါတယ္။ ႏုိင္ငံေရးပါတီ အဖဲြ႔အစည္း၊ ႏုိင္ငံေရးလုပ္ငန္းစဥ္၊ ႏုိင္ငံေရးသမားဟာ လူထုကုိ ဦးထိပ္ထားရမယ္၊ လူထုေကာင္းက်ိဴ းကုိ သယ္ပုိးရမယ္၊ လူထုဒုကၡဆင္းရဲေတြကုိ ဖယ္႐ွင္းရမယ္။ လူထုသာအမိ၊ လူထုသာအဖ ႏုိင္ငံေရးသရဏဂုံကုိ ေဆာက္တည္ရမယ္။ လူထုအတြက္ စြန္႔လႊတ္၊ အနစ္နာခံရမယ္။ လူထုကုိ ႏုိင္ငံေရးေ႐ွ႕ေဆာင္ရမယ္။ ဒါပါပဲ။
ဒါဟာ `ႏုိင္ငံေရးပါတီ - အဖဲြ႔အစည္းနဲ႔ ႏုိင္ငံေရးသမားတုိင္းရဲ႕ ႏုိင္ငံေရးက်င့္ဝတ္၊ သိကၡာပါပဲ´ ။ ဒီေန႔ က်ဴ ပ္တုိ႔ရဲ႕ ႏုိင္ငံေရးဟာ လူထုကုိ မ်က္ႏွာမူေနၾကၿပီ။ ဒါ့ထက္` ပုိအေရးႀကီးတာက ႏုိင္ငံေရးကုိ မ်က္ႏွာမူတဲ့ျပည္သူမ်ိဴ း ဒီေန႔တုိင္းျပည္မွာ ျဖစ္ေပၚထြန္းကားလာျခင္း´ ျဖစ္ပါတယ္။ သိပ္ကုိထူးျခားတဲ့ ျဖစ္ရပ္ပါ။ ဒီျဖစ္ရပ္က လူထုႀကီးတစ္ရပ္လုံး ႏုိင္ငံေရးကုိ မ်က္ႏွာမူလာျခင္းပဲ ျဖစ္တယ္ဗ် ။
အလင္းေရာင္ကုိ ထုိင္ၾကည့္ေန႐ုံကေတာ့ ျပည္သူေတြအဖုိ႔ ငုတ္တုတ္ဟာငုတ္တုတ္ပဲေပါ့ဗ်ာ ။ ဘာမွမလုပ္၊ ဘာမွမျဖစ္ေပါ့ဗ်ာ။ အေျပာင္းအလဲက သူ႔သေဘာသူေဆာင္၊ သူ႔နယ္ပါယ္မွာ သူ႔သခ္ာရနဲ႔သူ ျဖစ္ဟယ္- ပ်က္ဟယ္၊ ပ်က္ဟယ္ ပ်က္ေနၾကတာ။ ၾကာရင္ ဒုံရင္းကေန ေနာက္ကြၽမ္းဒုိင္ဗင္ထုိးၿပီး အဆုိးသံသရာ လည္ဦးမလားလုိ႔ေတာင္ ရင္တမမျဖစ္ေနတာမဟုတ္လား။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ျပည္သူက ႏုိင္ငံေရးဘက္ကုိ မ်က္ႏွာမူလာေနၾကတယ္။ အင္အားျပလာၾကတယ္။ `ျပည္သူက ဆႏၵျပမေနၾကဘူး။ ျပည္သူက တုိက္ပဲြဝင္မေနၾကဘူး။ ေတာင္းဆုိလာၾကတယ္။
