“လွေအာင္ေနပါ၊မိသားစုုကိုုလည္း လွေအာင္ပ်ိဳးေထာင္ေပးပါ“

“လွေအာင္ေနပါ၊မိသားစုုကိုုလည္း လွေအာင္ပ်ိဳးေထာင္ေပးပါ“

မိန္းမတစ္ဦးရဲ႕လက္ထဲမွာ မိသားစုုတစ္စုု ရွိတယ္လိုု႕ ပဲ အမ်ားက ျမင္ေလ႔ရွိတယ္။

ကၽြန္မကေတာ႕ အဲဒါထက္ပိုုတယ္လိုု႕ ယူဆတဲ႔သူပါ၊ အိမ္ရွင္မတစ္ဦးရဲ႕ လက္ထဲမွာ မိသားစုုတစ္စုုတည္းသာ ရွိတယ္လိုု႕ ယူဆလိုု႕မရပါဘူး။ အနည္းဆံုုး တိုုင္းျပည္တစ္ခုု ရွိတယ္၊ဒီထက္ပိုုၿပီး ေမ ွ်ာ္လင္႔မယ္ဆိုုရင္ေတာ႕ လူ မ်ိဳးဆက္သစ္ေတြအတြက္ ရွင္သန္လာမဲ႕အနာဂတ္ကမၻာတစ္ခုု ရွိတယ္လိုု႕သာ ဆိုုခ်င္ပါတယ္။

ဘာေၾကာင္႔လဲ ဆိုုေတာ႔ အမ်ိဳးသမီးေတြရဲ႕ဘ၀ဟာ ကိုုယ္ကိုုယ္တိုုင္ကလည္း အမ်ားအက်ိဳးျပဳသူအထိ တက္လွမ္းႏိုုင္သလိုု၊ အမ်ိဳးအက်ိဳးျပဳမဲ႕သူေတြကိုု ေမြးထုုတ္ေပးႏိုုင္တဲ႕ ဥယ်ာဥ္မွဴးေကာင္းလည္း ျဖစ္လာႏိုုင္တယ္လိုု႕သာ ဆိုုခ်င္ပါတယ္။

ဒါေၾကာင္႔ မိသားစုုတစ္စုုကေန သမီးမိန္းကေလးတစ္ဦးကိုု ေမြးထုုတ္ေပးလိုုက္တဲ႕အခါ အဲဒီမိန္းကေလးဟာ ပထမအရြယ္မွာ ထက္ျမက္ၿပီးလိမၼာတဲ႕ကိုုယ္႔အားကိုုယ္ကိုုးၿပီး ထူးခၽြန္တဲ႕ မိန္းကေလးအေနနဲ႕ ၾကီးျပင္းလာၾကပါတယ္။

အဲဒီမိန္းကေလးဟာ သူ႕ၾကီးျပင္းတဲ႕ပတ္၀န္းက်င္က သြန္သင္ေပးတဲ႕အတိုုင္းပဲ လိုုက္ပါသင္ယူရင္း ၾကီးျပင္းပါတယ္။ သူမထမဆံုုး ၾကည္႔တာ သူမရဲ႕မိခင္ကိုုပါ။ မိခင္ကိုု ၾကည္႔လိုု႔၀ခ်ိန္မွာ မိခင္ကေနတစ္ဆင္႔ဖခင္ကိုု ၾကည္႔ၾကပါတယ္။

အေမ႕ကိုု ၾကည္႔လိုုက္တိုုင္း အေမက အျမဲတမ္းလွေနတတ္တယ္။ၿပီးေတာ႕ အေမက တကၠသိုုလ္က ဆရာမ၊ ျမန္မာဆန္ဆန္ေလးနဲ႕ က်က္သေရ ရွိရွိလွေနတဲ႕အေမကိုု အျခားသူေတြကလည္း အားက်တာ၊ တန္ဖိုုးထား ဆက္ဆံၾကတာ ေတြ႕ရပါတယ္။

