ဘဂၤါလီဒုကၡသည္ စခန္းမ်ားဆီက လုပ္ႀကံဇာတ္လမ္းတခ်ဳိ႕

ဘဂၤါလီဒုကၡသည္ စခန္းမ်ားဆီက လုပ္ႀကံဇာတ္လမ္းတခ်ဳိ႕

လီဒါ၊ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ႏုိင္ငံ။ ငယ္ ရြယ္သူညီအစ္မေလးဦးမွာ တစုတစည္းတည္း ထုိင္ေနၾကသည္။ သို႔ေသာ္ သူတုိ႔မွာ မိဘမရွိ၊ သူတို႔ ခ်ည္းသာျဖစ္သည္။

သူတုိ႔ဇာတ္လမ္းက ရင္နင့္ စရာ။ သူတုိ႔မိခင္သည္ ျမန္မာ ျပည္အေနာက္ပုိင္း ရခိုင္ျပည္နယ္ က သူတုိ႔ိအိမ္ကို စစ္သားမ်ားမီး႐ႈိ႕ စဥ္မွာ ဆုံးပါးခဲ့သည္။ သူတုိ႔ဖခင္ မွာ ျမန္မာအစိုးရက ဖမ္းဆီးထိန္း သိမ္းစစ္ေဆးစဥ္ ေပ်ာက္ျခင္းမလွ ေပ်ာက္ၿပီး ေသဆုံးၿပီဟု ယူဆရေသာ ေထာင္ခ်ီေနေသာ ႐ုိဟင္ ဂ်ာမြတ္စလင္ေတြထဲက တစ္ဦး ျဖစ္သည္။

သို႔ေသာ္ အသက္(၁၂)၊ (၈)၊ (၅)၊(၂)ႏွစ္အသီးသီးရွိေနၾကၿပီ ျဖစ္သည့္ သူတို႔ညီအစ္မေတြသည္ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ႏုိင္ငံကိုေတာ့ ခိုလႈံ ရန္ အေရာက္လာႏုိင္ခဲ့၏။ ဘဂၤ လားေဒ့ရွ္ႏုိင္ငံမွ ဘဂၤါလီ(မူရင္း ေဆာင္းပါးတြင္ ႐ုိဟင္ဂ်ာဟု သုံး ႏႈန္း) ဒုကၡသည္စခန္းမွာ ေလးႏွစ္ ၾကာေအာင္ ေနထုိင္ေနေသာ သူ တုိ႔ဦးေလးတစ္ဦးက သူတုိ႔ကို ေခၚလာခဲ့သည္။ ဆာေလာင္မြတ္ သိပ္ေနေသာ သူ၏ကေလးမ်ား ထဲမွာ မိန္းကေလးေတြကိုပါ အတူေခၚထားလုိက္၏။

‘‘ကၽြန္မမိဘေတြက ျမန္မာ ျပည္မွာ အသတ္ခံရတာ။ သူတုိ႔ ကို အရမ္းေအာက္ေမ့တာပဲ’’ဟု အႀကီးဆုံး မိန္းကေလး ဂ်ႏုကာဘီ ဂမ္က ေျပာသည္။

ကၽြန္မသည္ ဒုကၡသည္စခန္း မ်ားထဲသို႔ မိသားစုမပါဘဲ ေရာက္ လာသူကေလးမ်ားအေၾကာင္းကို သတင္းမွတ္တမ္းလုပ္ေနသူ ျဖစ္ သည္။ အဆုိပါ မိန္းကေလးမ်ား၏ ဦးေလးကို ေငြေၾကးေထာက္ပံ့ေန သူႏုိင္ငံတကာ လူမႈအဖဲြ႕အစည္း တစ္ခုက ကၽြန္မကိုသူတုိ႔ႏွင့္ ေတြ႕ ရန္ေခၚလာခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။

တစ္နာရီအတြင္းမွာပဲ က႐ု ဏာသက္စရာ စကားမ်ားျဖင့္ ကၽြန္မ၏မွတ္စုစာအုပ္ျပည့္သြားခဲ့ သည္။ သို႔ေသာ္လည္း သူတို႔ေျပာ သမွ်မွာ အနည္းငယ္ေလာက္သာ မွန္၏။

