မိမိကိုယ္မိမိ ေန႔စဥ္စီစစ္ပါ

မိမိကိုယ္မိမိ ေ

န႔စဥ္စီစစ္ပါ

■ ငါ၌ တရားရွိမရွိ။

■ ငါသိတာ မွန္မမွန္။

■ ငါၾကံတာ ဟုတ္မဟုတ္။

■ ငါလုပ္တာ ေလ်ာ္မေလ်ာ္။

■ ငါသူေတာ္ေကာင္း မေကာင္း။

■ အေၾကာင္းႏွင့္တကြ ေန႔စဥ္စိစစ္ပါ။

(သတၱမ ေက်ာ္ေအာင္စံထားဆရာေတာ္၏ ၾသ၀ါဒ)

သတၱမ ေက်ာ္ေအာင္စံထား ဆရာေတာ္ႀကီး၏ မိမိကိုယ္မိမိ စိစစ္စူးစမ္းဖို႔ အေျခခံငါးခ်က္သည္ ေန႔တုိင္းေဆာင္ရြက္ရန္လို၏။ ဘာေၾကာင့္လိုသနည္း။ အစဥ္အျမဲ စိစစ္စဥ္းစားစူးစမ္းေနရန္ သတိထားေနရေသာေၾကာင့္ပင္။

သတိထားရန္ သတိရွိရ၏။ သတိရွိေအာင္ သတိကိုအျမဲမျပတ္ မိမိမွာရွိေနရေအာင္ ပြားမ်ားက်င့္ျပဳလုပ္ရ၏။ အက်င့္မလုပ္ဘဲ လႊတ္ထားလုိက္သည္ႏွင့္ သတိသည္ ေပ်ာက္ဆုံးသြား၏။ သတိစြဲျမဲေနေအာင္ သတိေဆာင္ထားႏုိင္ေအာင္ သတိရွိေနရန္ အျမဲမျပတ္ ေလ့က်င့္ေပးဖုိ႔လို၏။

ငါ၌ တရားရွိမရွိ

တိတိက်က် စူးစမ္းေလ့လာသည့္အခါ ခြၽတ္ယြင္းခ်က္၊ အားနည္းခ်က္၊ ေမ့ေလ်ာ့ ေပါ့ဆခ်က္တို႔သည္ ထြက္ေပၚလာ၏။ စာရင္းခ် ေရတြက္ၾကည့္ေသာအခါ မိမိကိုယ္မိမိ မိမိမွာဤမွ်အားနည္း ခြၽတ္ျခံက်ေနသည္ကို ထိတ္လန္႔တုန္လႈပ္ရေလာက္သည္ထိ ေတြ႕ရွိလာ၏။ သတိကင္းမဲ့ေနသည့္အခ်ိန္ တိတိက်က် သတိမျပဳမိသည့္အခ်ိန္တြင္ ေလမွာလြင့္ပါလာေသာ ေခ်း (ဂ်ီး) တို႔မိမိကုိယ္တြင္း တစ္စတစ္စ ကပ္ၿငိသြားသည္ကိုပင္ သတိမျပဳႏုိင္သကဲ့သုိ႔ အမွန္တကယ္ ရွာေဖြေလ့လာ စူးစမ္းၾကည့္မွသာ သိရွိရ၏။

ပညာရွင္ေတြကေတာ့ မိမိကိုယ္ကိုယ္ စစ္ေဆးျခင္းသည္ မိမိကိုယ္ကိုယ္ ဂ႐ုစုိက္ျခင္း၊ အေလးထားျခင္းဟု ေထာက္ညႊန္ျပသၾက၏။ စင္စစ္ မိမိကိုယ္ကိုယ္ စိစစ္ေလ့လာ သတိထားျခင္းသည္ မိမိကိုယ္မိမိ ခ်စ္ျခင္းမည္၏။

