***
ကၽြန္ေတာ္က ငွက္ဖ်ားေရာဂါရဲ႕ ဒဏ္ကုိ အႀကီးအက်ယ္ ခံစားခဲ့ရဖူးတယ္။
ငွက္ဖ်ားဆိုတာမ်ိဳးဟာ ေရာဂါျပင္းရင္ ျပင္းသလို ေဆးကလဲ ျပင္းေတာ႔ တရက္မွာေတာ႔ ေလွကားလက္ရမ္း တခုကို ေငးၾကည့္ေနရင္းနဲ႔ ေလွကားထစ္အတုိင္း မဆင္းပဲ အဲဒီ လက္ရမ္းအတုိင္း ေလွ်ာဆင္းလိုက္ရရင္ အရသာ ရိွမွာပဲလို႔ ေတြးမိဖူးတယ္။
တခါ…၊ ေပၚတာထမ္း ပါသြားခဲ့ဖူးတုန္းကလဲ ေပၚတာထမ္းရတဲ့ အထုပ္ကတင္ ေလးလံတာ မဟုတ္ဘဲနဲ႔ ကုိယ္ေပၚမွာ ၀တ္ထားတဲ့ အ၀တ္ေတြကပါ သိပ္ေလးလံလြန္းတယ္လို႔ ခံစားရဖူးတယ္။ ေျပာရရင္ ဘာအ၀တ္မွ ၀တ္မထားဘဲနဲ႔ကုိ လမ္းေလွ်ာက္ပစ္ခဲ့ခ်င္ဘူးတယ္။
***
တခါတေလ ကၽြန္ေတာ္႔ အိပ္မက္ေတြထဲမွာ လမ္းမေတြေပၚ ဘာမွ၀တ္မထားဘဲ တေယာက္ထဲ လမ္းေလွ်ာက္သြားေနတယ္လို႔ ခဏခဏ မက္မိဖူးေသးတယ္။ အဲဒါ တခါတေလေတာင္ မကေတာ႔ဘူး၊ ခဏခဏ မက္ဖူးေနတာ…။
စိတ္မလုံမျခဳံ ျဖစ္သလို ခံစားရတာေတြ မ်ားတဲ့အခါ အဲဒီလို အိပ္မက္မ်ိဳးေတြ မက္ေလ့ ရိွတယ္လို႔ သိရတယ္။ ေတာ္ေသးတာက အဲဒီလို ခံစားခ်က္မ်ိဳးက အိပ္မက္ထဲ အထိေလာက္ပဲ ျဖစ္သြားေစလို႔ေပပဲ…။ အျပင္မွာသာ အဲဒီလိုပဲ ဘာမွမ၀တ္ဘဲ ေလွ်ာက္သြားပစ္ခ်င္တဲ့အထိ စိတ္ေတြျဖစ္ကုန္ရင္ ျမင္မေကာင္းရွဳမေကာင္း ျဖစ္လိုက္မယ့္ အမ်ိဳး…။
***
“ကုိယ္လုံးတီးျခင္း စိတ္ပညာ” “ကုိယ္လုံးတီး ေနခ်င္ၾကသူမ်ား” ဆုိတဲ့ စကားလုံးကုိ ဘိလပ္လို ေရးၿပီး ဂူဂယ္လ္မွာ ေမႊေႏွာက္ဖတ္ရွဳမိေတာ႔ အေၾကာင္းရင္း တခ်ိဳ႕ကို သြားေတြ႔တယ္…။
တခ်ိဳ႕က ကၽြန္ေတာ္ အေပၚက ေျပာခဲ့သလို စိတ္မလုံျခဳံတဲ့ ခံစားခ်က္ေတြကေန တဆင့္ ေပါက္ထြက္လာတဲ့ ေစ့ေဆာ္မႈကေန ဘာကိုမွ ဂ႐ုမစိုက္ေတာ႔ဘဲ အဲဒီလို ထလုပ္ပစ္မိတာမ်ိဳးေတြ…။ စိတ္ပညာ ကၽြမ္းက်င္သူရဲ႕ ေစာင့္ေရွာက္မႈ လိုအပ္သူမ်ိဳးေတြ…။ (အရူးလို႔ မဆိုလိုပါ)
