စိတ္အေညာင္းမိတတ္တာကေတာ႕ လူတိုုင္း နီးပါးပါပဲ။ ကၽြန္မလည္း အလုုပ္ေတြ ရက္ဆက္ပင္ပန္းခဲ႕ၿပီး အနားယူခ်ိန္လံုုေလာက္ေအာင္ မရတဲ႕အခါ စိတ္ေရာ လူပါ ပင္ပန္းၿပီး ဘာကိုုမွ မလုုပ္ခ်င္၊ မေျပာခ်င္ျဖစ္ရပါတယ္။
ေန႔စဥ္ေျပာေနရတဲ႕ သတင္းလုုပ္ငန္းနဲ႕ပတ္သက္တဲ႕စကားေတြလည္း မေျပာခ်င္ဘူး။ ဘယ္လိုု ဧည္႔သည္ေတြနဲ႕မွလည္း မေတြ႕ခ်င္ဘူး။ အဲဒီလိုု ျဖစ္ေနတုုန္းမွာလုုပ္ငန္းခြင္က လုုပ္ေဖာ္ကိုုင္ဘက္ေတြရဲ႕အမွားေသးေသးေလးေတြကိုုလည္း သည္းမခံႏိုုင္ေတာ႕ဘူး။ ထပ္ခါ ထပ္ခါေျပာလည္း မွားမွားေနတဲ႕ သူတုုိ႕ကိုု သည္းမခံႏိုုင္ေတာ႕ဘူး။ ေဒါသနဲ႕ ေအာ္ဟစ္ေမာင္းထုုတ္ပစ္ခ်င္စိတ္ လည္း ေပါက္ခဲ႕ဖူးတယ္။
ဒါေပမဲ႕ကိုုယ္႔ရဲ႕လုုပ္ေဖာ္ကိုု္င္ဘက္ေတြကိုုလည္း ေအာ္ဟစ္ေမာင္းထုုတ္တာမ်ိဳးေတြ မလုုပ္ခဲ႕ပါဘူး။ အသိစိတ္နဲ႕က ိုုယ္႔ကိုုယ္ကိုု ထိန္းခ်ဳပ္ထားတာကိုုး။ ငါ ဒါကိုု ေဒါသနဲ႕ မေျပာသင္႕ဘူး၊ သူတိုု႕ကိုု ေအးေအးေဆးေဆးနဲ႕စိတ္ရွည္လက္ရွည္ရွင္းျပ ရမယ္ဆိုုတဲ႕ အတိုုင္း ရွင္းျပရဦးမွာပဲ…ေအာင္မေလး ေမာလိုုက္တာရွင္။
သူတိုု႕ကိုု ေဒါသသံမပါဘဲနဲ႕ရွင္းျပႏိုုင္ဖိုု႕ အသက္ရႈေလ႔က်င္႔ခန္းလည္း လုုပ္ရ၊ ျပံဳးျပံဳးေလးနဲ႕ရွင္းျပႏိုုင္ဖိုု႕လည္း ရုုပ္ေရာ စိတ္ပါ ျပင္ဆင္ရတဲ႕… ပင္ပန္းလိုုက္တာ။…ကိုုယ္႔ကိုုယ္ကိုုေရာ စိတ္ပ်က္လိုု႕မဆံုုးႏိုုင္ဘူး။စိတ္ပ်က္စြာနဲ႕ သူတိုု႕နဲ႕မေတြ႕ခ်င္ မျမင္ခ်င္တဲ႕ေနရာတစ္ခုုကိုု ကၽြန္မ ထြက္သြားခ်င္တယ္။ အားလံုုးကိုု ထားခဲ႕ၿပီး ထြက္သြားခ်င္တာ။
စိတ္က ပင္ပန္းေလ ဘာမွကိုု လုုပ္ခ်င္စိတ္ မရွိေလပါဘဲ၊ ဒါနဲ႕ ဘယ္ႏွဲ႕လုုပ္ရမလဲ။ ဒီပတ္၀န္းက်င္ ဒီအလုုပ္ေတြထဲကေန ထြက္ေျပးခ်င္စိတ္ေပါက္လာပါတယ္။
မ်က္လံုုးမွိတ္ထားၿပီး တင္းၾကပ္ေနတဲ႕စိတ္ကိုု ေလ်ာ႔ခ်ဖိုု႕ၾကိဳးစားၾကတယ္၊ ဘယ္ႏွဲ႕ကၽြန္မ ႏွစ္သက္လြန္းလိုု႕မနည္း အားတင္းၿပီး ေရြးခ်ယ္ခဲ႕တဲ႕ အလုုပ္ကိုု ထားပစ္လိုုက္ေတာ႕မယ္လိုု႕စဥ္းစားလိုုက္္မိတာ ကိုုယ္႔ကိုုယ္ကိုုလည္း အံ႔ၾသသြားတယ္။