တကယ္ခ်စ္ပါ

မိမိကိုယ္ကိုယ္ ဂ႐ုစုိက္ျခင္းသည္ မိမိကိုယ္ကိုယ္ မိမိအထူးေလးစားျခင္းပင္။ ေလးစားျခင္းေၾကာင့္ ဂ႐ုစုိက္၏။ ဂ႐ုစုိက္ျခင္းသည္ ခ်စ္ျခင္းမည္၏။ မိမိကိုယ္ကိုယ္ ခ်စ္ျမတ္ႏုိးျခင္းသည္ ေကာင္းမႈျဖစ္၍ သူတစ္ပါးကိုလည္း ပြားမ်ားကမ္းလင့္ႏုိင္၏။

မိမိမိတ္ေဆြ ေမာင္ျမက သူထံသို႔ နက္ျဖန္နံနက္လာရန္ ခ်ိန္းဆို၏။ ထိုသြားရမည့္ နံနက္တြင္ မိမိေခါင္းမူးေန၏။ မအီမသာ ျဖစ္ေန၏။ သြားခ်င္စိတ္မရွိ။ လဲေလ်ာင္းေနခ်င္၏။ ထိုအခ်ိန္ ေမာင္ျမထံသို႔ လက္ကုိင္ဖုန္းျဖင့္ အေၾကာင္းၾကားရ၏။ ေမွ်ာ္လင့္ေနေသာ ေမာင္ျမသည္ မိမိလာမည္ကို ေစာင့္စားေနရာ မိမိမလာမွန္းသိ၍ မိမိႏွင့္တုိင္ပင္ ႏွီးေႏွာမည့္ကိစၥကို ပယ္ဖ်က္လုိက္ရ၏။ မိမိႏွင့္ ေမာင္ျမတို႔ အက်ဳိးတူျပဳလုပ္ရန္ ေမာင္ျမစီစဥ္ထားမႈသည္ မိမိ၏ပ်က္ကြက္မႈ၊ မလာေရာက္ႏုိင္မႈေၾကာင့္ ပယ္ဖ်က္လုိက္ရ၏။

စင္စစ္ အေသးအဖြဲမွ်ျဖစ္ေသာ ေခါင္းမူးေခါင္းကိုက္ ေရာဂါေၾကာင့္ မိမိအတြက္ အက်ဳိးတူကိစၥတစ္ရပ္ စြန္႔လႊတ္လုိက္ရျခင္းပင္။ ေသေသခ်ာခ်ာ ခ်ိန္းထားပါလ်က္ ေခါင္းမူးေခါင္းကုိက္သည္ဆိုကာ မလာေရာက္ျခင္းအေပၚ ေမာင္ျမစိတ္ထဲမွာ မိမိအေပၚ အထင္ေသးစရာလို ျဖစ္သြား၏။

ေနာက္တစ္ႀကိမ္ ေမာင္ျမခ်ိန္းျပန္၏ မိမိမွာေမာင္ျမခ်ိန္းေသာ အခ်ိန္တြင္ ႐ုတ္တရက္ အေရးေပၚကိစၥတစ္ခု ေပၚလာ၍ ဖ်က္လုိက္ရျပန္၏။ ေမာင္ျမစိတ္ထဲတြင္ အခ်ိန္းအခ်က္ကို မေလးစားသူအျဖစ္ မိမိအေပၚ အထင္အျမင္မွားသြားေလၿပီ။ မိမိအေပၚ ယုံၾကည္စိတ္ခ်မႈ ေလ်ာ့နည္းသြားေလၿပီ။

စင္စစ္ကတိမတည္ေအာင္ အေသးအဖြဲေရာဂါ ေခါင္းမူး၊ ေခါင္းကုိက္၀င္မႈ၊ အေရးေပၚကိစၥေပၚမႈတို႔သည္ စင္စစ္ႏွစ္ႀကိမ္တြင္ တစ္ႀကိမ္ေတာ့ တည္သင့္၏။ မိမိမတည္။ မိမိဘက္မွ ပ်က္ကြက္မႈ အမွန္ျဖစ္ေနၿပီ။ တတိယအႀကိမ္ မေမွ်ာ္လင့္ဘဲ ထပ္မံပ်က္ကြက္ပါက မိမိသည္ ယုံၾကည္ထုိက္သူ မဟုတ္ေတာ့ၿပီ။ ယုံၾကည္ထုိက္သူ မိမိမဟုတ္မွန္း မိမိကိုယ္မိမိ အမွန္တကယ္သိဖို႔ ပထမအေရးႀကီးေလသည္။ မိမိမွာ တစ္ပါးသူ၏ ယုံၾကည္ထုိက္မႈမရွိျခင္းသည္ပင္ မိမိမွာတရားရွိမရွိကို အေျဖထုတ္ယူႏုိင္၏။

