ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းႏွင့္ ေတာင္တန္းပင္လံုစာခ်ဳပ္

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းႏွင့္ ေတာင္တန္းပင္လံုစာခ်ဳပ္

ဦးဝမ္ကိုေဟာ (ပင္လံုစာခ်ဳပ္တြင္ ပါဝင္သူ)

ပထမတြင္ ျမန္မာတုိ႔၏ လြတ္လပ္ေရးေအာင္ပန္းကို ျမန္မာျပည္ ႏွစ္ျခမ္းကြဲၿပီးမွ ဆြတ္လွမ္းႏိုင္မည္ကဲ့သို႔လည္းေကာင္း၊ ျမန္မာျပည္အက်ယ္အဝန္း၏ ၄၇ ရာခုိင္ႏႈန္းရိွေသာ နယ္ျခားေဒသတုိ႔သည္ ၿဗိတိသွ်တုိ႔၏ လက္ေအာက္တြင္ ရာသက္ပန္ ေနရလိမ့္မည္ဟုလည္းေကာင္း ထင္မွတ္ၾကရေပသည္။ သို႔ေသာ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသည္ ၿဗိတိသွ် အစိုးရႏွင့္ ေအာင္ဆန္း-အက္တလီစာခ်ဳပ္ကို ခ်ဳပ္ဆိုၿပီးေနာက္ပင္လံုတြင္ လူမ်ိဳးစံုကြန္ဖရင့္ႀကီးကို ထေျမာက္ ေအာင္ျမင္စြာ က်င္းပႏုိင္ခဲ့ျခင္းျဖင့္ ထိုမလိုလားအပ္သည့္ အျဖစ္မ်ားမွ ကင္းလြတ္ခဲ့ရေပသည္။

အဆုိပါ ကြန္ဖရင့္ႀကီးသ႔ို ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသည္ သူႏွင့္ အတူ ဝန္ႀကီးမ်ား ျဖစ္ၾကကုန္ ေသာ ဦးတင္ထြဋ္၊ ဆာေမာင္ႀကီး၊ဦးေအာင္ဇံေဝႏွင့္ ဖဆပလမွ ဗိုလ္ခင္ေမာင္ကေလး (ယခုသစ္ေတာ ေရးဝန္ႀကီး)၊ ဗိုလ္သိမ္းေဆြ၊ဦးေဖခင္ (ပါကစၥတန္)၊ သခင္ ဝတင္ႏွင့္ ဗိုလ္ထြန္းလွတုိ႔ကိုပါ တစ္ပါတည္းေခၚခဲ့ေလသည္။

နယ္ျခားေဒသမ်ားမွ ထင္ ရွားသည့္ ေခါင္းေဆာင္ပုဂၢိဳလ္ ႀကီးမ်ားမွာ ေညာင္ေရႊေစာ္ဘြား ႀကီး (ယခု သမၼတႀကီး)၊ ဆမားဒူး ဝါး (ကခ်င္ဝန္ႀကီး ျဖစ္လာသူ)၊ ဦးဝမ္ကိုေဟာ ခ်င္းဝန္ႀကီးျဖစ္ လာသူ (ယခုႏုိင္ငံျခားေရး႐ံုး)၊ ဒူး ဝါးေဇာ္လြန္း (ကခ်င္)ႏွင့္ မိုင္းပြန္ ေစာ္ဘြားႀကီး (ကြယ္လြန္သူ ရွမ္း ဝန္ႀကီး) တို႔ ျဖစ္ေပသည္။

အျခားေခါင္းေဆာင္မ်ားမွာ ကခ်င္ေဒသမွ လဘန္ဂေရာင္း (ေနာင္လႊတ္ေတာ္အမတ္)၊ ဒူးဝါး ေဇာ္ရစ္ (ေနာင္လႊတ္ေတာ္ အမတ္)၊ဦးဂ်ီးထိန္နန္းႏွင့္ ခ်င္းေတာင္ေဒသမွ ဦးေက်ာ္မန္း (ေနာင္လႊတ္ေတာ္အမတ္)၊ ဦးလိႈင္းမံႈ (ေနာင္လႊတ္ေတာ္အမတ္)ႏွင့္ ဦးေထာင္းဇခြတ္ (ရွမ္းျပည္မွ ေတာင္ပိုင္းေစာ္ဘြား) (ေနာင္လႊတ္ေတာ္အမတ္)၊ သာမုိင္းခန္းေစာ္ဘြားႏွင့္ ဦးထြန္းျမင့္တုိ႔ ျဖစ္ေလသည္။