ကၽြန္မဘ၀မွာ ကိုုယ္လုုပ္ခ်င္တဲ႕အလုုပ္ကိုု တစိုုက္မတ္မတ္လုုပ္ခဲ႕တယ္။ အဲဒီအလုုပ္ကိုုပဲ သတင္းေအဂ်င္စီ လုုပ္ငန္းအျဖစ္ ထူေထာင္ၿပီး ေအာငျ္မင္ေအာင္ ေဆာင္ရြက္ေနတာ ၂၀၁၇ မွာဆိုုရင္၉ႏွစ္ ရွိပါၿပီ။ကၽြန္မ အလုုပ္က ေအာင္ျမင္လြန္းလွတယ္လိုု႕ မဆိုုႏိုုင္ေပမဲ႕ ပန္းတိုုင္မေရာက္ေသးေပမဲ႕ လမ္းေပၚကိုုေတာ႕ ေရာက္ေနပါၿပီ။
အားတင္းစမ္း…လိုု႕ ကိုုယ္႔ကိုုယ္ကိုုအားတင္းေနရင္း… အာရံုုေျပာင္းေအာင္ ေရးဖိုု႕ရွိေနတဲ႕ စာေရးမယ္လိုု႕ စဥ္းစားတယ္။ ပံုုမွန္စာေရးေနက် ညေန ၅နာရီ ဆိုုရင္ လက္ေတာ႔ဖြင္႔ၿပီး ေရးဖိုု႕ျပင္ဆင္ၿပီးေနၾကပါ။ ဒါေပမဲ႕ စာေရးဖိုု႕ျပင္ဆင္ေနတုုန္းမွာပဲ စာေရးခ်င္စိတ္က ေပၚမလာခဲ႕ဘူး၊ ေခါင္းထဲမွာ ဗလာပဲ။ ကိုုယ္႔ကိုုယ္ကိုုေတာင္ ဘယ္လိုုေနရမွန္း မသိတာ ဘယ္ႏွဲ႕လုုပ္ၿပီး ဘာေရးႏိုုင္မွာလဲလိုု႕ ေတြးျပန္တယ္။ ဒါေပမဲ႕ဒီအခ်ိန္ဆိုု ေစာင္႔ဖတ္ေနၾကတဲ႕သူေတြ ရွိေနမွာ ဆိုုတဲ႕ အေတြးနဲ႕ ကိုုယ္႔ကိုုယ္ကိုု အားတင္းၿပီး စာေရးဖုုိ႕ၾကိဳးစားေပမဲ႕ တင္းၾကပ္ေနတဲ႕ စိတ္ေၾကာင္႕အေတြးနဲ႕စိတ္ကူးေတြေရာ…။ ခက္လိုုက္တာေနာ္။
စိတ္ေျပလက္ေပ်ာက္ျဖစ္ေအာင္ ကၽြန္မ ဘယ္ႏွဲ႕လုုပ္ရမလဲ လိုု႕ ေတြးရင္ ေန႔လည္ခင္း၊ အလုုပ္ထဲမွာမိုု႕ တရားထုုိင္ဖိုု႕ မျဖစ္ႏိုုင္ေပမဲ႕ ပုုတီးစိပ္ဖိုု႕ကေတာ႕ ျဖစ္ႏိုုင္တယ္လိုု႕ ေတြးၿပီး။ ပုုတိီးထိုုင္စိတ္ေနမိတယ္။ေဒါသ စိတ္ေတြ မရွိေတာ႕ေပမဲ႕ ရင္ထဲတင္းၾကပ္မႈက ေပ်ာက္မသြားေသးဘူး၊ စာေရးခ်င္စိတ္လည္း ေပၚမလာျပန္ဘူး၊ ၿပီးေတာ႕သတင္းေတြ ဖတ္ဖိုု႕ဆိုုတာလည္း အာရံုုစုုိက္လိုု႕မရျပန္ဘူး။ ေနာက္ဆံုုး အီးေမးလ္ေတြ ျပန္ဖိုု႕ေတာင္မွ မလုုပ္ခ်င္ေတာ႕ဘူး။
ေနစမ္းကြာ ဆိုုၿပီး ေနေနေပမဲ႕ကိုုယ္႕ရဲ႕ျဖစ္ပ်က္မႈေတြကိုု သိေနေတာ႕ စိတ္ထဲ စိုုးရိမ္လာတယ္။