မိမိက မိမိကုိယ္မိမိ ေလ့လာသုံးသပ္စိစစ္ျခင္း ေပါ့ေလ်ာ့လ်က္ မိမိကိုယ္မိမိ စစ္ေဆးျခင္းမရွိလွ်င္ မိမိမွာ တရားရွိေနသည္ဟုသာ မွတ္ထင္ေနေပလိမ့္မည္။ တကယ္တိတိက်က် မိမိကိုယ္မိမိ စိစစ္ၾကည့္ေသာအခါတြင္ မိမိပ်က္ကြက္မႈေၾကာင့္ ေပၚေပါက္လာေသာ တရားမရွိမႈ၊ တရားရွိဟန္ထင္မွတ္ရမႈကို ေတြ႕လာရ၏။ ယင္းသည္ စိစစ္မႈ၏ အက်ဳိးပင္။

ငါသိတာ မွန္မမွန္

႐ုတ္တရက္ အမွန္ဟုတင္မႈတို႔သည္ ေနရာတကာမွာရွိ၏။ ထမင္းစားၿပီး ေဆးလိပ္ဖြာလုိက္ရသည္ကို ဟုတ္သလိုလိုထင္၏။ အရက္ကေလး တစ္ပက္ႏွစ္ပက္ေသာက္ၿပီး ထမင္းစားေကာင္းသည္ကို အမွန္ဟုထင္၏။ ေဆးလိပ္ေသာက္ျခင္းသည္ က်န္းမာေရးကို ထိခုိက္ေစ၏။ အဆုတ္နာျဖစ္ႏုိင္၏။ ကင္ဆာကဲ့သို႔ ေရာဂါမ်ားရႏုိင္၏။ ေဆးလိပ္စြဲသြားလွ်င္ ျဖတ္ဖုိ႔အခက္အခဲရွိလာကာ ေရာဂါပိုဆိုးေအာင္ လုပ္ရာေရာက္၏။

အလားတူ အရက္ေသာက္ျခင္းသည္လည္း ေရာဂါရ၊ ေငြကုန္ရ၊ သတိေပ်ာက္ႏုိင္၍ ေမွာက္မွားမႈႏွင့္ အေျပာမွားမႈျဖစ္ေစ၍ အရက္ေသာက္ျခင္းသည္လည္း မွား၏။ ဤေဆးလိပ္ႏွင့္ အရက္ေသာက္မႈတို႔ မွားေနမွန္းကို စိစစ္သုံးသပ္မွ အမွန္ကိုမိမိသိ၏။ ေဆးလိပ္ေသာက္လ်က္ ဘိန္းမွိန္းသလို မွိန္းျခင္းႏွင့္ စားေကာင္းေသာက္ေကာင္းဖို႔ဆိုကာ အရက္ေသာက္ျခင္းတို႔၏ အမွားကို အခ်ိန္မီသိရွိ ျပဳျပင္ျခင္းမရွိပါက မိမိအိမ္ေထာင္မွာ စရိတ္ပိုကုန္လာျခင္းႏွင့္ မိမိ၏က်န္းမာေရး ထိခုိက္လာျခင္းတို႔ကို မေလ့လာမသုံးသပ္လွ်င္ မသိ၊ မရွိ ဟုတ္ေယာင္ႏုိး ဆက္လုပ္ေနမည္။ အမွန္တကယ္ သုံးသပ္လ်က္ အမွားျမင္ ဆင္ျခင္လုိက္လွ်င္ ငါသိတာမွန္မမွန္ကို ဧကန္သိလာမည္။ ဧကန္သိလာမွသာလွ်င္ ေရွာင္ရွားႏုိင္မည္ျဖစ္၏။

