စစ္ေခြးတိုက္ကေန ေဆး႐ံုကို ေရာက္ေနတဲ့ ေက်ာ္သူကို အျပတ္ရွင္းဖို႔ စိတ္ကူးယဥ္တဲ့လူက ယဥ္ေနၿပီ၊ စီမံခ်က္ဆြဲတဲ့သူက ဆြဲေနၾကၿပီ။ ေထာင္ဆိုတာကလည္း ျပႆနာတစ္ခုျဖစ္ရင္ အၿမဲ ဘက္ႏွစ္ဖက္ ရွိၾကစၿမဲပဲ။ အခုလည္း စိုးျမတ္ႀကီးေခတ္ ၿပီးဆံုးသြားတဲ့ေနာက္ သူ႔ရဲ႕ လက္ရင္းလက္ငုတ္ေတြကို ရွင္းလင္းဖို႔ ႀကံစည္သူေတြနဲ႔ ခုခံဖို႔ ႀကံစည္သူဆိုၿပီး ႏွစ္ဖက္လံုးမွာ ရွိလာတယ္။ ေက်ာ္သူ႔ကိုရွင္းဖို႔ ႀကံစည္တဲ့ သူေတြထဲမွာေတာ့ တာေမြအိုးစုက စိန္ကုလားနဲ႔ ရန္ကုန္ ေဆး႐ံုႀကီးအုပ္စုက စိန္၀င္းတို႔က သတင္းအထြက္ဆံုး ဆိုတာ ေရွ႕မွာေျပာခဲ့ၿပီးပါၿပီ။ ဒီအေျခအေနမွာ အကာအကြယ္မဲ့ေနတဲ့ ေက်ာ္သူ႔ကို အေဆာင္ကေန စိတ္ပူေနတဲ့ သူငယ္ခ်င္း ေရာင္းရင္းေတြလည္း ရွိတယ္။ သူတို႔ေတြထဲမွာ (၁)ေဆာင္က သူေတြက အစိုးရိမ္ဆံုးပဲ။ သူတို႔က ေက်ာ္သူ႔ဆီကို လွမ္းဆက္သြယ္ၿပီး စိန္၀င္းတို႔ စိန္ကုလားတို႔က သတ္ဖို႔ ႀကံစည္ေနတယ္ဆိုတာကို သတင္းႀကိဳပို႔လိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ သူတို႔ရန္က ကာကြယ္ေရွာင္ထြက္ဖို႔ကိုလည္း အႀကံေပးထားတယ္။ (၁) ေဆာင္က ဇိုးေတြက ေက်ာ္သူ႔အေပၚ သံေယာဇဥ္ရွိတယ္။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ ေက်ာ္သူက စိုးျမတ္ႀကီးရဲ႕ အကူအညီနဲ႔ (၁)ေဆာင္မွာ ႏွစ္ရွည္လမ်ား အေနၾကာခဲ့လို႔ပါပဲ။ ဒါ့အျပင္ (၁)ေဆာင္ကလူေတြ ပါးစပ္ဖ်ားထဲမွာ “ေက်ာ္သူ ေက်ာ္သူ”ဆိုၿပီး တဖြဖြေျပာခဲ့ရတဲ့ အျဖစ္အပ်က္ တစ္ခုကလည္း က်န္ရစ္ခဲ့တာကိုး။
ဒီအျဖစ္အပ်က္က ၁၉၈၉ ခုႏွစ္မွာ ျဖစ္ခဲ့တာပါ။ ျမန္မာ့ဆိုရွယ္လစ္လမ္းစဥ္ပါတီ ျပဳတ္အက် ႏုိင္ငံေတာ္ ၿငိမ္၀ပ္ပိျပားမႈ တည္ေဆာက္ေရးအဖြဲ႕ဆိုၿပီး တပ္မေတာ္က အာဏာသိမ္းၿပီးစအခ်ိန္မွာ ဥပေဒစိုးမိုးေရးနဲ႔ လံုၿခံဳေရးအတြက္ အျပည့္အ၀ မေဆာင္ရြက္ႏုိင္ခဲ့ပါဘူး။ ဒီအခြင့္အေရးကို အိမ္နီးခ်င္း ထုိင္းႏုိင္ငံက အမိအရယူၿပီး ျမန္မာ့ပင္လယ္ေရပိုင္နက္ထဲမွာ ငါးဖမ္းေလွေတြ ေထာင္ခ်ီခိုး၀င္ၿပီး စိတ္ႀကိဳက္ ငါးခိုးဖမ္းခဲ့ပါတယ္။ ေရတပ္က တတ္ႏုိင္သမွ် ဖမ္းဆီးတဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ ျမန္မာ့ေရပိုင္နက္ထဲ ခိုး၀င္တဲ့ ထုိင္းတံငါသည္ေတြ ရာခ်ီၿပီး ေထာင္ေတြကို ေရာက္လာပါတယ္။ အင္းစိန္ေထာင္မွာလည္း ထုိင္းငါးဖမ္းသမားေတြ ရာခ်ီၿပီး ရွိေနပါတယ္။ သူတို႔ေတြကို ျမန္မာအက်ဥ္းသားေတြနဲ႔ ျပႆနာတက္မွာစိုးလို႔ အင္းစိန္ေထာင္မႀကီးမွာ မထားဘဲ သီးသန္႔ေထာင္၊ (၁) ေဆာင္နဲ႔ (၂) ေဆာင္ အေပၚထပ္ေတြမွာ အာဏာပိုင္ေတြက ေနရာခ်ထားေပးတယ္။ တစ္ရက္မွာ ထုိင္းအက်ဥ္းသားေတြနဲ႔အတူ ပါလာတဲ့ ပသွ်ဴးလူမ်ဳိး “ပဲ့နင္း”တစ္ေယာက္နဲ႔ ထုိင္းေတြ ရန္ျဖစ္ၿပီး ျပႆနာတက္ၾကတယ္။ အမွန္တကယ္ေတာ့ အဲဒီပသွ်ဴးက ေမြ႕ထုိင္းလက္ေ၀ွ႔သမား။ ထိုင္းသူေဌးက သူ႔အလုပ္သမားေတြကို ၿငိမ္ေအာင္ထိန္းဖို႔အတြက္ သူ႔ကို ပဲ့နင္းရာထူးေပးၿပီး ေျမႇာက္စားထားခဲ့တာ။ သူက ေထာင္ထဲမွာ ဗိုလ္က်လြန္းေတာ့ ထုိင္းေတြက မခံႏုိင္ဘဲ ထခ်ၾကတာ။ ေနာက္ဆံုး ပသွ်ဴးကို ေျခက်င္းခတ္ၿပီး အင္းစိန္ေထာင္မႀကီးထဲ ပို႔လုိက္တယ္။ ေထာင္မႀကီးေရာက္ေတာ့ လက္ေ၀ွ႔၀ါသနာပါတဲ့ စိုးျမတ္ႀကီးက သူေနတဲ့ (၁) ေဆာင္ကို ေခၚထားလိုက္တယ္။ ေျခက်င္းကိုေတာ့ ျဖဳတ္မေပးေသးဘူး။ စားေရးေသာက္ေရး မခက္ခဲေအာင္ေတာ့ စီစဥ္ေပးထားလိုက္တယ္။ ဒီေတာ့ ပသွ်ဴးက စိုးျမတ္ႀကီးကို အရမ္းေက်းဇူးတင္ေနတယ္။ စိုးျမတ္ႀကီးကလည္း အားတဲ့အခ်ိန္မွာ ပသွ်ဴးဆီက ေမြ႕ထိုင္းပညာကို သင္တယ္။ လက္ေ၀ွ႔ ၀ါသနာပါတဲ့ အျခားလူမိုက္ေတြလည္း ပသွ်ဴးဆီက လာသင္ၾကတယ္။ တစ္ရက္ေတာ့ စိုးျမတ္ႀကီးက ပသွ်ဴးကို သူနဲ႔ တစ္ပြဲတစ္လမ္းထိုးဖို႔ ေျပာတယ္။ ဒါေပမဲ့ ပသွ်ဴးက အသည္းအသန္ ျငင္းတယ္။ တစ္ေထာင္လံုးက ေၾကာက္ရြံ႕ခယေနရတဲ့ စိုးျမတ္ႀကီးနဲ႔ ထုိးလို႔ ႏုိင္ရင္လည္း အႏၲရာယ္ရွိမွန္း၊ ႐ံႈးရင္လည္း အႏၲရာယ္ရွိမွန္း ပသွ်ဴးလက္ေ၀ွ႔သမားက ေကာင္းေကာင္းသိတယ္။ ခႏၶာကိုယ္အရပ္အေမာင္း အေလးခ်ိန္ကေတာ့ သိပ္မကြာဘူး။ ပသွ်ဴးက အရပ္ ၆ ေပ နီးပါးရွိတယ္။ စိုးျမတ္ႀကီးကလည္း ေဒါင္ေကာင္းပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ပသွ်ဴးက မထိုးဘူးဆိုေတာ့ ပြဲေကာင္းၾကည့္ခ်င္သူေတြ စိတ္ညစ္သြားတယ္။ ေနာက္ဆံုး ပသွ်ဴးက စိုးျမတ္ႀကီးရဲ႕ေဘးက ဧရာႀကီးကို လက္ညိဳးထိုးျပၿပီး သူ႔နဲ႔ထိုးမယ္လို႔ ေျပာတယ္။ ဧရာႀကီးကေတာ့ အလံုးအထည္ႀကီးေပမယ့္ အရပ္အေတာ္ပုေတာ့ စိုးျမတ္ႀကီးက ဆိုင္ေပးဖို႔ ၀န္ေလးေနတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဧရာႀကီးက ပသွ်ဴးနဲ႔ ထိုးမယ္လုိ႔ စိုးျမတ္ကိုေျပာလိုက္တယ္။ ဧရာႀကီးကလည္း သူ႔တြက္ကိန္းနဲ႔သူပဲ။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ ပသွ်ဴးက ေျခက်င္းမျဖဳတ္ရေသးဘူး။ ဒီေတာ့ ထိုးၾကရင္ သာမန္လူလို စိတ္တိုင္းက် လႈပ္ရွားႏိုင္မွာ မဟုတ္ဘူးလို႔ ေတြးထားတယ္။ သူက အရပ္ပုေတာ့ ပသွ်ဴးက အလြယ္တကူ လဲွႏိုင္မွာ မဟုတ္ဘူး။ စိုးျမတ္ႀကီးက သေဘာေပါက္သြားၿပီး သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ ထိုးဖို႔ သေဘာတူလုိက္တယ္။ အင္းစိန္ေထာင္ထဲမွာ အာဏာပိုင္ေတြ မသိေအာင္ လက္ေ၀ွ႔ပြဲတစ္ပြဲ လုပ္ဖို႔ဆိုတာ အေတာ္မလြယ္တဲ့ကိစၥ ျဖစ္ပါတယ္။ လက္ေ၀႔ွပြဲျဖစ္ရင္လည္း ေထာင္၀ါဒါေတြ လာေလ့မရွိတဲ့ မိလႅာေဆာင္ထဲမွာ လုပ္ၾကရတယ္။ ပြဲလုပ္ခ်ိန္မွာ ေရွ႕ကင္း ေနာက္ကင္းေတြ ခ်ထားရတယ္။ အေဆာင္မွာ တာ၀န္က်ေနတဲ့ ေထာင္မွဴးနဲ႔ အေဆာင္မွဴးေတြကအစ အဆင့္ဆင့္ လာဘ္ထိုးထားရတယ္။ ဒီၾကားထဲမွာ မထင္မွတ္ဘဲ ေထာင္ပိုင္ေလးတို႔ ေထာင္ပိုင္ႀကီးတို႔ ၀င္လာရင္ ခ်က္ခ်င္း လူစုခြဲႏုိင္ေအာင္လည္း စီစဥ္ထားရတယ္။
ပသွ်ဴးနဲ႔ ဧရာႀကီးလက္ေ၀႔ွပြဲက စိုးျမတ္ႀကီးတာ၀န္ခံၿပီး လုပ္တဲ့ပြဲဆိုေတာ့ (၁) ေဆာင္ အေဆာင္မွဴးက မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ၿပီး မ်က္စိမွိတ္ေနလိုက္တယ္။ စိုးျမတ္ႀကီးကလည္း ေပးကမ္းသင့္တာကို အားလံုး ေပးကမ္းထားၿပီးၿပီ။ (၁)ေဆာင္ တစ္ေဆာင္လံုး ပြဲၿပီးမီးေသပဲ။ အားလံုးက ပသွ်ဴးနဲ႔ ဧရာႀကီးပြဲကို စိတ္၀င္စားေနၾကတယ္။ ဒါေပမဲ့ စိုးျမတ္ႀကီးက လူစုလူေ၀းျဖစ္မွာစိုးလို႔ မိလႅာေဆာင္ကို အက်ဥ္းသားတိုင္း လာခြင့္မေပးဘူး။ မ်က္ႏွာႀကီးအသိုင္းအ၀ိုင္းက အက်ဥ္းသားေတြပဲ လာခြင့္ေပးတယ္။ ၅(ည) တခ်ဳိ႕လည္း လာၾကည့္ၾကတယ္။ ပသွ်ဴးက ေျခက်င္းကို ေျခသလံုးမွာကပ္ၿပီး အသံမျမည္ေအာင္ ႀကိဳးနဲ႔ စည္းထားလုိက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ သာမန္လူလို လက္ေ၀ွ႔ေရးျပတယ္။ ေျခက်င္းေတြက ပါတယ္ေတာင္ မထင္ရေတာ့ ဧရာႀကီး မ်က္ႏွာ တစ္ခ်က္ပ်က္သြားတယ္။ ဒါေပမဲ့ ႀကံေတာသခ်ႋဳင္းက ထြက္လာခဲ့တဲ့ လူမိုက္မို႔ ဧရာႀကီးက “ဇ” ကေတာ့ မေသးပါဘူး။ ဒီလိုနဲ႔ ပသွ်ဴးနဲ႔ ဧရာႀကီး လက္ေ၀ွ႔ပြဲ စလိုက္တယ္။ စိုးျမတ္ႀကီးကိုယ္တုိင္ပဲ ဒိုင္လုပ္တယ္။ ပြဲစတာနဲ႔ ပသွ်ဴးရဲ႕ တရၾကမ္းတိုက္စစ္ကို ဧရာႀကီး ခံရေတာ့တယ္။ ေတာ္႐ုံတန္႐ံုလူဆိုရင္ တစ္ခ်ီတည္း ေမွာက္သြားႏိုင္ေပမယ့္ ဧရာႀကီးက မာတယ္။ ဒါေပမဲ့ ပြဲခ်ိန္ၾကာလာတာနဲ႔အမွ် ပသွ်ဴးရဲ႕ လက္ေ၀႔ွပညာေတြက ပိုႂကြလာတယ္။ ဧရာႀကီးက မိုက္သာမိုက္တာ၊ လက္ေ၀ွ႔မွ မထိုးဖူးတာကိုး။ ပညာခ်င္းကြာေတာ့ ဧရာႀကီးတစ္ကိုယ္လံုး ဖူးေရာင္ၿပီး မ်က္ခံုးလည္း ကြဲေနၿပီ။ ဒါေၾကာင့္ စိုးျမတ္က ဧရာႀကီးကို ေမးလုိက္တယ္။
“ဧရာႀကီး ဆက္ထိုးလို႔ရေသးလား”
ဧရာႀကီးက စကားေတာင္ျပန္ မေျပာႏုိင္ဘူး။ ပိတ္ေနတဲ့မ်က္လံုးကို ဇြတ္ဖြင့္ၿပီး ေခါင္းညိတ္ျပတယ္။ ဒါေၾကာင့္ စိုးျမတ္ႀကီးက ဆက္ထိုးခြင့္ ေပးလုိက္တယ္။ ထိုးခြင့္ေပးလုိက္တာနဲ႔ ပသွ်ဴးရဲ႕ ဒူးေတြ တံေတာင္ေတြက ဧရာႀကီး ခႏၶာကိုယ္ေပၚကို တရစပ္ က်ေရာက္လာတယ္။ ပသွ်ဴးက ဧရာႀကီးကို ဖြဲအိတ္ထိုးသလို တဖုန္းဖုန္း ထိုးေနတယ္။ ပြဲၾကည့္တဲ့သူေတြလည္း ၿငိမ္သက္ေနၾကတယ္။ ေနာက္ဆံုး မိလႅာေဆာင္ေတြထဲမွာ ၾကည့္ေနတဲ့ လူေတြထဲက အသံတစ္သံထြက္လာတယ္။
“ဒီပြဲကို ရပ္လုိက္”