ႏုိင္ငံေရးကိစၥေတြ ထားဦး။ ႏုိင္ငံေရးနဲ႔မဆုိင္တဲ့ ကိစၥမွာလည္း လူထုေျဗာင္းဆန္ေအာင္ လႈပ္႐ွားေနၾကတယ္။ ဥပမာ ေျပာမယ္ဗ်ာ။ မေန႔တစ္ေန႔ကထိ စာေပေလာကမွာ အေပ်ာ္ဖတ္စာေပေတြ၊ ခုတင္စာေတြ၊ ျခင္ေထာင္စာေတြ ထိပ္တန္းမွာ ေရာင္းေကာင္းေနခဲ့တယ္။ ေဟာ ဒီႏွစ္ပုိင္းေရာက္ေတာ့ ႏုိင္ငံေရးစာအုပ္ေတြကုိ လုိက္မမီေတာ့ဘူး၊ ဂ်ာနယ္ေတြ ၾကည့္မလား၊ ႏုိင္ငံေရးအသားေပးတဲ့ ဂ်ာနယ္ေတြ `ေဟာ့´ ေနတယ္၊ `ေမာ့´ ေနတယ္ေလဗ်ာ။ ႐ုပ္႐ွင္ - သဘင္ေတြမွာ ႏုိင္ငံေရးမတုိးႏုိင္လုိ႔ ၿငိမ္တုန္း႐ွိေသး။ ဒါေပမဲ့ ဂီတေလာကမွာေတာ့ ႏုိင္ငံေရးေတးသံေတြ လႊမ္းစျပဳေနတယ္။ ဒါေတြအားလုံးဟာ ဘာကုိျပေနလဲ။
႐ွင္းပါတယ္ဗ်ာ၊ ျပည္သူေတြ ႏုိင္ငံေရးဘက္ကုိ မ်က္ႏွာမူလာၾကတယ္။ ႏုိင္ငံေရးလႈပ္႐ွားမႈေတြထဲမွာ ပါဝင္လာၾကတယ္။ ႏုိင္ငံေရးစာေပေတြ ဖတ္လာၾကတယ္။ ႏုိင္ငံေရးေတးဂီတေတြ နားစဲြလာၾကတယ္ေပါ့။ ဒါေပါ့ဗ်ာ။ က်ဴ ပ္တုိ႔ျပည္သူေတြ ႏုိင္ငံေရးအေမွာင္ခ်တဲ့ ျပည္ဖုံးကားေတြကုိ မုန္းလာၾကၿပီ။ ႏုိင္ငံေရးလုပ္ခ်င္လာၿပီ။ ႏုိင္ငံေရးအသိအျမင္- ပညာေတြ ၾကားခ်င္၊ နာခ်င္၊ ဖတ္ခ်င္၊ ႐ႈခ်င္ ျဖစ္လာၾကၿပီဗ် ။ ဒီေန႔ ျပည္သူေတြဟာ ေျခဖ်ားစြတ္႐ုံ ႏုိင္ငံေရးေသာင္ကမ္းစပ္မွာသာ ေလွ်ာက္လွမ္းေနဖုိ႔ စိတ္ကူး႐ွိတာ မဟုတ္ပါဘူးဗ်ာ။ ဒီခ်ဴ ပ္က ေျခဖ်ားကုိေရစြတ္႐ုံ ႏုိင္ငံေရးေသာင္စပ္- ကမ္းစပ္မွာ ေလွ်ာက္ေနတာမဟုတ္ဘူး။ ႏုိင္ငံေရးေရနက္ ေရျပင္က်ယ္ထဲ ဆင္းကူးဖုိ႔ စိုင္းျပင္းေနတာ။ တစ္ဖက္ကမ္းမွာ႐ွိတဲ့ ႏုိင္ငံေရးလြတ္လပ္ျခင္း၊ ၿငိမ္းခ်မ္းျခင္း၊ တရားမွ်တျခင္း၊ တန္းတူညီမွ် ျခင္း၊ ကုိယ္ပုိင္ျပ႒ာန္းခြင့္႐ွိျခင္း အစ႐ွိတဲ့ ႏုိင္ငံေရးေခမာေသာင္ကမ္းကုိ တက္လွမ္းႏုိင္ဖုိ႔ ကူးခပ္မယ္ဗ်ာ။
ဟံသာဝတီ ဦးဝင္တင္၏ ေဆာင္းပါးတစ္ပုဒ္ကုိ အနည္းငယ္ ခ့်ဴံ ၍ ေဖာ္ျပလုိက္ရပါတယ္။
ေအာင္ ေက်ာ္ မိုး
No comments:
Post a Comment