ငါလုပ္တာ ေလ်ာ္မေလ်ာ္

အမႈမဲ့အမွတ္မဲ့ေနသူသည္ အကန္းႏွင့္တူ၏။ မျမင္မစမ္း ဘ၀င္ျမႇင့္ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ဟုတ္လွၿပီဟု ထင္တတ္၏။ ေလ်ာ္ကန္သည္ထင္ကာ တစ္စုံတစ္ေယာက္ သုိ႔မဟုတ္ အမ်ားႏွင့္ စကားေျပာသည့္အခါ မိမိဘက္က ေလ်ာ္ကန္သည္ မွတ္လ်က္အထင္ျဖင့္ ျငင္းခုန္၏။ ေဒါသျဖင့္ နင္ပဲငဆေျပာ၏။ တစ္ဖက္သား နစ္နာေအာင္ တစ္တစ္ခြခြေျပာ၏။ ယင္းတို႔သည္ ငါလုပ္တာ ေလ်ာ္မေလ်ာ္ သုံးသပ္ဆင္ျခင္မႈ မျပႏုိင္ျခင္းတို႔ပင္။

သတင္းစာပါ သတင္းတစ္ပုဒ္ကို ၾကည့္လ်က္ မိမိ၏တစ္ဖက္သတ္အျမင္ျဖင့္ မေလ်ာ္မကန္ေျပာ၏။ မိမိ၏မွားယြင္းခြၽတ္ေခ်ာ္မႈကို သတိမမူဘဲ အလြန္အကြၽံ ဆိုးဆိုးရြားရြား ေ၀ဖန္၏။ မွ်တေခ်ာေမြ႕ျခင္းမရွိ၍ လူအမ်ားရြံ႕ရွာ၏။ မုန္းတီး၏။ ယင္းသည္ ငါလုပ္တာ ငါေျပာတာ၊ ငါေ၀ဖန္တာ၊ ငါေကာက္ခ်က္ဆြဲတာ ငါမစဥ္းစား မဆင္ျခင္တာ ေလ်ာ္မေလ်ာ္ မဆင္ျခင္မႈ၏ အမွားပင္။

ငါလုပ္တာ ေလ်ာ္မေလ်ာ္ကိုမလုပ္မီ အျပန္ျပန္အလွန္လွန္ စဥ္းစားျခင္းမလုပ္မီ မေျပာမီ မွ်တစြာစဥ္းစားသုုံးသပ္ျခင္း စာနာစိတ္ျဖင့္ တစ္ဖက္သားအေပၚ ထိခုိက္နစ္နာမႈမရွိေအာင္ ေစာင့္စည္းျခင္းတုိ႔သည္ ငါလုပ္တာ ေလ်ာ္မေလ်ာ္ေကာင္းစြာ က်င့္သုံးျခင္းပင္ျဖစ္၏။ ယင္းကို လက္ကုိင္ထားကာ သတိပြားမ်ားအပ္၏။

ျဖတ္သြားေသာ မိန္းကေလးသည္ ႐ုပ္ရည္ေခ်ာ၏။ မိမိဇနီးထက္သာ၏။ လွ၏။ စြဲမက္ဖြယ္ေကာင္း၏။ ယင္းမိန္းမေခ်ာအေပၚ ငါ့ဇနီးျဖစ္လွ်င္ သိပ္ေကာင္းမွာပဲဟူေသာစိတ္ျဖင့္ ျပစ္မွားျခင္းသည္ စင္စစ္အကုသိုလ္မႈပင္။ မျပဳထုိက္ေသာ အမုိက္အမွားပင္။

