ႏို္င္ငံျခားသားမ်ားသာ

ႏို္င္ငံျခားသားမ်ားသာ

ဒီတစ္ေခါက္ စင္ကာပူမွ ျပန္အလာတြင္ ေလယာဥ္ကြင္းမွေန ၿပီး မိသားစုလိုက္ ဘုရားဖူးရန္ ေရႊတိဂံုဘုရားသို႔ လာခဲ့မိသည္။ ဘုရားေရာက္မွ ကြၽန္ေတာ့္အမ်ဳိး သမီး ေဘာင္းဘီတုိဝတ္ထားမွန္း သတိထားလိုက္မိ၍ ခရီးေဆာင္ အိတ္ထဲမွ ထဘီတစ္ထည္ယူကာ ဘုရားေပၚ မတက္မီ အမ်ဳိးသမီး အိမ္သာထဲဝင္၍ လဲရန္ ေတာင္ ဘက္မုခ္ထဲသို႔ ဝင္လိုက္သည္။ အိမ္သာထဲသို႔ဝင္ရန္ အလုပ္တြင္ ဘုရားမွ ဝန္ထမ္းအမ်ဳိးသမီးတစ္ ဦးေရာက္လာၿပီး အိမ္သာသံုးလို႔ မရေၾကာင္း လာေျပာသည္။ ကြၽန္ ေတာ့္အမ်ဳိးသမီးကလည္း အိမ္ သာသြားရန္ မဟုတ္ဘဲ ထဘီလဲ႐ံု ပဲျဖစ္ေၾကာင္း ျပန္ေျပာသည္။ ဝန္ထမ္းအမ်ဳိးသမီးက မရဘူး။ ထဘီလဲခ်င္လွ်င္ အျပင္တြင္သြား လဲဆုိၿပီး ေအာ္ဟစ္ေျပာေတာ့ သည္။ ၿပီးေတာ့ ႏိုင္ငံျခားသူႏွစ္ ဦးကို အိမ္သာထဲေခၚသြားကာ သူ ကိုုယ္တိုင္ ပတ္ထဘီမ်ား ဝတ္ေပးေနေတာ့သည္။

ထိုအခ်ိန္တြင္ ေဒါသေထာင္း ခနဲထြက္သြားေသာ္လည္း ေဒါသ ကိုထိန္းလိုက္ၿပီး ႏိုင္ငံျခားသူေတြ ေတာ့ အိမ္သာထဲ ထဘီဝတ္ခြင့္ ေပးၿပီး ဘာလို႔ ဗမာလူမ်ဳိးအမ်ဳိး သမီးတစ္ေယာက္ကို ကာယိေႁႏၵ ပ်က္ျပားေအာင္၊ အဂါရဝ အျပဳ အမူျဖစ္ေအာင္ အျပင္တြင္ ထဘီလဲခိုင္းတာလဲ ေမးလိုက္ေတာ့ ဝန္ထမ္းအမ်ဳိးသမီးက ေဒါသနဲ႔ ျပန္ေဟာက္ေတာ့သည္။ ဒါ ႏိုင္ငံျခားသားေတြအတြက္ ျမန္ မာေတြဝင္လို႔မရဘူး။ ကြၽန္ေတာ့္ တစ္ကိုယ္လံုး ေဒါသျဖင့္ တုန္ သြားသည္။ စကားျပန္ေျပာသည့္ အခ်ိန္တြင္လည္း အသံမ်ား ေတာင္ တုန္ရီေနသည္။ ခင္ဗ်ား တို႔ဗ်ာ တစ္ကမၻာလံုးမွာ ဘယ္ ေနရာျဖစ္ျဖစ္ ကုိယ့္ႏိုင္ငံသားေတြ ကို ပထမဦးစားေပးၾကပါလ်က္ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ျမန္မာျပည္တြင္မွ ဗုဒၶဘာသာေတြရဲ႕ အထြတ္ အျမတ္ထားရာေနရာျဖစ္ေသာ ေရႊတိဂံုေစတီလို ေနရာမ်ဳိးမွာ ေတာင္ ကိုယ့္လူမ်ဳိး ကုိယ့္ဘာ သာကို ဦးစားမေပးဘဲ ႏိုင္ငံျခား သားကိုမွ ဦးစားေပးရတယ္လို႔။ ကြၽန္ေတာ့္အမ်ဳိးသမီးကလည္း လူေတြအမ်ားႀကီးထဲ ထဘီလဲရန္ ဘယ္လိုမွ အဆင္မေျပသျဖင့္ အတင္းဝင္ၿပီး ထဘီလဲလိုက္ သည္။ ျပန္အထြက္တြင္ ဝန္ထမ္း အမ်ဳိးသမီးက အိမ္သာတံခါးကို ေဆာင့္ပိတ္လိုက္ၿပီး ေသာ့ပါခတ္ လိုက္ေတာ့သည္။ ဘုရားတက္ အဖူးတြင္ ေဂါပကကို ဝင္ေျပာရန္ ႀကံစည္ေသာ္လည္း ေဒါသအလြန္ျဖစ္ေနသည့္အတြက္ ရန္ျဖစ္သလုိျဖစ္ေနမည္စိုး၍ တစ္ေၾကာင္း၊ ေျပာဆိုရာတြင္အမွားပါသြားႏုိင္ သည္က တစ္ေၾကာင္းမို႔ မေျပာ ျဖစ္ေတာ့။ သည္လိုမ်ဳိးအေတြ႕ အႀကံဳမ်ားသည္ တစ္ႀကိမ္မက ေတာ့ေပ။