သုံးရက္ေလာက္ သတင္း မွတ္တမ္းလုပ္အၿပီးမွာ အမွန္တ ရားကစၿပီးေပၚလာသည္။ သူတုိ႔ကို ဒုကၡသည္စခန္းထဲ ေခၚလာသူ သူတို႔ ဦးေလးဆုိသည့္ဆုိ ရြတ္ဟိုစိန္ မွာ တကယ္ေတာ့သူတုိ႔အေဖသာ ျဖစ္သည္။ သူ႔မွာမိန္းမသုံးဦးရွိၿပီး ဘဂၤလားေဒ့ရွ္မွာ ႏွစ္ဦး၊ ျမန္မာမွာတစ္ဦးဟု သူက၀န္ခံသည္။ ထုိမိန္းကေလးမ်ားမွာ သူ၏ အငယ္ဆုံးမိန္းမျဖစ္သည့္ ျမန္မာႏုိင္ငံက မိန္းမႏွင့္ရေသာ ကေလးမ်ားသာ ျဖစ္သည္။

 မည္သည့္ဒုကၡသည္စခန္း မွာမဆို ေၾကကဲြ၀မ္းနည္းနာက်င္ စရာမ်ားက တန္ဖိုးရွိလွသည္။ အ ကူအညီေပးသူမ်ားက အကူအညီ အလိုအပ္ဆုံးကိစၥမ်ားကို ကူညီ ေပးခ်င္ၾကသည္။ အျခားပိုင္ဆုိင္ မႈမ်ား ဆုံး႐ႈံးခဲ့ရသည့္ မိသားစုမ်ား ထက္စာလွ်င္ ထိုညီအစ္မေလး ဦး ဇာတ္လမ္းကပုိတန္ဖိုး ရွိသည္ကုိ လူေတြက ခ်က္ခ်င္းသေဘာ ေပါက္ၾကသည္။

အကူအညီေပးေရးအဖဲြ႕မ်ား ဆီက ေ၀မွ်ေပးေနေသာ အ ေထာက္အပံ့အကူအညီမ်ားကို ရရန္ ေမြးစကေလးမ်ားကို လက္ မွာခ်ီထားေသာ မိန္းမမ်ားကို ေစ လႊတ္ဖို႔ ဒုကၡသည္မ်ားက သေဘာ ေပါက္လာၾကသည္။ ငုိေနေသာ ကေလးမ်ားေၾကာင့္ တန္းစီသည့္ အခါ ေရွ႕ဆုံးတန္းကို ေရာက္သြား ေစသည္။

ထိုအတတ္မ်ားက သဘာ၀ အေလ်ာက္ ရွင္သန္ရပ္တည္ေရး အတြက္ တတ္လာသည့္အရာသာ ျဖစ္သည္။ မိသားစုကို ေကၽြးေမြး ဖို႔ ဘယ္သူကေကာ ဒါမ်ဳိးေတြ မလုပ္ ဘဲ ေနမလဲ။

သို႔ေသာ္လည္း ယခုကဲ့သို႔ မဟုတ္မမွန္ လုပ္ႀကံဇာတ္လမ္း ေတြက ဘဂၤါလီဒုကၡသည္မ်ားအ ေပၚ ျမန္မာလုံၿခံဳေရးတပ္ဖဲြ႕၀င္ မ်ား၏ သတ္ျဖတ္မႈ၊ မုဒိမ္းက်င့္မႈ၊ ရြာေတြအေျမာက္အျမား မီး ေလာင္ခံရမႈေတြ ႀကံဳခဲ့ရသည့္ တကယ့္အစစ္အမွန္ ရင္နာစရာ အျဖစ္ေတြကို တန္ဖုိးမဲ့သြားေစ သည္။ ယခုကဲ့သို႔ ပိုပိုသာသာ ဇာတ္နာေအာင္ လုပ္ႀကံထည့္ ထားသည့္ ဇာတ္လမ္းေတြက ျမန္မာအစိုးရ၏ ျငင္းဆုိမႈျဖစ္သည့္ ရခိုင္ျပည္နယ္မွာ ျဖစ္ပြားေနသည့္ အရာမ်ားမွာ ႏုိင္ငံတကာက ထင္ သလို လူမ်ဳိးသုတ္သင္ရွင္းလင္း ေရးမဟုတ္ေၾကာင္း ႏုိင္ငံျခားက က်ဴးေက်ာ္သူမ်ား၏ လုပ္ႀကံမႈပါ ဆိုသည္ကို ေထာက္ခံေပးသလို ျဖစ္ေစသည္။