ဒါေၾကာင္႔ မူၾကိဳကေလးဘ၀ကတည္းက ကိုုယ္႔ကိုုယ္ကိုု လွေနေအာင္ ေနတတ္တဲ႕ကေလးေလးက ကၽြန္မျဖစ္လာခဲ႕တယ္။

ၿပီးေတာ႕ လွပတဲ႕ အေမက သီလနဲ႕ကိုုယ္႔က်င္႔တရားကိုု တန္ဖိုုးထားခဲ႕တယ္။အေမက ညအိပ္ရာမ၀င္မီမွာ ဓာရဏပရိတ္ရြတ္ၿပီးပူေဇာ္ေတာ႕ကၽြန္မက ၅ ႏွစ္သမီးဘ၀ကတည္းက ဘုုရားရွစ္ခိုုးၿပီး သီလယူတယ္၊ ဓါရဏပရိတ္ပူေဇာ္တတ္ခဲ႕ပါတယ္။ ကၽြန္မအေနနဲ႕လည္း သီလက်ိဳးေဖာက္ဖိုု႕ကိုု ငယ္ကတည္းက ရွက္တတ္ခဲ႕တယ္။

ၿပီးေတာ႕အေမက စာအုုပ္ေတြနဲ႕ရွင္သန္တယ္။ စာေရးပါတယ္။ ဒါေၾကာင္႕ကၽြန္မက စာဖတ္၀ါသနာပါတဲ႕သူ ျဖစ္လာခဲ႔တာ။အေမက သူ႔တပည္႔ေတြကိုု သူ႔သားသမီးေတြလိုု သေဘာထားၿပီး ဆက္ဆံတယ္။ ပညာဒါနျပဳတယ္။

ဒီကေန႕ ကၽြန္မရဲ႕ပံုုသ႑န္နဲ႕အေတြးအေခၚ အယူအဆ အျပဳအမူေတြအားလံုုးကိုု ျခံဳၾကည္႔ရင္ အေမငယ္ငယ္တုုန္းက ပံုုသ႑န္ကိုု ေတြ႕ၾကရပါတယ္။ အေမဆိုုတာ သမီးရဲ႕အားက်အတုုယူခဲ႕ရတဲ႕သူပါ။

ပထမအရြယ္မွာ အေမ႔ဆီကသူယူခဲ႕ရတဲ႕အတြက္ ကၽြန္မဟာ  ပညာဥာဏ္ကိုု အားကိုုးတဲ႔သူ ျဖစ္လာခဲ႕တယ္။ ခုုခ်ိန္ထိ ပညာသင္ဖိုု႕အျမဲတမ္းအဆင္သင္႔ျဖစ္ေနခဲ႕တယ္။ ကိုုယ္႔ကိုုယ္ကိုု ယံုုၾကည္မႈ အျပည္႔နဲ႕အလုုပ္လုုပ္တယ္၊ အိမ္ေထာင္ျပဳတယ္။ ကိုုယ္ပိုုင္ လုုပ္ငန္းကိုု ထူေထာင္တယ္၊ မိသားစုုဘ၀ကိုု သာယာေအးခ်မ္းေအာင္ျပဳစုုပါတယ္။

တကယ္လိုု႕မ်ား ကၽြန္မရဲ႕ အေမက ေလာင္းကစားကိုု ၀ါသနာပါၿပီး ဖဲရိုုက္တတ္တယ္ဆိုုရင္ ခုုခ်ိန္မွာ ကၽြန္မက ဖဲ၀ိုုင္းေထာင္တဲ႕သူ ေလာင္းကစားေတြနဲ႕ ရွင္သန္တဲ႕သူ ျဖစ္ေနမွာပါ။