၂၀၁၂ ေလာက္က ျမန္မာ ျပည္တြင္ အေရွ႕ေတာင္အာရွ လူငယ္ေခါင္းေဆာင္ ေဆြးေႏြးပြဲ ကို က်င္းပသည့္အခ်ိိန္တြင္ စင္ ကာပူမွ လူငယ္စီးပြားေရးလုပ္ငန္း ရွင္အျဖစ္ ဖိတ္ၾကားျခင္းခံရသည္။ ျမန္မာလူမ်ဳိးျဖစ္ေသာ္လည္း စင္ ကာပူတြင္ အေျခစိုက္ကာ စီးပြား ေရးအတုိင္ပင္ခံအျဖစ္ အလုပ္ လုပ္ေနေသာေၾကာင့္ စင္ကာပူမွ ေနၿပီး  ဖိတ္ၾကားခံရျခင္းျဖစ္ သည္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ႏွင့္ အဲဒီအခ်ိန္က သမၼတႀကီး ဦးသိန္းစိန္ပါ တက္မည္ဟုဆို ေသာေၾကာင့္ ဖိတ္ၾကားမႈကို ဂုဏ္ယူမိသည္။ ေဆြးေႏြးပြဲက်င္း ပမည့္ ၾကယ္ငါးပြင့္အဆင့္ဟို တယ္တြင္ ႏိုင္ငံတကာမွလာေသာ တက္ေရာက္သူမ်ားကို အခန္း မ်ား စီစဥ္ေပးထားသည္။ ကြၽန္ေတာ့္ကိုလည္း စင္ကာပူမွ ဖိတ္ၾကား ထားသည့္အတြက္ ဟိုတယ္ အခန္းတစ္ခု စီစဥ္ေပးထားသည္။ ဟိုတယ္တြင္ ေဆြးေႏြးပြဲ တက္ ေရာက္လာသူမ်ားအတြက္ အခန္းေသာ့မ်ား ေဝေပးရန္ သီးျခားေန ရာ လုပ္ေပးထားသည္။