ျမန္မာအစိုးရ၏ တရား၀င္ ေျပာၾကားထားသည့္ ဇာတ္လမ္း ကမူ ေအာက္ပါအတုိင္းျဖစ္သည္။ ဘဂၤါလီမ်ားသည္ လူဦးေရေပါက္ ကဲြမႈျဖစ္ေနသည့္ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ မွ တရားမ၀င္အေျခခ်လာသူမ်ား ျဖစ္၏။ မြတ္စလင္ေယာက်္ားမ်ား သည္ မိန္းမအမ်ားအျပားယူၾက သည့္အတြက္ ျမန္မာႏုိင္ငံ၏ အဓိ ကလူမ်ဳိးစုျဖစ္သည့္ ဗုဒၶဘာသာ မ်ားထက္ သူတုိ႔ကလ်င္ျမန္စြာ လူဦးေရတိုးလာေနသည္။

သည္ေျပာဆိုခ်က္ကို ေခ်ပ ဖို႔ အေထာက္အထားမ်ား အမ်ား အျပားရွိသည္။ သည္ေဒသမွာ မြတ္စလင္မ်ဳိးႏြယ္စုမ်ား ရွိေနသည္ မွာ မ်ဳိး႐ုိးအစဥ္အဆက္ကတည္းက ျဖစ္သည္။ ရာစုႏွစ္၀က္ေက်ာ္ သည္အထိ ေျမာက္ပိုင္း ရခုိင္ေဒ သက မြတ္စလင္ႏွင့္ ဗုဒၶဘာသာ ၀င္ လူဦးေရအခ်ဳိးအစားမွာ သိသိ သာသာ ေျပာင္းလဲျခင္းမရွိပါ။

သို႔ေသာ္လည္း ဘဂၤါလီမ်ား ေနထုိင္ခဲ့သည့္ ေဒသသို႔သြားရန္ ျမန္မာအစိုးရကကန္႔သတ္ထား ျခင္း၊ ကုလသမဂၢက ထိပ္တန္းတာ ၀န္ရွိသူမ်ားကို တုိင္းျပည္သုိ႔အ၀င္ မခံျခင္းတုိ႔ေၾကာင့္ စုံစမ္းစစ္ေဆး သူမ်ားႏွင့္ သတင္းစာဆရာမ်ားအ တြက္သည္ ျပႆနာႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီး ထဲထဲ၀င္၀င္ အခ်က္အလက္ စုံ စမ္းရယူဖုိ႔ မျဖစ္ႏုိင္ပါ။ လူေတြအ ေျမာက္အျမား ျမႇဳပ္ႏွံခံရသည့္ သတင္းကိုေထာက္လွမ္းရန္ ႀကိဳး စားခဲ့သည့္ ႐ုိက္တာသတင္းဌာန ၏ ျပည္တြင္းသတင္းေထာက္မ်ား ပင္ အခ်ဳပ္ထဲေရာက္ေနၿပီ ျဖစ္၏။

 ထို႔ေၾကာင့္ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ ဒုကၡသည္စခန္းမ်ားထဲက ႐ုပ္ပိုင္း ဆုိင္ရာ ထိခုိက္မႈမ်ားႏွင့္ ႀကံဳလာခဲ့ သူမ်ားကိုသာ ေမးျမန္းရဖုိ႔ျဖစ္လာ ျခင္းပင္၊ ကေလးတစ္ဦး၏ ကိုယ္ေပၚက လတ္လတ္ဆတ္ဆတ္ ေသနတ္ဒဏ္ရာက အျဖစ္ဆိုးမ်ားရွိခဲ့သည္ဆိုသည့္ သက္ေသျဖစ္သည္။