ေဆြးေႏြးပြဲကို ငယ္ေသာ္ လည္း နယ္ျခားေဒသ၏ အခ်က္ အခ်ာ ဗဟိုျဖစ္ေသာ ပင္လံုၿမိဳ႕က ေလးတြင္ သံုးရက္ၾကာမွ် က်င္းပ ၾကေလသည္။ သို႔ ေဆြးေႏြးၾကရာ တြင္လည္း ‘ဒီပလိုေမစီ’ ေခၚ နည္း ပရိယာယ္မ်ားကို မသံုးဘဲ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ေဆြးေႏြးၾကေလသည္။ ထိုကြန္ဖရင့္ႀကီးမွ ေပါက္ဖြားလာ သည့္ မႀကံဳဖူးသည့္ ညီၫြတ္မႈႀကီး မွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္၏ သန္႔စင္ေသာ ေစ တနာ၊ ေျဖာင့္မွန္ေသာ လမ္းစဥ္ ႏွင့္ နယ္ျခားေခါင္းေဆာင္မ်ား၏ ႐ိုးသားမႈတုိ႔အေပၚတြင္ အေျခ တည္ခဲ့ေလသည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္႐ိုး သားပံု သာဓကတစ္ခုမွာ တစ္ေန႔ ေသာ္ သူသည္ ဗိုလ္သိမ္းေဆြတုိ႔ ႏွင့္အတူ ခ်င္းကိုယ္စားလွယ္မ်ား ရွိရာ ဝါးတဲကေလးသို႔ ေရာက္လာ ေလသည္။ ၎တဲအတြင္းတြင္ ခ်င္းကိုယ္စားလွယ္အဖြဲ႕၏ ေခါင္းေဆာင္ ဦးဝမ္ကိုေဟာ (ေနာင္ ခ်င္းဝန္ႀကီး)ႏွင့္ ေတြ႕ၾကေလ သည္။ ဦးဝမ္ကိုေဟာမွာ ဗိုလ္ ခ်ဳပ္ထက္ (၂)ႏွစ္မွ်ငယ္ၿပီး ဂ်ပန္ ေခတ္က တုိင္းမင္းႀကီးအျဖစ္ လည္းေကာင္း၊ ခ်င္းေတာင္ေဒသ ရွိ ဂ်ပန္ေခတ္က ခ်င္းကာကြယ္ ေရးတပ္မေတာ္၏ ေသနာပတိ အျဖစ္လည္းေကာင္း တီးတိန္ၿမိဳ႕ တြင္ ေဆာင္ရြက္ခဲ့ၿပီး ဆီးရင္း ခ်င္းလြတ္လပ္ေရးတပ္မေတာ္ ေခၚ တြင္သည့္ ခ်င္းေတာင္ေဒသ ေတာ္လွန္ေရးလုပ္ငန္းစဥ္ကို စတင္ တည္ေထာင္သူတစ္ဦးျဖစ္သည့္ ျပင္ No. 17, Indian Division ႏွင့္ တြဲေသာ Chinwags ခ်င္းစစ္ ေခၚ အာဏာပိုင္အဖြဲ႕၏ အုပ္ခ်ဳပ္ ေရးဗိုလ္မွဴးျဖစ္ေလသည္။ ၎တဲ ငယ္ေလးအတြင္းတြင္ လူငယ္ ေခါင္းေဆာင္ႏွစ္ဦးသည္ လက္ ဖက္ရည္ၾကမ္းတစ္ခြက္စီျဖင့္ ခ်င္း လူမ်ိဳးမ်ားဆႏၵကို ျပတ္ျပတ္သား သား ေဆြးေႏြးၾကေလသည္။ ျမန္မာျပည္မက ခ်င္းေတာင္နယ္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးတြင္ ေငြေၾကးျဖင့္ ေထာက္ပံ့မည္ေလာဟူသည့္ ေမး ခြန္းကို ဗိုလ္ခ်ဳပ္က ‘ဟုတ္ကဲ့’ဟု မဆုတ္မဆုိင္းႏွင့္ ဆုိေလသည္။ ဗမာ့တပ္မေတာ္တြင္းရွိ ခ်င္းတပ္မ်ား၏ ေနာင္ေရးကိုေမးေသာ အခါ ဗိုလ္ခ်ဳပ္က လက္ရွိ ခ်င္းတပ္အားလံုးကို တည္ၿမဲေစမည့္အျပင္ လြတ္လပ္သည့္ ႏုိင္ငံတစ္ႏုိင္ငံ သည္ စြမ္းရည္သတၱိရွိသည့္ ကာ ကြယ္ေရးတပ္မ်ား လိုအပ္သည့္ အတုိင္း ဗမာတပ္မ်ားႏွင့္ အတူခ်ဲ႕ ရန္ စဥ္းစားပါသည္ဟု ေျဖဆုိပါ သည္။ စစ္သားေကာင္းမ်ား နယ္ ျခားေဒသ.. အထူးသျဖင့္ ခ်င္း ေတာင္ႏွင့္ ကခ်င္ေတာင္မ်ားမွ ထြက္ေၾကာင္းကို ဗိုလ္ခ်ဳပ္က အသိအမွတ္ျပဳပါသည္။ နယ္ျခား ေဒသ လူမ်ိဳးမ်ားမပါသည့္ ဗမာ့ အင္အားသည္ ခ်ည့္နဲ႔မည့္နည္းတူ ဗမာကင္းမဲ့သည့္ နယ္ျခားေဒသ လူမ်ိဳးမ်ား၏ အင္အားသည္လည္း ေျပာပေလာက္မည္ မဟုတ္ ေၾကာင္းကို ဗိုလ္ခ်ဳပ္က နယ္ျခား ေဒသ ေခါင္းေဆာင္မ်ားကို ရွင္းျပ ပါေသးသည္။ ဗမာ့အင္အားသည္ နယ္ျခားေဒသ လူမ်ိဳးမ်ားႏွင့္ ပူး ေပါင္းျခင္းအားျဖင့္ မ်ားစြာေတာင့္တင္းလာမည့္အေၾကာင္းႏွင့္ ယခု ေခတ္ႀကီးတြင္ အျခားႏုိင္ငံမ်ားႏွင့္ ရင္ေပါင္တန္းလိုက္နာရန္ အင္ အားလိုေသးေၾကာင္းကိုလည္း ထပ္ေလာင္းေျပာဆုိပါေသးသည္။ ဤမည္ေသာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္၏ သန္႔စင္ ေသာ ရည္ရြယ္ခ်က္ႏွင့္ သြယ္ဝိုက္ ျခင္း ကင္းမႈတုိ႔သည္ နယ္ျခား ေဒသလူမ်ိဳး၏ ယံုၾကည္ကိုးစားမႈ ကို ရယူႏုိင္ခဲ့ေလသည္။