 ဟိုတယ္ဝန္ထမ္းကို ေဆြး ေႏြးပြဲ လာတက္သူျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာၿပီး ျမန္မာမွတ္ပံုတင္ကို ထုတ္ေပးလိုက္သည္။ ႏိုင္ငံျခားသား မ်ားကေတာ့ သူတို႔၏ ႏိုင္ငံကူး လက္မွတ္ျဖင့္ အခန္းေသာ့ကုိ ထုတ္ယူၾကသည္။ လူမ်ားသည့္ အတြက္ ထုိင္စရာေနရာမ်ား လုပ္ ေပးထားၿပီး ဟိုတယ္ဝန္ထမ္းမ်ား က ေကာ္ဖီႏွင့္မုန္႔မ်ားျဖင့္ လိုက္ လံဧည့္ခံသည္။ ကြၽန္ေတာ္လည္း တျခားႏိုင္ငံမွ လာေရာက္ၿပီး ေဆြးေႏြးပြဲတက္ေရာက္သူမ်ားႏွင့္ စကားေျပာရင္း ထုိင္ေစာင့္ေန လိုက္သည္။ ခဏၾကာေတာ့ ဟို တယ္ဝန္ထမ္းမ်ားလာၿပီး အခန္း ေသာ့မ်ားကို လိုက္ေပးသည္။ တစ္ေယာက္ၿပီး တစ္ေယာက္ အခန္းေသာ့မ်ားယူၿပီး ထြက္သြား ၾကသည္။ တစ္နာရီေလာက္ၾကာ သည့္တိုင္ ကြၽန္ေတာ့္အတြက္ အခန္းေသာ့မရေသးေပ။ လူေတြ မ်ားလြန္းသျဖင့္ အလုပ္မ်ားကာ ၾကာေနတာေနမွာပါဟု ေတြးၿပီး ဆက္  ေစာင့္ေနလိုက္သည္။ တျဖည္းျဖည္း လူေတြကုန္သ ေလာက္နီးပါး ျဖစ္သြားေသာအခါ အခန္းမ်ား စီစဥ္ေပးေနေသာ ေန ရာသို႔သြားၿပီး ျမန္မာလိုပင္ သြား ၍ ေမးၾကည့္မိသည္။

 ဟိုတယ္ဝန္ထမ္းမ်ားက ႏိုင္ငံျခားသားမ်ားကို ခ်ဳိသာစြာ ရွင္းျပ  အကူအညီေပးေနေသာ္ လည္း ကြၽန္ေတာ္က ျမန္မာလို ေမးသည္ကို ေၾကာင္အမ္းအမ္းႏွင့္ နားမလည္သလို စိုက္ၾကည့္ေနၾက သည္။ အေတာ္ရွင္းျပေတာ့မွ ေထာင့္မွာကပ္ေနေသာ မွတ္ပံု တင္ကိုယူၾကည့္ၿပီး ေၾသာ္ဒီမွာေန မလို႔လားဟုေျပာၿပီး နာမည္စာ ရင္းထဲကို ၾကည့္ကာ အခန္းေသာ့ ထုတ္ေပးသည္။ ကြၽန္ေတာ္လည္း အခန္းေသာ့ကိုယူရင္း မင္းတို႔ေတြ ဟိုတယ္မွာ အလုပ္လုပ္တာနဲ႔ ျမန္မာလိုေတာင္ စကားမတတ္ ေတာ့ဘူးလားဟု ေျပာခဲ့မိသည္။

ႏွစ္အေတာ္ၾကာၾကာ တစ္ ရက္က FMI Center ေဘး မီး ရထားဟိုတယ္ေရွ႕တြင္ ဖြင့္ထား ေသာ စားေသာက္ဆိုင္တစ္ခုတြင္ လည္း ထိုကဲ့သို႔ေသာ အျဖစ္ အပ်က္တစ္ခုႏွင့္ ႀကံဳဖူးသည္။ စားေသာက္ဆိုင္တြင္း ဝင္သြား ေသာအခါ စားပြဲထုိးမ်ားစုၿပီး ေထာင့္တစ္ေထာင့္တြင္ စကား ေျပာေနၾကသည္ကို ေတြ႕ရသည္။ လြတ္တဲ့ခံုတစ္လံုးတြင္ ဝင္ထုိင္ ရင္း စားပြဲထုိးကို လွမ္းေခၚသည္။ မည္သူမွမလာၾက။ ဒါနဲ႔ ခဏ ေစာင့္ၿပီး ထပ္ေခၚသည္။ မလာ။ ထုိအခ်ိန္တြင္ အေနာက္တုိင္းမွ ႏိုင္ငံျခားသားႏွစ္ဦး ဆိုင္အတြင္း ဝင္လာသည္။ စုၿပီး စကားေျပာ ေနၾကေသာ စားပြဲထိုးမ်ားအားလံုး ေျပးထြက္ကာ ခရီးဦးႀကိဳၾကေတာ့ သည္။ ကြၽန္ေတာ္လည္း ေဒါသ ျဖစ္သျဖင့္ ထုိင္ေနရာမွ ထထြက္ လာၿပီး စားပြဲထိုးေတြကို မင္းတို႔ ေတြ ေနာက္တစ္ခါ ျမန္မာလူမ်ဳိး မဝင္ရဆုိၿပီး ဆုိင္းဘုတ္ခ်ိတ္ထား လိုက္ကြာဟု လွမ္းေျပာခဲ့လိုက္ သည္။