လူတုိင္းကိုေမးလာၾကသည္ ထဲက လူ ၁၂ ဦးေလာက္၏ ေျပာ စကားမ်ားသာ ကၽြန္မမွတ္စုထဲမွာ က်န္ရစ္ခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္ ကၽြန္မ တုိ႔၏ သတင္းေဆာင္းပါးတုိင္းမွာ လုိအပ္သည့္ သတင္းေထာက္ သည္ သူမ်ားေျပာသမွ် မယုံဘဲ မျဖစ္မေန သံသယရွိရမည္ဆုိ သည့္ အခ်က္ကသူတစ္ပါး၏ ကိုယ္ေရးကိုယ္တာကို ထိခိုက္ေစ သည္။ အဓမၼအက်င့္ခံရတာကို သူစိမ္းတစ္ဦးအား ဖြင့္ေျပာသည့္ ဘဂၤါလီအမ်ဳိးသမီးတစ္ဦးအေန ျဖင့္ သူေျပာတာကို မယံုၾကဘူးဟု သိလွ်င္ ဘယ္လိုခံစားရမလဲ။

အျခားတစ္ဖက္မွာလည္း ကၽြန္မျမင္ေတြ႕ရသည့္  ႏုိင္ငံျခား သတင္းမီဒီယာမ်ားမွာပါသည့္ ဘဂၤါလီလူမ်ဳိးမ်ား  ေျပာသည့္ ဇာတ္လမ္းမ်ားမွာ မမွန္ေၾကာင္း ကၽြန္မသိလာသည္။ တကယ့္ခံစား မႈ အျပည့္အ၀ရင္နာစရာ ဇာတ္ လမ္းမ်ားကဲ့သို႔ အခ်ဳိ႕ကိစၥမ်ားမွာ အလြန္အက်ဴးေတြ ျဖစ္ေနၾက သည္။

သို႔ေသာ္လည္း ၿပီးခဲ့သည့္ ငါးလေက်ာ္ေက်ာ္မွာ ဘဂၤါလီခုနစ္ သိန္းခန္႔ ဘဂၤါလာေဒ့ရွ္ကို ေျပး၀င္ လာခဲ့သည့္ဆုိေသာ အျဖစ္ဆုိးကို ေလွ်ာ့တြက္တာမဟုတ္ပါ။ ၿပီးခဲ့ သည့္ ႏွစ္က တစ္လအတြင္းဘဂၤါ လီလူမ်ဳိး ၆,၇၀၀ ခန္႔ အၾကမ္းဖက္ မႈမ်ားေၾကာင့္ ေသဆုံးခဲ့ရသည္ဟု နယ္စည္းမျခားဆရာ၀န္အဖဲြ႕က ခန္႔မွန္းတြက္ဆထားသည္။ က်န္းမာေရး အကူအညီေပးေရးအဖဲြ႕ မ်ားက ထုိအေရအတြက္ကိုပင္ နည္းေသးသည္ဟု ဆုိသည္။

 ေလးရက္ၾကာေအာင္ အ သက္ (၉)ႏွစ္အရြယ္ ႏူးရွက္ဆုိ သည့္ ေကာင္ေလးတစ္ဦးကို ကၽြန္ မေမးျမန္းခဲ့ၿပီး သူ႔ဇာတ္လမ္းကို အကုန္ရလာခဲ့သည္။ ကၽြန္မ၏ မွတ္စုစာအုပ္ထဲမွာ သူ၏အိမ္ႏွင့္ ျမန္မာစစ္သားေတြ သူ႔မိဘမ်ားကို ႀကိဳးဆဲြခ်သည့္ သစ္ပင္ပုံကို သူက ဆဲြျပခဲ့သည္။