အရင္တုုန္းကဆိုု ရံုုးအလုုပ္ေတြကိုု တက္ၾကြ ရႊင္လန္းစြာနဲ႕လုုပ္တတ္သလိုု၊ မိသားစုုနဲ႕လည္း ေပ်ာ္ရႊင္ရင္းႏွီးစြာ ေနတတ္တဲ႕ကၽြန္မ ဘယ္သူ႕မ်က္ႏွာကိုုမွ မျမင္ဘူး၊ စကားတစ္ခြန္းမွ မေျပာခ်င္ေတာ႕တာ…။ညဘက္ ဘုုရားရွစ္ခိုုးၿပီး တရားထုုိင္ေတာ႕လည္း စိတ္ေတြ စုုစည္းလိုု႕မရဘူး၊ သမာဓိလည္း ေကာင္းေကာင္းမရဘူး၊ မွတ္ေနရတာကိုုက ပင္ပန္းလိုုက္တာ။
တကယ္ပဲ ကၽြန္မ စိတ္အေညာင္းမိေနျပန္ၿပီ။
စိတ္ဖိစီးမႈမဟုုတ္တဲ႕စိတ္အေညာင္းမိျခင္းတဲ႕ အလုုပ္တစ္ခုုကိုု စိုုက္စိုုက္မတ္မတ္ လုုပ္တာ ၆ ႏွစ္နဲ႕ အထက္ ရွိလာတဲ႕သူတိုုင္း ဒီလိုု ျဖစ္တတ္ၾကတယ္တဲ႕။ အဲဒါ အခုု အစ္မလည္း အဲလိုု ျဖစ္ေနတာတဲ႕။
သူေျပာတာ ျငိမ္ၿပီး နားေထာင္မိတယ္။ ကၽြန္မ ဒီအလုုပ္ကိုု လုုပ္ေနတာ ၈ ႏွစ္ရွိၿပီ။ ကၽြန္မရဲ႕ အလုုပ္က ကၽြန္မရဲ႕ ဘ၀လိုု႕ေတာင္ ေျပာႏိုုင္ပါတယ္။ အဲဒီသက္တမ္းတစ္ေလ ွ်ာက္ ကၽြန္မရဲ႕ ေန႔ေန႔ညည ေခါင္းထဲမွာ ရွိေနတာ ကၽြန္မရဲ႕အလုုပ္ပါ။ မိုုးလင္းလိုု႕မ်က္စိႏွစ္လံုုး ပြင္႔တာနဲ႕ကၽြ္နမ ေခါင္းထဲေရာက္လာတာ၊ မ်က္စိႏွစ္လံုုး ပိ္တ္တဲ႕ အခ်ိန္ထိ ကၽြန္မအေတြးထဲမွာ ရွိေနတာ ဒီအလုုပ္ပါပဲ။
အဲဒါေၾကာင္႕ဒီလုုိျဖစ္တာလိုု႕ေတြးမိေတာ႕ စိတ္ေညာင္းေျဖဖိုု႕လိုုတယ္ဆိုုတာ နားလည္လာမိတယ္။က်မအေနနဲ့ ခရီးထြက္တာမ်ိဳး ကိုယ့္အတြက္ အသစ္အဆန္းတစ္ခုခုလုပ္ကိုငေဆာင္ရြက္ရင္းစိတ္အပန္းေျဖတတ္ပါတယ္။
ယ္႔အေနနဲ႕ စိတ္ေရာလူပါပင္ပန္းလာၿပီလိုု႕ခံစားရတဲ႕အခါ အနားယူဖိုု႕ လိုုပါတယ္။
အခ်ိဳ႕ကေတာ႕ အေျခအေနအရ သီးသန္႕ အနားယူဖိုု႕အဆင္မေျပတဲ႕အတြက္ အခန္းတံတားပိတ္ၿပီး အခ်ိန္ေတြအၾကာၾကီး အိပ္ပစ္လိုုက္ရင္လည္း ျပန္ႏိုုးလာတဲ႕အခ်ိန္မွာ အားအင္ေတြျပန္ျပည္႔သြားတတ္တယ္။