ပထမေတာ့ ထိုကဲ့သို႔ေသာ အျဖစ္အပ်က္မ်ားကို ေတာ္ေတာ္ ေဒါသထြက္မိသည္။ ေသေသ ခ်ာခ်ာ စဥ္းစားၾကည့္မိေတာ့ ထုိ ကဲ့သို႔ေသာ ဆက္ဆံမႈမ်ားသည္ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ လူ႔အခြင့္အေရး ဆံုး႐ံႈးမႈမွတစ္ဆင့္ ကိုယ့္ကိုယ္ ကိုယ္ တန္ဖိုးထားမႈ ေလ်ာ့ပါးလာ ကာ ကိုယ့္အမ်ဳိးအႏြယ္တစ္ခုလံုး ထက္ ႏိုင္ငံျခားသားမ်ားႏွင့္ ႏိုင္ငံ ျခားတိုင္းျပည္မ်ားကို ပိုမုိအထင္ ႀကီးစိတ္ ဝင္လာၾကျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္သည္ဟု သံုးသပ္မိသည္။

လူသားအခြင့္အေရး ဆံုး႐ံႈးမႈ

ျမန္မာႏိုင္ငံမွ ျပည္သူမ်ား သည္ ႏွစ္ေပါင္းဆယ္စုႏွစ္မ်ားစြာ လူသားအခြင့္အေရးမ်ား ဆံုး႐ံႈးခဲ့ ရသည္။ အာဏာရွင္မ်ားသည္ ကိုယ့္အုပ္ခ်ဳပ္မႈ အာဏာ တည္ ၿမဲေရးအတြက္ ျပည္သူမ်ားကို အ ေၾကာက္တရားမ်ား ႐ိုက္သြင္းအုပ္ ခ်ဳပ္ခဲ့ၾကသည္။ ေမြးဖြားမလာ မီအခ်ိန္ ကိုယ္ဝန္စျဖစ္တည္က တည္းက ဆရာဝန္မ်ားကို ေက်းဇူးရွင္သဖြယ္ စတင္ ေၾကာက္လန္႔ ခဲ့ရသည္။ တိုးတက္ေသာႏိုင္ငံ မ်ားတြင္ ဆရာဝန္မ်ားက လူနာ ကို ထမင္းရွင္အျဖစ္ တေလး တစား ဆက္ဆံသည္။ လူနာသိခ်င္သမွ် ရွင္းျပသည္။ ကုထံုးမ်ားကုိ တုိင္ပင္သည္။ လူနာသေဘာ မတူလွ်င္ ဘာမွလုပ္မရ။ ျမန္မာျပည္တြင္ ေမြးဖြားလာေသာအခါ ေဆး႐ံုေစာင့္မွစၿပီး သူနာျပဳ ဆရာမအဆံုး အကုန္ေၾကာက္ရ သည္။ တစ္ရက္ ေဆး႐ံုႀကီးတြင္ အသိလူနာတစ္ေယာက္ကို သြားၾကည့္ရာ ဆရာဝန္ႀကီး Round လွည့္ခ်ိန္ႏွင့္တိုးသျဖင့္ ေအာ္ဟစ္ေမာင္းထုတ္ျခင္း ခံရဖူးသည္။ ေက်ာင္းစာသင္ခ်ိန္တြင္လည္း ဆရာ၊ ဆရာမမ်ားကို တုန္ေန ေအာင္ ေၾကာက္ခဲ့ရသည္။ အလုပ္ဝင္ေတာ့ အထက္အရာရွိမ်ားကို ေၾကာက္ရသည္။ ထုိအေၾကာက္ တရားမ်ား တစိမ့္စိမ့္ဝင္ေနခဲ့ရ ေသာ မ်ဳိးဆက္တစ္ခုသည္ Dignity ဟုေခၚေသာ ကိုယ့္ကိုယ္ ကိုယ္ တန္ဖိုးထားစိတ္မ်ား ေလ်ာ့ပါးကုန္ၾကသည္။ မ်ဳိးဆက္ တစ္ခုလံုးနီးပါး တန္ဖိုးထားမႈ ေလ်ာ့ ပါးသြားေသာအခါ ကိုယ့္လူမ်ဳိး ကို ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ အထင္ႀကီး ေလးစားမႈ ေပ်ာက္ကြယ္ကုန္ၾက သည္။ လူသားဆိုင္ရာ အခြင့္ အေရးမ်ားကို ေတာင္းဆိုဖို႔ေနေန သာသာ ကုိယ္ႏွင့္ထိုက္တန္မႈမရွိ ဟု ယူဆလာၾကသည္။ ထုိ အ ခ်က္သည္ အာဏာႏွင့္ အုပ္ခ်ဳပ္ သူလူတန္းစားအတြက္ အုပ္ခ်ဳပ္ ဖို႔ လြယ္ကူေပမယ့္ တုိင္းျပည္ကေတာ့ စိတ္ဓာတ္ကစၿပီး အစစ အရာရာ ယုိယြင္းသြားေတာ့သည္။