ထို႔ေနာက္ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ကို လာရန္ ျမစ္ကိုျဖတ္ကူးခဲ့စဥ္က သူ ကိုင္ထားခဲ့ေသာ ေရဘူးကိုဆဲြျပ သည္။ သူကဖိနပ္ပါးကို ခါးမွာ ထိုးၿပီးႏြယ္ႀကိဳးေတြႏွင့္ ခ်ည္ခဲ့ သည္ဟု ဆုိသည္။ ဖိနပ္ပါးမ်ား က ေသဆုံးသြားေသာ သူမိခင္ဆီ က ျဖစ္သည္။ သူကပုံေတြကိုၾကည့္ ၿပီး ငို႐ႈိက္၏။

သို႔ေသာ္ျငား သူ႔စကားမ်ား မွာ ေရွ႕ေနာက္မညီတာေတြလည္း ရွိ၏။ သူသည္ ျမန္မာျပည္မွာ လူ ႀကိဳက္မမ်ား ဘဂၤလားေဒ့ရွ္မွာသာ လူႀကိဳက္မ်ားေသာ ခရစ္ကတ္ အားကစားကုိ ႀကိဳက္သည္ဟု ဆုိ သည္။ သူ႔အဘိုး၊ အဘြားေတြကို ျမန္မာစစ္တပ္က သတ္ခဲ့သည္ဟု သူေျပာ၏။ သို႔ေသာ္ ေနာက္ပိုင္း တြင္ သူတုိ႔ဘာသာ ေရာဂါႏွင့္ ေသသည္ဟု ေျပာျပန္သည္။

သူလာခဲ့သည္ဟု ယူဆရ ေသာ ရြာကရြာသားေတြကို ကၽြန္မ ေတြ႕ခဲ့ရသည္။ သစ္ပင္ကေန ႀကိဳး ဆဲြသတ္ဖို႔ ဆိုတာ ေ၀လာေ၀း။ ထုိရြာမွာ ဘယ္သူမွအသတ္မခံခဲ့ရ ဘူးဆုိတာ သိရသည္။

ထုိသို႔ဆိုလွ်င္ ႏူးရွက္က ဘယ္ကေနလာပါသလဲ။ ကုတူပါ လန္ဒုကၡသည္စခန္းက ေစ်းထဲမွာ ငိုေနေသာသူ႔ကို လူေတြကေတြ႕ခဲ့ ရသည္။ တျခားဒုကၡသည္မ်ားက ေက်ာင္းတစ္ေက်ာင္းသို႔ သူ႔ကို ေခၚလာၿပီး ထုိေက်ာင္းမွာ အမ်ဳိး သမီးႏွစ္ဦးက ေပြ႕ဖက္ႏွစ္သိမ့္ကာ ဟင္းေတြေပးခဲ့ၾကသည္။ သိသာ သည္ကေတာ့ သူ႔မွာ ဆုိးဆုိးရြား ရြား တစ္ခုခုႏွင့္ ႀကံဳခဲ့ပုံရသည္။ သို႔ေသာ္ သည္ေန႔အထိ မည္သူက မွ် သူ႔ဇာတ္ေၾကာင္းအမွန္ကို မေဖာ္ထုတ္ႏုိင္ၾကေခ်။

 ကေလးေတြဘာေၾကာင့္ အ မွန္ေတြကို မေျပာရသလဲဆုိသည့္ ေဆးပညာဆုိင္ရာ ရွင္းျပခ်က္တစ္ ခု ရွိသည္။ ငယ္ရြယ္ႏုပ်ဳိသည့္ စိတ္အေတြးမ်ားသည္ တကယ္ ျဖစ္ခဲ့ေသာ ျဖစ္ရပ္မ်ားႏွင့္ တျခား က ၾကားခဲ့သည့္ ခပ္ဆင္ဆင္ျဖစ္ ရပ္မ်ားကုိ စဲြေနတတ္သည္ဟု ဆုိ သည္။