အားလံုးက အသံလာရာဆီကို လွည့္ၾကည့္လိုက္တယ္။ ဘယ္သူမွ ထင္မွတ္မထားတဲ့ ေက်ာ္သူျဖစ္ေနတယ္။ စိုးျမတ္ႀကီးကလည္း ေက်ာ္သူ႔အျပဳအမူကို ၾကည့္ၿပီး အံ့ၾသေနတယ္။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ ေက်ာ္သူက အေဆာင္မွာ ေအးေအးေဆးေဆး သိုသိုသိပ္သိပ္ေနတတ္သူတစ္ေယာက္မို႔လို႔ပဲ။ ေက်ာ္သူက မတ္တတ္ထရပ္ၿပီး ပသွ်ဴးလက္ေ၀ွ႔သမားကို ထိုင္းလုိလွမ္းေျပာတယ္။ ပသွ်ဴးက ေက်ာ္သူ႔ကိုၾကည့္ၿပီး ရယ္တယ္။ ေက်ာ္သူ႔ကို ထုိင္းလိုျပန္ေျပာၿပီးေတာ့ စိုးျမတ္ႀကီးကို ေမးေငါ့ျပတယ္။ စိုးျမတ္ႀကီးက ေက်ာ္သူ႔ကို လွမ္းေမးတယ္။
“မင္းတို႔ ဘာေျပာတာလဲ”
“ပသွ်ဴးကို ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ ထုိးမလားလို႔ ေျပာတာ၊ သူ႔က ကိုစိုးျမတ္ၾကီး ခြင့္ျပဳရင္ ရတယ္လုိ႔ ေျပာတယ္”
ေက်ာ္သူ႔စကားေၾကာင့္ အားလံုး အံ့ၾသသြားၾကတယ္။ ပသွ်ဴးန႔ဲ ထိုးတ့ဲ ဧရာႀကီးက အရပ္ပုေနလုိ႔ မ႐ႈမလွ ႐ံႈးေနတာထားေတာ့။ ေက်ာ္သူလို လူ႔ဗလံေလးက ပသွ်ဴးနဲ႔ ထိုးမယ္ဆိုေတာ့ အက်ဥ္းသားေတြက ဟုတ္ပါ့မလားဆိုၿပီး မယံုမရဲ ျဖစ္ကုန္ေတာ့တယ္။ ဒီအထဲမွာ စုိးျမတ္ႀကီးလည္းပါတယ္။ စုိးျမတ္ႀကီးက ေက်ာ္သူ႔ကို ၾကည့္ၿပီး ေသခ်ာေအာင္ေမးတယ္။
“ေက်ာ္သူ ... မင္း ထုိးလုိ႔ျဖစ္ ပါ့မလား”
ေက်ာ္သူက ခပ္ေအးေအးပဲ ေခါင္းညိတ္ျပတယ္။ ၿပီးေတာ့ ပသွ်ဴးကို ထုိင္းလိုလွမ္းေျပာတယ္။ ပသွ်ဴးက သေဘာတူတဲ့အေနနဲ႔ ေခါင္းညိတ္ျပတယ္။ ေက်ာ္သူက စိုးျမတ္ႀကီးကို ျမန္မာလုိ ျပန္ရွင္းျပတယ္။
“ကၽြန္ေတာ္တို႔ ထုိးရင္ ကြဲတဲ့လူ အ႐ံႈးလို႔ ေျပာတာကို ပသွ်ဴးက သေဘာတူတယ္”
စုိးျမတ္ၾကီးက ေက်ာ္သူ႔ကို စိတ္မခ်ဟန္နဲ႔ ေသခ်ာေအာင္ ထပ္ေမးတယ္။
“မင္းျဖစ္တယ္ေနာ္ ေက်ာ္သူ”
“ရပါတယ္ဗ်ာ၊ မပူနဲ႔”
စကားဆံုးဆံုးခ်င္း ေက်ာ္သူ ၀ိုင္းထဲကို ၀င္လာတယ္။ ပသွ်ဴးကေတာ့ ဧရာႀကီးနဲ႔ ထုိးထားေတာ့ ခဏအနားေပးရတယ္။ ဒါေပမဲ့ ပသွ်ဴးၾကည့္ရတာ ေက်ာ္သူ႔ကို လံုး၀ဂ႐ုမစိုက္တဲ့ပံုပဲ။ ဟုတ္လည္း ဟုတ္ေလာက္တယ္။ ပိန္ပိန္ညႇက္ညႇက္ ခႏၶာကိုယ္နဲ႔ သူ႔ကို လာစိန္ေခၚတာကို မမႈေလာက္တဲ့ပံုပဲ။ ေနာက္ဆံုး ပသွ်ဴးနဲ႔ ေက်ာ္သူ႔ရဲ႕ တုိက္ပြဲကစၿပီ။ အေဆာင္က လက္ေ၀ွ႔ပြဲကို စိတ္၀င္စားတဲ့သူေတြ အေတာ္မ်ားလာတယ္။ မိလႅာဘက္ကို လူေတြထပ္မလာေအာင္ စည္းကမ္းထိန္းေတြက တားဆီးထားရတယ္။