မိန္းကေလးဘ၀ရဲ႕ ပထမ အရြယ္ဟာ မိခင္နဲ႕ပတ္၀န္းက်င္ရဲ႕လႊမ္းမိုုးမႈ အမ်ားဆံုုးေပါ႕။ အခုု ကၽြန္မရဲ႕  သမီးေတြကိုု ေနာင္တစ္ခ်ိန္ သူတုုိ႕ ဘယ္ေလာက္အမ်ိဳးသမီးေတြ ျဖစ္ေစခ်င္သလဲ ဆိုုတာ အခုု ကၽြန္မ ဘယ္လိုု မိန္းမတစ္ေယာက္ျဖစ္ေနသလဲ ဆိုုတဲ႕ ေပၚမွာ မူတည္ပါတယ္။

ကၽြန္မရဲ႕ဒုုတိယ အရြယ္မွာ ကၽြန္မက ပထမဆံုုး ကိုုယ္႔ကိုုယ္ကိုု  စိတ္ေရာ လူပါ က်န္းမာ ရႊင္လန္းေအာင္ ေနထိုု္င္စားေသာက္ပါတယ္။ ဒီလိုု ေနထိုုင္ျခင္းအားျဖင္႔လုုပ္ငန္းခြင္မွာေရာ မိသားစုု ဘ၀ကိုုပါ သက္ေရာက္ေစပါတယ္။

က်န္းမာေရးနဲ႕အလွအပအတြက္ပါ ေန႔စဥ္ ဂရုုစိုုက္ၿပီး ေနထိုုင္ဖိုု႕ လိုုအပ္ပါတယ္။  စာဖတ္တယ္၊ တရားထိုုင္တယ္၊တစ္ကိုုယ္ေရသန္႔ရွင္းေရးကိုု ဂရုုစိုုက္ၿပီး ေနထိုုင္ပါတယ္။
အသားအရည္အတြက္ ေရမ်ားမ်ားေသာက္တယ္၊ ႏြားႏိုု႔ေသာက္ပါတယ္၊ က်န္းမာဖိုု႕အတြက္ တစ္ေန႕ကိုု  မိနစ္ ၃၀ စာ ေလ႔က်င္႔ခန္းလုုပ္တယ္။ ၿပီးေတာ႕ အာဟာရမ ွ်တရံုုသာ စားေသာက္ပါတယ္။

 ၿပီးေတာ႕  ႏွလံုုးသား အာဟာရအတြက္ ၀ါသနာပါတဲ႕ အလုုပ္ေလးေတြကိုုလည္း ပံုုမွန္လုုပ္ရင္းနဲ႕ ပရဟိတအလုုပ္ေတြ၊ အမ်ားအက်ိဳးျပဳအလုုပ္ေလးေတြ လည္းလုုပ္ပါတယ္။

ဒါ႕အျပင္ ကၽြန္မက အခ်စ္ဆိုုတာ အရြယ္သံုုးပါးစလံုုးအတြက္ လိုုအပ္ေနတယ္လိုု႕ လက္ခံထားတဲ႕အတြက္ အခ်စ္ေတြႏုုပ်ိဳေအာင္လည္း အိမ္ေထာင္ေရးမွာ ဂရုုစိုုက္ပါတယ္။  ခင္ပြန္းျဖစ္သူကိုုလည္း ဘယ္ေတာ႕မွ မအိုုမေဟာင္းေတာ႕မဲ႕ ခ်စ္သူတစ္ဦးလိုုအျမဲ ေႏြးေထြးစြာဆက္ဆံပါတယ္။

ဒါက သူနဲ႕ကိုုယ္ ႏွစ္ဦးတည္းဘ၀ အဆင္ေျပအတြက္တင္မဟုုတ္ပါဘူး။
မိသားစုုသာယာခိုုင္ျမဲေရးအတြက္လည္းပါတယ္။ သားသမီးေတြရဲ႕စိတ္ပိုုင္းဆိုုင္ရာ လံုုျခံဳမႈနဲ႕သူတိုု႕ရဲ႕ အနာဂတ္ အိမ္ေထာင္ေရးေတြနဲ႕ပါ ဆက္စပ္ေနပါတယ္။
ကေလးဆိုုတာ ဖခင္နဲ႕မိခင္ရဲ႕ ဆံဆက္ေရးကိုု အရိပ္တၾကည္႔ၾကည္႔နဲ႕ၾကည္႔ၿပီး ရွင္သန္ၾကရတာကိုုး၊ မိဘေမတၱာဆိုုတာကိုု သူတိုု႕ကိုု ခ်စ္ေနရံုုဂရုုစိုုက္ေနတာကိုုပဲ ၾကည္႔ၾကတာ မဟုုတ္ပါဘူး။ သူတိုု႕မိဘႏွစ္ပါးက တစ္ေယာက္အေပၚတစ္ေယာက္ ခ်စ္ခင္ႏွစ္လိုုမႈရွိရဲ႕လား အျခားလူေတြကိုုေရာ ေမတၱာေပးႏိုုင္ရဲ႕လားဆိုုတာကိုုပါ ၾကည္႔ၾကတာပါ။