‘‘ၾကမ္းၾကဳတ္ရက္စက္မႈေတြ ကို ၾကား႐ုံပဲၾကားလာခဲ့ရတဲ့ ကေလးေတြမွာေတာင္ ေၾကာက္ စိတ္က သူတုိ႔ထဲမွာ စဲြေနၿပီ။ သူ တုိ႔အေနနဲ႔ ဒါဟာသူတုိ႔ျမင္ခဲ့ရတာ လား၊ ၾကားခဲ့တာလားဆုိတာခဲြႏုိင္ ဖို႔ သိပ္ခက္တယ္။ ေၾကာက္စရာ ေကာင္းတဲ့ ႐ုပ္ရွင္တစ္ခုကို ၾကည့္ ရသလိုေပါ့။ ကေလးေတြရဲ႕အ ေတြ႕အႀကံဳက လူႀကီးေတြနဲ႔ မတူ ဘူး’’ဟု ဘဂၤၤလားေဒ့ရွ္ႏုိင္ငံ ေကာ့ ဘဇားရွိ ကုလသမဂၢကေလးမ်ား ရန္ပုံေငြအဖဲြ႕က ေျပာခြင့္ရသူ ဘန္ဂ်မင္စတိန္လီရွနာက ေျပာၾကား သည္။

မိန္းကေလးေလးဦး၏ အေဖ မစၥတာဟိုစိန္၏ ဘ၀ကိုလည္း ကၽြန္မေကာင္းေကာင္း နားလည္ သြားသည္။ ျမန္မာႏုိင္ငံကို ေခတၱ ျပန္စဥ္တြင္ အသားျဖဴျဖဴသြယ္ သြယ္ အသက္(၁၂)ႏွစ္အရြယ္ မိန္းကေလးတစ္ဦးကို ျမင္ခဲ့သည့္ အခ်ိန္ကစၿပီး သူ႔မွာဒုကၡစျဖစ္ေတာ့သည္ဟု ဟိုစိန္က ေျပာသည္။

‘‘သူကသိပ္လွေတာ့ ကၽြန္ ေတာ္လည္း သူ႔ကိုလက္ထပ္ခ်င္ သြားတယ္’’

ကေလးသူငယ္မ်ားကို လက္ ထပ္ျခင္းကလည္း ဘဂၤါလီမ်ားအ ၾကားမွာ ရင္နာနာႏွင့္ေတြ႕ရေသာ ျဖစ္႐ုိးျဖစ္စဥ္တစ္ခု ျဖစ္သည္။ မၾကာခင္ ဟိုစိန္သည္ မိန္းမသုံး ဦးၾကားမွာ လြန္းျပန္ထုိးသြားလာ ေနရေတာ့၏။ မည္သည့္ မိန္းမက မွ ဟုိစိန္၏ တျခားမိန္းမအေၾကာင္း ကို မသိၾကပါ။ သို႔ေသာ္ မိန္းမသုံးဦးယူသည္ဆုိတာကိုမ်ားလွသည္ဟု ဟိုစိန္ကမထင္။ သူ႔အေဖဆုိလွ်င္ မိန္းမေျခာက္ေယာက္ႏွင့္ ကေလး ၄၂ ေယာက္ေတာင္ ရွိ သည္ဟု သူကဆုိသည္။

သို႔ေသာ္ သူ၏မိသားစုဆက္ ဆံေရးကို မွ်တေအာင္လုပ္ရာမွာ သူသိပ္မကၽြမ္းက်င္ဟု ဟိုစိန္က ၀န္ခံသည္။ သူတုိ႔ရြာမီးေလာင္ခံရၿပီး သူ႔သမီးေလးဦးက ဘဂၤလားေဒ့ရွ္မွာေနဖို႔ ေရာက္လာေသာ အခါ သူႏွင့္အတူ လီဒါဒုကၡသည္ စခန္းထဲမွာေနထုိင္သည့္ သူ႔မိန္းမဇာဂ်ီဒါက စိတ္ဆုိးသည္။

  ‘‘ကၽြန္မေယာက်္ားက မေကာင္းတဲ့ လူတစ္ေယာက္ပါ။ သူ႔အလိမ္အညာေတြကို ကၽြန္မ စိတ္ကုန္လွၿပီ’’ဟု မိန္းကေလး ေလးဦး၏ ဇာစ္ျမစ္ကိုေျပာျပၿပီးေသာအခါ ဇာဂ်ီဒါကဆုိသည္။

