၁။ အခက္အခဲၾကံဳရင္ ဝိုင္းဝန္းအၾကံေပးႏိုင္တဲ့ မိတ္ေဆြေကာင္း မိတ္ဖြဲ႔ထားသင့္တယ္။
၂။ ဘယ္လိုအခက္အခဲမ်ိဳးကမွ ကိုယ့္ရဲ႕ လက္ရွိေမွ်ာ္လင့္ခ်က္၊ ရည္ရြယ္ခ်က္၊ ပန္းတိုင္ကို ယိုင္လဲပ်က္စီးသြားေအာင္ မလုပ္ႏိုင္ဘူးဆိုတဲ့ ခံယူခ်က္၊ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ျဖင့္ တက္ၾကြေနရမယ္။
၃။ အခက္အခဲ ေပၚေပါက္လာျပီဆိုရင္ ျပဳလုပ္သူနဲ႔ ခံရသူ ရွိစျမဲမို႔ မိမိကို ခက္ခဲေစတဲ့ အေျခခံဇစ္ျမစ္ကို နာနာနင္းျပီး အျမတ္ထြက္ေအာင္ ရသေလာက္ သည္းခံလုပ္ယူသြားႏိုင္ရမယ္။
၄။ ေခါင္းရႈပ္ကုန္လို႔၊ ပင္ပန္းလြန္းအားၾကီးလို႔၊ အဆိုးအညံ့ေတြ တစ္စုတည္း ဝင္ေရာက္လာလို႔ မြန္းၾကပ္ေနတဲ့ အခါ ငိုခ်င္ရင္ ငိုခ်လိုက္ပါ၊ မငိုနဲ႔လို႔ မတားလိုက္ပါနဲ႔။ မငိုပဲ ေအာင့္အီးထားတာက အသိဥာဏ္ကို ပိတ္ဆို႔မႈ ပိုတိုးေစပါတယ္။
၅။ အဓိကအခ်က္ အေနနဲ႔ အခက္အခဲၾကံဳရင္ မိဘနဲ႔ ဘုရားကို မေမ့ပါနဲ႔။ မိမိကို ဦးစားေပးတဲ့ မိမိက အေလးထားတဲ့ မိဘကဲ့သို႔ ပုဂၢိဳလ္ဆီကို ခ်ဥ္းကပ္ျပီး အေၾကာင္းစံု ရင္ဖြင့္တိုင္ပင္သင့္ပါတယ္။ ေခါင္းရႈပ္ရတာေတြ စိတ္မၾကည့္၊ စိတ္ရႈပ္ရတာေတြ မိမိဆီမွာ ကပ္ျငိေနခ်ိန္မ်ိဳးမွာ သတိထားၾကည့္ပါ။ အဲဒီရက္ပိုင္းမွာ ဘုရား၊တရား၊အလွဴအတန္းကို ျပီးျပီေရာ လုပ္ေနမိပါလိမ့္မယ္။
အဲဒီလို ျဖစ္ေနခဲ့ရင္ အပူေတြ အားလံုးကို ခဏလႊတ္ခ်ျပီး တရားထိုင္ျခင္း၊ ေဝယ်ာဝစၥ ဂရုတစိုက္လုပ္ျခင္း၊ ေလးနက္တဲ့ စိတ္ထားနဲ႔ ဘုရားကို အာရံုျပဳ ကန္ေတာ့ျခင္းတို႔ ျပဳလုပ္မယ္ဆို အၾကာခင္ အေကာင္းဆံုး ေျဖရွင္းနည္းနဲ႔ ရလဒ္ေကာင္းတစ္ခု ထြက္လာမွာ အေသအခ်ာပါ။
ေသခ်ာတာတစ္ခုအေနနဲ႔ ေျပာရမယ္ဆိုရင္ အပူဟာလဲ ၾကာရွည္ မပူႏိုင္သလို၊ ေလေအးဟာလည္း တစ္သတ္မတ္တည္း ရွိမေနတာကို သတိရပါ။ ဘာေၾကာင့္ဆို အပူထဲ ၾကာၾကာမေနႏိုင္သလို၊ အေအးထဲမွာလည္း ၾကာၾကာမေနႏိုင္တဲ့ ေျပာင္းလဲေနတဲ့ လူေတြရဲ႕ ပင္ကိုယ္စိတ္ေၾကာင့္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
လီလီ - Yangon Life
Lwin Pyi
No comments:
Post a Comment