တခ်ိဳ႕က်ေတာ႔ ေပၚျပဴလာျဖစ္ခ်င္တဲ့ တလြဲဆံပင္ေကာင္း စိတ္ကေန ေစ့ေဆာ္တယ္ လို႔ ဆိုတယ္။ ေတာ္႐ုံလူ မလုပ္ရဲ၊ မေဖာ္ရဲတဲ့ ခႏၵာကုိယ္ အစိတ္အပုိင္းကုိ သူတပါးကို ျမင္ေစျခင္းအားျဖင့္ သူ႔အေပၚကုိ ေရာက္လာမယ့္ အာ႐ုံစိုက္မႈမ်ိဳးကုိ မသိစိတ္ကေန၊ ဒါမွမဟုတ္လဲ သိစိတ္ကေနကုိ လိုလား သာယာလို႔ အဲဒီလို လုပ္သတဲ့…။
ေနာက္တခုကေတာ႔ မူးယစ္ေဆးေၾကာင့္ ျဖစ္တာ…။ မူးယစ္ေဆးေတြ သုံးစြဲတာ သိပ္မ်ားသြားတဲ့အခါ အသိစိတ္က လြတ္ထြက္သြားၿပီး စိတ္ကူးတည့္ရာ ေလွ်ာက္လုပ္ပစ္တာ…။ ဒါမ်ိဳးက ကုိယ္တုံးလုံး ခၽြတ္ၿပီး ေလွ်ာက္သြားတာမ်ိဳးတင္ မက… သစ္ပင္ အျမင့္ၾကီးေပၚ တက္ၿပီး သူ႔ကုိယ္သူ ငွက္တေကာင္လို အထင္နဲ႔ ခုန္ဆင္းပ်ံသန္းတာမ်ိဳးေတြ၊ ျမစ္ကူးတံတားေပၚကေန ဟိုးးေအာက္ေျခက ေရထဲကို ခုန္ခ်ၿပီး သူ႔ကုိယ္သူ ငါးကေလးလို ထင္ၿပီး ကူးခတ္ခ်င္တာမ်ိဳးေတြလဲ ရိွတယ္လို႔ ဆိုတယ္။
***
အခုတေလာ ေရႊျပည္ႀကီးမွာ လုံးတီးကုိယ္လုံးနဲ႔ လမ္းသလားတဲ့ အမ်ိဳးသမီးေတြအေၾကာင္း ခဏခဏ ဆိုသလို ပ်ံ႕ႏွံ႕လာတာကို ေတြ႔ရ…၊ ျမင္ရ…။
လူပဲ…၊ မရွက္ဘဲေတာ႔ သူတို႔လဲ ဘယ္ေနၾကလိမ့္မလဲ လို႔ ေတြးမိတယ္။ အထူးသျဖင့္ သူတို႔က မိန္းကေလးေတြ…။
လမ္းမေပၚမွာ အရွက္မရိွ ကုိယ္လုံးတီး ေလွ်ာက္သြားစရာလားလို႔ ဒီအတုိင္းပဲ ျပစ္တင္ကဲ့ရဲ႕လိုက္တာ၊ ရယ္ေမာေလွာင္ေျပာင္ၾကတာထက္ စာရင္ ျဖစ္ႏိုင္ဖြယ္ရာ အေၾကာင္းရင္းကုိ ေလ့လာၿပီး သူတို႔ကုိ ေသေသခ်ာခ်ာ နည္းလမ္းတက် ဂ႐ုစိုက္ေပးတဲ့ နည္းလမ္း ရွာတာက ပုိေကာင္းမလား…လို႔…။
***
ခ်စ္ျခင္းေမတၱာျဖင့္…
ကလိုေစးထူး
ဧၿပီလ ၂ ရက္၊ ၂၀၁၇ ခုႏွစ္။
ေဒသစံေတာ္ခ်ိန္ မနက္ ၃ နာရီ ၃၅ မိနစ္။
No comments:
Post a Comment