ထုိ႔ေနာက္ ကၽြန္မက မစၥတာဟိုစိန္ကို ဖုန္းေခၚေသာအခါ သူ က သိပ္ေက်လည္ပုံမရပါ။

  ‘‘ခင္ဗ်ားျပန္သြားတာနဲ႔ ဒီမိန္းမကုိ ကၽြန္ေတာ္႐ုိက္ထား တယ္။ နက္ျဖန္လည္း ႐ုိက္ရဦး မယ္’’

သူတုိ႔မိသားစု၏ ႐ႈပ္ေထြးလွ ေသာ အျဖစ္မွန္ကို ဟိုစိန္၏မရီး ကလည္း ရွင္းျပသည္။ ဇာဂ်ီဒါ၏ ႐ုိးသားစြာေျပာျပမႈေၾကာင့္ သူ႔ ေယာက်္ားဟုိစိန္၏ အ႐ုိက္ခံရ သည္ဟု အိမ္နီးနားခ်င္းတစ္ဦးက ေနာက္ပိုင္းမွာ ကၽြန္မကို သတင္း ေပးလာသည္။

အထီးက်န္ျဖစ္ေနေသာ မိန္း ကေလးမ်ား၏ အခက္အခဲျပႆ နာကို အသားေပးရမည့္အစား ကၽြန္မ၏သတင္းေမးျမန္းျခင္းက အိမ္ေထာင္စုႏွစ္စု၏ အိမ္တြင္း အၾကမ္းဖက္မႈကို ပုိဆုိးလာေစ သည္။ ဇာဂ်ီဒါကိုေမးျမန္းခဲ့ေသာ ေန႔မ်ားကို ကၽြန္မေနာင္တရမိ သည္။

သူ႔ေယာက်္ား၏ သမီးေတြ ကို ျမန္မာျပည္ဘက္ျပန္ၿပီး ေပ်ာက္ သြားေစခ်င္သည္ဟု ေျပာ သည့္အခါ ဇာဂ်ီဒါ၏ အၾကင္နာ ကင္းမဲ့ပုံကို ျမင္ခဲ့ရသည္။ သုိ႔ ေသာ္ ထုိညမွာပင္ သူ႔ေယာက်္ား  က သူ႔ကို႐ိုက္ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ ခင္ပြန္းျဖစ္သူ၏ အငယ္ဆုံးမိန္းမ ဆီက သမီးေလးဦးကုိ မႀကိဳ ဆိုခဲ့မႈ အတြက္ ကၽြန္မကမတ္တတ္ရပ္ ၿပီး သူ႔ကိုေ၀ဖန္စိစစ္ေနခ်ိန္မွာ သူ တုိ႔အိမ္ၾကမ္းေပၚမွာ ပိုးဟပ္ ေတြက ေျပးလႊားေနၾကသည္။ ႂကြက္တစ္ေကာင္ကလည္း ေနာက္က ေန လုိက္ေျပးသြားခဲ့သည္။

ဇာဂ်ီဒါကေတာ့ စၿပီးငိုေနပါ ၿပီ။ေနရာတုိင္းမွာ ဘဂၤါလီတဲေတြ ၏ အိမ္နံရံအျဖစ္လုပ္ထားသည့္ ၀ါးကပ္နံရံေတြကေနၿပီး ကေလး ေတြ၏ မ်က္လုံးမ်ားက ကၽြန္မ သြားလာလႈပ္ရွားမႈေတြကို လုိက္ ၾကည့္ေနၾကသည္။ သည္ေနရာ မွာ ကၽြန္မဘာလာ လုပ္ေနတာလဲ။ ဇာဂ်ီဒါကဲ့သို႔ အရြယ္ေရာက္ၿပီး အမ်ဳိးသမီးတစ္ဦးကုိ ငုိရေအာင္ ကၽြန္မကဘာေတြမ်ား လုပ္ခဲ့သလဲ ဆိုတာကို သူတုိ႔ေတြ  အံ့ၾသေနၾကသည္။


7Day News
နယူးေယာက္တုိင္းမ္သတင္းစာ ပါ ေဆာင္းပါးရွင္ Hannah Beech ၏ The Rohingya Suffer Real Horrors. So Why are some of their Stories Untrue? ကို ဘာ သာျပန္ဆိုသည္။