ေမြ႕ထုိင္းလက္ေ၀ွ႔ေက်ာ္ ပသွ်ဴးက သူ႔ရဲ႕ထံုးစံအတုိင္း ဒူးေတြ၊ တံေတာင္ေတြသံုးၿပီး တရၾကမ္း တိုက္စစ္ဆင္လာတယ္။ ေက်ာ္သူနဲ႔ဧရာႀကီး ကြာတာက ပသွ်ဴးရဲ႕ တိုက္ကြက္ေတြအားလံုးကို ေက်ာ္သူက မထိေအာင္ ေရွာင္ႏိုင္တယ္။ သူ႔ဘက္က ျပန္ထိုးလို႔ ပသွ်ဴးကို ထိရင္လည္း ခပ္ေပ်ာ့ေပ်ာ့ပဲ။ ဒီေတာ့ စသလို ေနာက္သလို ျဖစ္ေနတာေပါ့။ ပြဲခ်ိန္ၾကာလာေတာ့ ပသွ်ဴးက ေဒါသထြက္ၿပီး စိတ္ဆိုးလာတယ္။ ဒီေလာက္ လူ႔ဗလံေလးကို လဲေအာင္ကြဲေအာင္ မသိပ္ႏုိင္ေတာ့ ရွက္တာလည္း ပါမွာေပါ့။ ပသွ်ဴးကထိုးေလ ေက်ာ္သူက ေရွာင္ေလ။ ႏွစ္ေယာက္လံုး ေခၽြးေတြက ေရခ်ိဳးထားသလို ရႊဲရႊဲႏွစ္ေနၿပီ။ အမွတ္မထင္ ေက်ာ္သူက အားလံုးထင္မွတ္မထားတဲ့ တိုက္ကြက္ကို တိုက္ျပလုိက္တယ္။ ပသွ်ဴး သူ႔ကို လိုက္ထုိးၿပီးေမာေနတဲ့ အခ်ိန္ေရာက္မွ ေနာက္ျပန္ ဘက္ကစ္နဲ႔ ပသွ်ဴးမ်က္ႏွာကို ကန္လုိက္တာပါ။ ခ်က္ခ်င္းပဲ ပသွ်ဴး ႏႈတ္ခမ္းကြဲၿပီး ေသြးေတြ ျဖာခနဲက်လာတယ္။ ပသွ်ဴးက မႊန္ၿပီး ေသြးေတြကို လက္ခံုနဲ႔သုတ္လို႔ ေက်ာ္သူ႔ကို တရၾကမ္းလိုက္ထိုးတယ္။ ေက်ာ္သူ႔ကို ခ်ဳပ္မိသြားၿပီး ထိုးေတာ့မယ့္ အခ်ိန္မွာ စိုးျမတ္ႀကီးနဲ႔ အျခားသူေတြက ကမန္းကတန္း ၾကားက၀င္ၿပီး ပဲြထိန္းလိုက္ရတယ္။ ေက်ာ္သူက ပသွ်ဴးကို စည္းကမ္းမွာကြဲတဲ့သူ အ႐ံႈးမို႔လို႔ မင္း႐ံႈးသြားၿပီလို႔ ထိုင္းလို လွမ္းေျပာလိုက္တယ္။ ပသွ်ဴးက လက္မခံဘဲ ခ်ဳပ္ထားတဲ့သူေတြ လက္ကေန ႐ုန္းကန္ေနတယ္။ စိုးျမတ္ႀကီးက ပသွ်ဴးဆီသြားၿပီး လက္မကို ေအာက္စိုက္ျပလိုက္တယ္။ ဒီေတာ့မွ ပသွ်ဴးလည္း အေျခအေနမွန္ကို နားလည္သေဘာေပါက္ၿပီး ေခါင္းငိုက္စိုက္ က်သြားေတာ့တယ္။