အခ်ိဳ႕ကေတာ႕ လုုပ္ေနတဲ႕ အလုုပ္ေတြကိုု တစ္ရက္ သုုိ႔မဟုုတ္ သံုုးေလးရက္ထိ လံုုး၀ မလုုပ္ဘဲ၊ မစဥ္းစားဘဲနဲ႕ အဲဒီရက္ေတြမွာ အျခားသူေတြရဲ႕အေႏွာက္အယွက္လည္း ေ၀းေအာင္ေနရင္းနဲ႕ သူ႕စိတ္ထဲ ေနခ်င္သလိုု ေနပစ္လိုုက္တာပါ။ အဲလိုု အနားယူၿပီးတဲ႕ အခါ အလုုပ္ထဲကိုု ျပန္၀င္လုုိက္တယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ျပန္ၿပီး အာရံုုစိုုက္ႏိုုင္တယ္ စိတ္အေညာင္းေျပသြားတတ္ပါတယ္။
“အစ္မေရ…. ဒီအလုုပ္ကိုု ရပ္ပစ္လိုုက္ ၿပီးေတာ႕ လုုပ္ခ်င္တာလုုပ္ ၊ စားခ်င္တာစား ၿပီးေတာ႕ ေျခဦးတည္႔ရာ ေလ ွ်ာက္သြားခ်င္လား သြားပစ္လိုုက္။ေခါင္းေလ ွ်ာ္တယ္ ၿပိးေတာ႕ကၽြန္မ ေစ်း၀ယ္ထြက္တယ္၊ အဲဒါေတြ လုုပ္ၿပီးလိုု႕ ခဏၾကာေတာ႕ စိတ္ထဲမွာ အလုုပ္လုုပ္ခ်င္စိတ္ေတြက တဖြားဖြားျပန္ေပၚလာတယ္“လိုု႕စိတ္ပင္ပန္းလြန္းလိုု႕အလုုပ္မလုုပ္ႏိုုင္ေတာ႕တဲ႕ အစ္မတစ္ဦးက ေျပာျပခဲ႕ဖူးတယ္။
ကၽြန္မလိုု စိတ္အေညာင္းမိေနတဲ႕သူေတြရွိ တယ္ဆိုုရင္၊ စိတ္အေညာင္းေျပဖိုု႕ အလုုပ္ကေန မိသားစုုထဲကေန ခဏေလာက္ ထြက္လိုုက္ပါ။ မိသားစုုနဲ႕ အတူတူ ခရီးသြားတာကလည္း စိတ္အပန္းေျဖနည္းတစ္မ်ိဳးပါပဲ။
တစ္ခါတစ္ရံမွာ အလုုပ္နဲ႕မိသားစုုေတြကလည္း ကိုုယ္႕အတြက္ စိတ္ဖိစီးမႈကိုု ျဖစ္ေစႏိုု္င္တဲ႕အတြက္ စိတ္ပင္ပန္းတာကိုု ျပန္လည္ လန္းဆန္းေအာင္ ကုုသဖိုု႕ဆိုုရင္ေတာ႕သူတုုိ႕နဲ႕ ခဏေလာက္ျဖစ္ျဖစ္ ခြဲေနလိုုက္တာ ပိုုေကာင္းသြားတတ္ပါတယ္။
အဲဒီလိုု စိတ္ကိုု ျပန္လည္ လန္းဆန္းေအာင္လုုပ္ႏိုုင္ၿပီ ဆိုုရင္ေတာ႕ဘယ္ေလာက္ပဲ စိတ္ပင္ပန္းေနပါေစ…၊ ဘ၀ကိုုေရာ အလုုပ္ကိုုပါ မထိမခိုုက္ပဲနဲ႕ အေကာင္းဆံုးလုုပ္ေဆာင္ႏုုိင္သြားတတ္ပါတယ္။
ဒါ့အျပင္
ေနာက္ေရွ႕ဆက္ဖိုု႕ ျပန္လည္ လန္းဆန္း တက္ၾကြလာပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ စိတ္ပင္ပန္းတဲ့အခါ စိတ္အပန္းေျဖပါေနာ္။
ေက်းဇူးပါရွင္။
ႏွလံုးစိတ္ဝမ္းေအးခ်မ္းၾကပါေစ
ေမသၾကၤန္ဟိန္(ျမစ္မခ)
No comments:
Post a Comment