ေျပာင္းလဲခ်ိန္တန္ၿပီ

 အင္န္အယ္လ္ဒီအစိုးရ လက္ထက္တြင္ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲ မႈမ်ား အရွိန္အဟုန္ျဖင့္ စတင္ လုပ္ေဆာင္လာသည္ကို ေတြ႕ရ သည္။ သို႔ေသာ္ ႐ုပ္ဝတၳဳျပဳျပင္ ေျပာင္းလဲမႈသာမက တစ္တိုင္း ျပည္လံုး စိတ္ဓာတ္မ်ား ျပဳျပင္ ေျပာင္းလဲဖို႔အတြက္ အထူးဂ႐ုျပဳ အာ႐ံုစိုက္သင့္သည္။ လူတိုင္းလူ တိုင္း လူ႔အခြင့္အေရးဆိုသည္ကို နားလည္သိရွိဖို႔ႏွင့္လူ႔အခြင့္အေရး အျပည့္အဝ မရရွိပါက ေတာင္း ဆိုတတ္ဖို႔ႏွင့္ ရေအာင္ႀကိဳးပမ္း ၾကဖို႔ လိုအပ္ပါသည္။ ထုိသို႔ အေျခခံလူသား အခြင့္အေရးမ်ား အျပည့္အဝ ရလာၾကလွ်င္ ကိုယ့္ ကိုယ္ကိုယ္ တန္ဖိုးထားမႈ ျမင့္ တက္လာၿပီး ကုိယ့္လူမ်ဳိးကို ကုိယ္ေလးစားခ်စ္ခင္ေသာ စိတ္မ်ား ဝင္လာၾကမည္မွာ မလြဲဧကန္ျဖစ္ ေတာ့သည္။

ထို႔ေၾကာင့္ မေဝးေတာ့သည့္ အနာဂတ္တြင္ ‘ႏိုင္ငံျခားသားမ်ား သာ’ဆိုသည့္ ေနရာမ်ား ေပ်ာက္ ကြယ္သြားၿပီး ျမန္မာအခ်င္းခ်င္း ႐ိုင္းပင္းခ်စ္ခင္မႈမ်ား တုိးပြားလာ ၾကမည္ဟု ယံုၾကည္ေမွ်ာ္လင့္ရင္း . . . ။


Sources : 7Day News Journal