ကၽြန္မကိုုယ္တိုုင္လညး္ သမီးတစ္ေယာက္ျဖစ္ခဲ႕ဖူးေတာ႕ အေဖက အေမ႔ကိုု ဂရုုစိုုက္တာ၊ ၾကင္နာေႏြးေထြးတယ္ဆိုုရင္ သိပ္ကိုု ေက်နပ္မိတယ္။ မိဘေတြက သားသမီးကိုုပဲဂရုုစိုုက္ၿပိီး သူတိုု႕အခ်င္းခ်င္း ရန္လိုုေနတယ္ဆိုုရင္လည္း မိသားစုုဆိုုတာ သာယာခ်မ္းေျမ႔တယ္လိုု႕ မဆိုုႏိုုင္ေတာ႔ဘူးေလ။ ရန္ျဖစ္ေနတဲ႕အေဖနဲ႕အေမ ဘယ္ေတာ႔မ်ား ငါတိုု႕ကိုုပါ ထားပစ္ခဲ႕မလဲလိုု႕ေတြးၿပီး ရွင္သန္ရတဲ႕ဘ၀မ်ိဳး ကေလးေတြကိုု မျဖစ္ေစခ်င္ပါဘူး။

ဒါေၾကာင္႔ဒုုတိယ အရြယ္မွာ လုုပ္ငန္းဘ၀ ေအာင္ျမင္ေရးနဲ႕အတူ မိသားစုုဘ၀ ေအာင္ျမင္ေရးဆိုုတာကိုု  သူေရာ ကိုုယ္ပါ တည္ေဆာက္ၾကရပါတယ္။တစ္ေယာက္အေပၚ တစ္ေယာက္ သစၥာရွိဖိုု႕၊ နားလည္မႈေပးဖိုု႕၊ ေလးစားခ်စ္ခင္ဖိုု႕ ဆိုုတာ အေရးၾကီးပါတယ္။
သားေတြသမီးေတြက အဲဒီလိုု လုုပ္ေဆာင္မႈတိုုင္းကိုု သင္ယူေနၾကတာကိုုး။

ကေလးဆိုုတာ မိဘႏွစ္ပါး ေစာင္႔ထိန္းတဲ႕သီလေတြကိုု လိုုက္ပါေစာင္႔ထိန္းၾကတယ္။ သူတိုု႕အိမ္ေထာင္ဘက္ေရြးတဲ႕အခါမွာလည္း အေမ၊ အေဖတိုု႕နဲ႕ အနီးစပ္ဆံုုး တူညီတဲ႕စိတ္သေဘာထားရွိသူေတြကိုု ႏွစ္သက္တတ္ၾကပါတယ္။ ခၽြင္းခ်က္ရွိတဲ႕အခ်ိဳ႕ကသာ ဆန္႔က်င္ဘက္ေတြကိုု ေရြးခ်ယ္မိၾကတာပါ။