ကိေလသာစိတ္၏ လႈံ႔ေဆာ္မႈေၾကာင့္ အကုသိုလ္စိတ္ကၾကြ၏။ ရြ၏။ ထ၏။ မေကာင္းမွန္းသိလွ်င္ ဆင္ျခင္ရ၏။ စိတ္မုိက္စိတ္႐ုိင္းကို ဖယ္ရွင္းစြန္႔ပစ္ရ၏။ ထုိအခါ စိတ္ေကာင္း၀င္လာ၏။ စိတ္သည္ ၾကည္လင္သန္႔စင္လာ၏။ ကုသိုလ္စိတ္သည္ အားေကာင္းလာ၏။ သတိရွိမႈေၾကာင့္ပင္။

ဘဏ္မွာ ေငြေၾကးေျမာက္မ်ားစြာကိုျမင္၏။ ေတြ႕၏။ ငါဒီေငြရလုိက္ရင္ သိပ္ေကာင္းမွာပဲဟု စိတ္ျဖင့္ ေလာဘထြက္၏။ တစ္ဆင့္တက္၍ မတရားရယူစိတ္ျဖင့္ ဆိုးစိတ္တို႔ ယိုဖိတ္လာ၏။ ယင္းတို႔သည္ မေလ်ာ္ကန္ပါ။ သူေတာ္ေကာင္းတို႔ မျပစ္မွားအပ္မႈတို႔ပင္။ ေရွာင္ရ၏။ စိတ္ျဖင့္ပင္ မျပစ္မွားရေပ။ ေရွာင္ျခင္းသည္ ငါသူေတာ္ေကာင္းျဖစ္လ်က္ မေရွာင္ျခင္းက သူေတာ္မေကာင္းမႈအေပၚ မိမိတိမ္းညြတ္ျခင္းပင္။

သတိသမၸဇဥ္ဥာဏ္ျဖင့္ယွဥ္၍ ဆင္ျခင္စဥ္းစားပြားမ်ားေနမည္ဆုိပါက ကုသိုလ္စိတ္သာ သက္ေရာက္လ်က္ အကုသိုလ္စိတ္တို႔ ေရာက္ရွိမလာပါ။ သူေတာ္ေကာင္းရန္ သူေတာ္ေကာင္းစိတ္ ပြားမ်ားရ၏။ သို႔မွသာ ကုသိုလ္စိတ္ အလ်င္းအစဥ္ပြားမ်ား ႏိုင္ေပလိမ့္မည္ျဖစ္၏။

ယင္းေၾကာင့္ သတၱမေက်ာ္ေအာင္စံထား ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး၏ ငါ၌တရားရွိမရွိ။ ငါသိတာမွန္မမွန္ ငါၾကံတာဟုတ္မဟုတ္ ငါလုပ္တာ ေလ်ာ္မေလ်ာ္။ ငါ သူေတာ္ ေကာင္းမေကာင္းကို အေၾကာင္းႏွင့္တကြ ေန႔စဥ္ စိစစ္ျခင္းအားျဖင့္

(က) မိမိယခုရရွိေသာ လူဘ၀သည္ အကုသုိလ္ကင္းမည္။

(ခ) မိမိဘ၀ကို ေဖာက္လြဲေဖာက္ျပန္ မျဖစ္ေအာင္ တားဆီးႏုိင္မည္။

(ဂ) မိမိတြင္ ကုသိုလ္စိတ္ အစဥ္ရွိေန၍ အစစအရာရာ လြဲမွားမႈကို တားဆီးႏုိင္မည္ျဖစ္ရာ ေကာင္းေကာင္းေနခ်င္ ေကာင္းေကာင္းေနေသာ ယင္းက်င့္ထုံးကို ႏွလုံးမူလ်က္ သြားသတိလာသတိ စားသတိျဖင့္ ေကာင္းမႈျမတ္ႏုိး ေကာင္းေအာင္ပ်ဳိးလ်က္ ေကာင္းက်ဳိးကိုယ္၌ တည္ၾကေစရန္ ရည္သန္ေဆာင္ရြက္ႏုိင္ၾကမည္ ျဖစ္ပါေပသတည္း။

Eleven Media Group