ဤပင္လံု ညီလာခံႀကီးတြင္ သံုးရက္တာမွ် ေဆြးေႏြးတုိင္ပင္ ၾကၿပီးေနာက္ စာခ်ဳပ္ကို လက္မွတ္ေရးထိုးၾကေလသည္။ ‘ေအာင္ ဆန္း-အက္တလီ’စာခ်ဳပ္က နယ္ ျခားေဒသမ်ားႏွင့္ စပ္လ်ဥ္းသည့္ ကိစၥမ်ားတြင္ ဘုရင္ခံကို အႀကံ ဉာဏ္ေပးရန္ႏွင့္ အစိုးရအမႈ ေဆာင္အဖြဲ႕ႏွင့္ အဆက္အသြယ္ ရွိေစရန္ နယ္ျခားေဒသမွ ကိုယ္ စားလွယ္ေတာ္တစ္ခုကို ခန္႔ထား ရန္ (သုိ႔မဟုတ္) နယ္ျခားေဒသမွ ကိုယ္စားလွယ္ေတာ္တစ္ေယာက္ ကို အစိုးရအမႈေဆာင္အဖြဲ႕တြင္ နယ္ျခားေဒသဆုိင္ရာ အတိုင္ပင္ ခံဝန္ႀကီးအျဖစ္ ခန္႔ထားရန္ သတ္ မွတ္ခဲ့ေလသည္။ နယ္ျခားေဒသ ကိုယ္စားလွယ္ေတာ္မ်ားက ျမန္မာ အစိုးရအမႈေဆာင္အဖြဲ႕တြင္ ပါဝင္ေဆာင္ရြက္ရန္ သေဘာတူညီၾက ၿပီး ရွမ္း၊ ခ်င္း၊ ကခ်င္လူမ်ိဳး သံုး မ်ိဳးအတြက္ ၎အမႈေဆာင္အဖြဲ႕ တြင္ သံုးေနရာေတာင္းၾကေလ သည္။ သို႔ သံုးေနရာေပးရန္ ထို အခါက မျဖစ္ႏုိင္ေခ်။ အေၾကာင္း မွာ ထိုစဥ္က ၁၉၃၅ ျမန္မာ့ႏုိင္ငံ ေတာ္ အစိုးရအက္ဥပေဒမွာ အ တည္ျဖစ္လ်က္ ရွိေနေသးရာ ေနာက္ထပ္ အတိုင္ပင္ခံဝန္ႀကီး တစ္ေနရာသာ ေပးႏုိင္ေတာ့ေလ သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ က်န္ႏွစ္ ေယာက္ကို ၎တုိ႔မွာ ၎တုိ႔လူ မ်ိဳးအသီးသီး၏ ကိုယ္စားလွယ္ ေတာ္မ်ားျဖစ္လင့္ကစား ဒုတိယ အတိုင္ပင္ခံဝန္ႀကီးအျဖစ္သာ ခန္႔ ထားႏုိင္ခဲ့ေလသည္။ အတုိင္ပင္ခံ ဝန္ႀကီးရာထူးကို ေပးရန္အတြက္ ရွမ္း၊ ခ်င္း၊ ကခ်င္လူမ်ိဳးမ်ား တုိင္ ပင္ၾကၿပီး ေနာင္ကို ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေအာင္ဆန္းတုိ႔ႏွင့္အတူ လုပ္ႀကံ ျခင္းခံရသူ ရွမ္းကိုယ္စားလွယ္ ေတာ္ မုိင္းပြန္ေစာ္ဘြားႀကီးကို ေရြးခ်ယ္ၾကေလသည္။ ထိုစဥ္က ခ်င္း ႏွင့္ ကခ်င္ေခါင္းေဆာင္မ်ားလည္း ရွိၿပီးျဖစ္ေနသည့္ျပင္ အကယ္၍ ေရြးေကာက္ပြဲျပဳလုပ္ပါကလည္း မည္သူမည္ဝါ ရရွိလိမ့္မည္ကို ႀကိဳ တင္သိျမင္ၾကေသာ္လည္း ေရြး ေကာက္ပြဲမ်ားျပဳလုပ္ပါက အမ်ားသေဘာက် ပိုမိုေကာင္းမြန္လိမ့္ မည္ဟု ယံုၾကည္သည့္အတုိင္း ေရြးေကာက္ပြဲမ်ားကို ထပ္မံက်င္း ပခဲ့ေလသည္။ ခ်င္းလူမ်ိဳးမ်ား သည္ ၎တုိ႔ ပင္လံုသို႔ ေစလႊတ္ သည့္ ကိုယ္စားလွယ္ေတာ္ကိုပင္ ခ်င္းျပည္မွ မဲစုစုေပါင္း၏ ၈၅ ရာခုိင္ႏႈန္းေက်ာ္ေက်ာ္ကိုေပး၍ ေရြးခ်ယ္လိုက္ၾကေလသည္။ ကခ်င္လူမ်ိဳးမ်ားက ဆမားဒူးဝါး ဆင္ဝါးေနာင္ကို ေရြးခ်ယ္ၾက ေလသည္။ ထိုေခါင္းေဆာင္ႏွစ္ဦး မွာ ၎တုိ႔လူမ်ိဳးအသီးသီးက ဤ သို႔ အတုိင္ပင္ခံဝန္ႀကီးမ်ားအျဖစ္ ေရြးခ်ယ္ မေစလႊတ္မီကပင္ နယ္ ျခားကြန္ဖရင့္မွာကတည္းက ဗိုလ္ ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏ ခ်စ္ခင္ေလး စားမႈကို ရယူခဲ့သူ ပုဂၢိဳလ္မ်ားျဖစ္ ေလသည္။ ၎တုိ႔သည္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ လုပ္ႀကံခံရသည္အထိ ဗုိလ္ခ်ဳပ္၏ ညာလက္႐ံုးသဖြယ္ အားကိုးျခင္း ခံရသူမ်ားလည္း ျဖစ္ေလသည္။