ဒါေၾကာင္႕  အိမ္တြင္းေရး သာယာဖိုု႕ ကၽြန္မေရာသူပါ ေစာင္႔ထိန္းၾကတာေတြရွိတယ္။ အတၱနဲ႕မာနေတြကိုု အမ်ားၾကီးေလ်ာ႔ခ်ခဲ႕ပါတယ္။ ညွိဳႏွိဳင္းၿပီး ေနထိုုင္ရတာေတြရွိသလိုု၊ သူ႕အတြက္ စိတ္အေႏွာက္အယွက္ျဖစ္ေစလိုု႕ ကိုုယ္္႔အေနနဲ႕ဆင္ျခင္လိုုက္ရတာေတြလည္း ရွိပါတယ္။ သူလည္း အဲဒီလိုုပါပဲ။

 ၿပီးေတာ႕သူ႕ရဲ႕လုုပ္ရပ္ေတြအေပၚ အပ်က္သေဘာဆန္တဲ႕ အေတြးမ်ိဳးေတြလည္း မေတြးမိဖိုု႕ လိုုပါတယ္။ ကိုုယ္႔အေနနဲ႕ သူ႔ရဲ႕လုုပ္ရပ္တစ္ခုုခုုေၾကာင္႔ ေတြးမိတယ္ဆိုုရင္ အဲဒီအေတြးကိုုေခါင္းထဲကေနေမာင္းထုုတ္ၿပီးေတာ႕ သူ႕အေပၚကိုု အျပဳသေဘာဆန္တဲ႕အေတြးကိုုပဲ ေတြးပါတယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ကိုုယ္႔ကိုုယ္ကိုု ယံုုသလိုု၊ သူ႕ကိုုလည္း ယံုုၾကည္မႈ အျပည္႔ရွိပါတယ္။

တတိယအရြယ္ကိုုယ္႔အေနနဲ႕ ကၽြန္မတိုု႔အေနနဲ႕ စိတ္ေအးသက္သာစြာေနထိုုင္ႏိုုင္ဖုုိ႔နဲ႕ ကိုုယ္႔အက်ိဳးထက္ အမ်ားအက်ိဳးကိုုေဆာင္ရြက္ႏိုုင္ဖိုု႕ ဆိုုရင္ ကၽြန္မတုုိ႔ဟာ ဥယ်ာဥ္မွူးေကာင္းေတြ ျဖစ္မွသာလ ွ်င္  အဲဒီလိုု စိတ္ေအးခ်မ္းသာစြာနဲ႕ ေနႏိုုင္ၾကမွာပါ။

ဒါေၾကာင္႔သားသမီးေတြကိုု ငယ္စဥ္ကတည္းက အက်င္႔စာရိတၱေကာင္းမြန္ဖိုု႕၊ စာဖတ္ဖိုု႕၊ပညာကိုု တန္ဖိုုးထားဖိုု႕၊ လူေတြကိုု ခ်စ္ခင္ၾကင္နာတတ္ဖိုု႕၊ အမ်ားအက်ိဳးေဆာင္ၿပီး မ ွ်ေ၀တတ္ဖိုု႕ေတြကိုု သြန္သင္ေပးရသလိုု၊ကိုုယ္တိုုင္ကလညး္ အဲဒီလိုု ဦးေဆာင္လမ္းျပေနထိုုင္ရပါတယ္။

တကယ္ေတာ႕ သူတိုု႕ ျမင္တာေတြ႕တာ မိဘနဲ႕ပတ္၀န္းက်င္ကေန သင္ယူခဲ႕ရတာေတြအတိုုင္း သူတိုု႕ၾကီးျပင္းလာၾကမွာပါ။ကၽြန္မဟာ တကယ္ပဲဥယ်ာဥ္မွူးေကာင္းျဖစ္ရလားဆိုုတာကိုုလည္း သူတုုိ႕ရဲ႕ ဘ၀ေတြကေန အေျဖေပးသြားၾကမွာပါ။

မတူတဲ႕အျမင္မ်ားရွိရင္လည္း ေဆြးေႏြးဖိုု႕ဖိတ္ေခၚပါတယ္။ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။
ႏွလံုုးစိတ္၀မ္းေအးခ်မ္းၾကပါေစရွင္။
ေမသၾကၤန္ဟိန္(ျမစ္မခ)