အဲဒီေန႔က လက္ေ၀ွ႔ပြဲဟာ အင္းစိန္ေထာင္က အက်ဥ္းသားေတြအတြက္ ေျပာစမွတ္တြင္ရစ္ခဲ့တယ္။ (၁) ေဆာင္ တစ္ေဆာင္လံုးလည္း “ေက်ာ္သူ ေက်ာ္သူ” နဲ႔ ျဖစ္ကုန္ၾကတာေပါ့။ စုိးျမတ္ႀကီးကလည္း အားရေက်နပ္လြန္းလို႔ ပြဲခံေနတယ္။ ပသွ်ဴးလက္ေ၀ွ႔ေက်ာ္က ေက်ာ္သူနဲ႔သူ႔ကို ေနာက္တစ္ပြဲ တည္ေပးဖို႔ စုိးျမတ္ၾကီးကို မရမကပူဆာေနေသးတယ္။ ဒါေပမဲ့ ေက်ာ္သူက ေထာင္ထဲမွာ ေနာက္ထပ္ ဘယ္ေတာ့မွ လက္ေ၀႔ွမထုိးေတာ့ဘူးလို႔ အျပတ္ျငင္းလိုက္တယ္။ ဒီလိုအစဥ္အလာရွိတဲ့ ေက်ာ္သူဟာ စိုးျမတ္ႀကီး ေထာင္ေျပာင္းသြားမွ အရာက်သြားတာပါ။ အခုလည္းသူ႔ကို အျပတ္ရွင္းဖုိ႔ ႀကံစည္ေနၾကသူေတြၾကားမွာ သူ႔ကိုခ်စ္တဲ့သူေတြကလည္း သံေယာဇဥ္နဲ႔ အသက္အႏၲရာယ္ မျဖစ္ေအာင္ ေနထုိင္ဖုိ႔ လွမ္းသတိေပးေနတာပါ။
အင္းစိန္ေထာင္ရဲ႕ လူမိုက္ေတြ အေျပာင္းအလဲနဲ႔အတူ အင္းစိန္ေထာင္အာဏာပိုင္ အေျပာင္းအလဲကလည္း တစ္ဆက္တည္း ျဖစ္လာပါတယ္။ အင္းစိန္ေထာင္ကို အထူးအရာရွိအျဖစ္ ဦးဘုိၾကည္ ေရာက္လာေတာ့ ဦးဘိုၾကည္က ေထာင္ထဲမွာ သူ႔လူေတြကို ေမြးတယ္။ အဲဒီအထဲမွာ ေဆး႐ံုႀကီးအေရးအခင္း လူသတ္ေခါင္းျဖတ္ အမႈတြဲထဲက စိန္၀င္းက အရွိန္အ၀ါ အႀကီးဆုံးပဲ။ စိန္၀င္းကလည္း အင္းစိန္ေထာင္ကို ငါ့ဆရာေရာက္လာၿပီဆိုၿပီး က်န္တဲ့သူေတြကို အစြမ္းကုန္ “ၿဖဲ” တယ္။ ဒါကို အရင္ စိုးျမတ္ႀကီးရဲ႕လူေတြက မခံခ်င္ဘူး။ ဒီေတာ့ စိန္၀င္းကို ခံတန္တန္လုပ္တယ္။ ဒီအုပ္စု ၿငိမ္သက္သြားေအာင္ စုိးျမတ္ႀကီး အုပ္စုထဲက ေက်ာ္သူ႔ကို ရွင္းပစ္လိုက္မွျဖစ္မယ္လုိ႔ စိန္၀င္းကေတြးတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေဆး႐ံုေရာက္ေနတဲ့ ေက်ာ္သူ႔ကို အျပတ္ရွင္းဖို႔ အစီအစဥ္ဆြဲတယ္။
သူ႔လိုပဲ ေက်ာ္သူ႔ကို ရွင္းခ်င္တဲ့သူက တာေမြအိုးစု ဂႏၳ၀င္လူမိုက္ႀကီး စိန္ကုလားပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ စိန္ကုလား ပံုစံက ပိန္ပိန္က်စ္က်စ္၊ အရပ္မနိမ့္မျမင့္ လက္ေမာင္းမွာ အ႐ုပ္ေတြ ထိုးထားတယ္။ သူက ေက်ာ္သူနဲ႔ ရန္ၿငိဳးရန္စေတာ့ မရွိပါဘူး။ ေက်ာ္သူ ရဲဘက္မထြက္ခ်င္လို႔ ခၽြတ္နဲ႔ထိုးလိုက္တဲ့ မူဆာက သူ႔ရဲ႕ အပိုင္သားျဖစ္ေနေတာ့ ဒီအေႂကြးကို ျပန္ဆပ္ခ်င္လုိ႔ ေက်ာ္သူ႔ကိုရွင္း ခ်င္ေနတာျဖစ္ပါတယ္။ စိန္ကုလားဟာ ၁၉၈၈ မတိုင္ခင္က ေသဒဏ္က်ခံခဲ့ရၿပီး န၀တရဲ႕ လြတ္ၿငိမ္းခ်မ္းသာခြင့္အမိန္႔ေၾကာင့္ ႀကိဳးလြတ္ၿပီး တစ္သက္တစ္ကၽြန္း ျပစ္ဒဏ္ကို ေျပာင္းလဲသြားခဲ့ရသူ ျဖစ္ပါတယ္။ ေသဒဏ္က ေျပာင္းလဲသြားေပမယ့္ သူ႔ကို ႀကိဳးတိုက္မွာပဲ ဆက္ထားခဲ့တယ္။ အဲဒီတုန္းက ႀကိဳးတိုက္မွာ နာမည္ႀကီး ႀကိဳးသမားေတြျဖစ္တဲ့ ျမန္မာအသံ၀င္းကို ေလာင္ခ်ာနဲ႔ထုတဲ့ မန္းေငြေအာင္ အမႈတြဲေတြျဖစ္တဲ့ ရစ္ခ်က္၊ ရစ္ကီ၊ တြက္ကီ၊ ရခုိင္ျပည္နယ္ မင္းျပားၿမိဳ႕က ဘဏ္ကို ၀င္စီးၿပီး ေငြေတြထုတ္ယူခဲ့တဲ့ ရခုိင္ေသာင္းက်န္းသူအဖြဲ႕၊ ပဲခူး႐ိုးမမွာ တပ္မေတာ္ရဲ႕ ပိတ္ဆို႔ဖမ္းဆီးျခင္းကို ခံခဲ့ရတဲ့ KNU အဖြဲ႕၊ ထား၀ယ္ေအာင္ထြန္းနဲ႔အဖြဲ႕၊ ေက်ာင္းထုိင္ဘုန္းႀကီးကိုသတ္ၿပီး ကထိန္အလွဴပြဲက ေငြပေဒသာပင္ေတြကို လုယူခဲ့တဲ့ နာနီနဲ႔ အငယ္ေလး၊ ဘုိကေလးမွာ ဖဲ႐ံႈးလို႔ ႀကံရာမရျဖစ္ၿပီး ေလွေပၚမွာတင္ ေက်ာင္းသူေလးကို ေလွာ္တက္နဲ႔႐ိုက္သတ္ၿပီး နားကပ္ခၽြတ္ယူခဲ့တဲ့ ေက်ာင္းဆရာ စတဲ့သူေတြ အမ်ားႀကီးရွိပါတယ္။ ကံေကာင္းတာ န၀တအစိုးရ လက္ထက္မွာ ေသဒဏ္အတည္ျပဳဖို႔ ႏုိင္ငံေတာ္သမၼတ မရွိတာေၾကာင့္ ဘယ္သူ႔ကိုမွ ႀကိဳးမေပးခဲ့ပါဘူး။ ေနာက္ဆံုး ႏွစ္ေတြၾကာလာတဲ့အခါ လြတ္ၿငိမ္းခ်မ္းသာခြင့္နဲ႔ ႀကိဳးကေန တစ္သက္တစ္ကၽြန္းကို ေျပာင္းၿပီး ေလွ်ာ့ေပါ့ ခံစားခြင့္ေတြနဲ႔ လြတ္ေျမာက္သြားၾကရတာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီႀကိဳးတိုက္ထဲက ႀကိဳးသမားေတြရဲ႕ ေၾကာက္ရြံ႕စက္ဆုပ္ဖြယ္ရာ အမႈေပါင္းစံုထဲက စိန္ကုလားရဲ႕အမႈကေတာ့ လမ္းစဥ္ပါတီေခတ္ အုပ္ခ်ဳပ္သူ အာဏာပိုင္ေတြအတြက္ အရမ္းတုန္လႈပ္ေခ်ာက္ခ်ားခဲ့ရတဲ့ အမႈျဖစ္ပါတယ္။
(ဆက္လက္ေဖာ္ျပပါမည္)
ေဇာ္သက္ေထြး
http://www.tomorrow.com.mm/?q=articles%2F3460
No comments:
Post a Comment