ပင္လံု ကြန္ဖရင့္ႀကီးသို႔ ၿဗိတိသွ်တုိ႔က ၎တို႔၏ ဒိုမီနီယံ အတြင္းဝန္ မစၥတာ ေအေဘာ့တြမ္ေလးကို ေလ့လာၾကည့္႐ႈသူအျဖစ္ ေစလႊတ္ခဲ့ေလသည္။ ထိုသူ ျမင္ ေတြ႕သြားရသည့္ တစ္ခုတည္း ေသာ အေၾကာင္းထူးမွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ႏွင့္ နယ္ျခားေဒသေခါင္းေဆာင္ မ်ား စည္းစည္း႐ံုး႐ံုးႏွင့္ တစ္ဦးကို တစ္ဦး ယံုၾကည္စြာ စာခ်ဳပ္ကို သေဘာတူလက္မွတ္ေရးထုိးၾက ျခင္းပင္ ျဖစ္ေလသည္။

ဤရာဇဝင္တင္ရမည့္ ေျမ ျပန္႔ႏွင့္ ေတာင္ေပၚသားမ်ား ခ်ဳပ္ ဆုိၾကသည့္ စာခ်ဳပ္ကို သတိတရ အထိမ္းအမွတ္ျဖစ္ေစရန္ ေမာ္ ကြန္းေက်ာက္တုိင္တစ္တုိင္ စိုက္ ထူရန္ ဆံုးျဖတ္ၾကေလသည္။ ထို အတြက္လည္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္က ဖဆ ပလဥကၠ႒အေနျဖင့္ ေငြတစ္ ေထာင္ ေပးလွဴခဲ့ေလသည္။ ၁၉၄၇ ခုႏွစ္ ဇန္နဝါရီလက ပင္လံုစာခ်ဳပ္ကို လက္မွတ္ထုိးၾကသည့္ ေနရာတည့္တည့္ေပၚတြင္ ေမာ္ ကြန္းေက်ာက္တိုင္ စိုက္ထူၿပီးခဲ့ ေလၿပီ။

(မွတ္ခ်က္။  ။ ဦးဝမ္ကိုေဟာသည္ ခ်င္းအမ်ိဳးသားေခါင္းေဆာင္တစ္ ဦးျဖစ္ၿပီး သမုိင္းဝင္ ပင္လံုစာခ်ဳပ္ ခ်ဳပ္ဆုိရာ၌ ပါဝင္ခဲ့ကာ ႏုိင္ငံျခား ေရးဌာန အတြင္းဝန္ႏွင့္ ခ်င္းဝန္ ႀကီးအျဖစ္ တာဝန္ထမ္းေဆာင္ခဲ့သူျဖစ္သည္။ ေဆာင္းပါးကို ယခင္ဂ်ာနယ္ေက်ာ္တြင္ေဖာ္ျပခဲ့သည္။)

Sources : 7Day News Journal