ကၽြႏု္ပ္ႏွင့္တပည့္ေက်ာ္မ်ားကား၊လမင္းႏွင့္ၾကယ္တာရာတုိ႔ကုိသာျမင္၏ (မင္းဒင္)

ကၽြႏု္ပ္ႏွင့္တပည့္ေက်ာ္မ်ားကား၊လမင္းႏွင့္ၾကယ္တာရာတုိ႔ကုိသာျမင္၏(မင္းဒင္)

၂၀၁၇၊ေဖေဖာ္ဝါရီ(၃)ရက္ေန႔ထုတ္ေစာင့္ၾကည့္ဂ်ာနယ္မွ။  ။

(မင္းဒင္)

(တစ္)
ခါတုိင္းညမ်ားတြင္၊ဘာမွ်မထူးျခားဟုထင္မွတ္ခဲ့ေသာညဥ့္သန္းေကာင္ယံသည္၊ယခုညတြင္မူကၽြႏု္ပ္အားအၾကီးအက်ယ္တုန္လွဳပ္ေခ်ာက္ခ်ားေစရန္
ေျခာက္လွန္႔ေနဘိသကဲ့သုိ႔ရွိေခ်သည္။မလွမ္းမကမ္းရွိ ေတာအုပ္ငယ္ဆီမွ
ထြက္ေပၚလာေသာပုဇဥ္းရင္ကြဲသံတုိ႔သည္၊ရာဂဏန္းမွ်ရွိေသာမီးသတ္ကားတုိ႔မွ ထြက္ေပၚလာသည့္အေရးေပၚဥၾသသံဆြဲသံမ်ားကဲ့သုိ႔အလား၊ကၽြႏု္ပ္၏နားထဲတြင္ဆူညံျမည္ဟီးလ်က္ရွိ၏။သစ္ရြက္တုိ႔အားေလညွင္းသြဲ႔သြဲ႔တုိးသံသည္လည္း၊
ၾကီးစြာေသာပင္လယ္လွဳိင္းလံုးၾကီးမ်ား၊ေက်ာက္ ကမ္းပါးယံကုိ ရုိက္ခတ္သည့္ အခါ၊ထြက္ေပၚလာေသာတဝုန္းဝုန္းျမည္သံတုိ႔ႏွင့္တူလွဘိ၏။

ထုိသုိ႔ထင္ျမင္ခံစားရမိသည္၏တခဏမွာပင္၊ကၽြႏု္ပ္သည္ အိပ္ယာထက္ တြင္ေငါက္ကနဲထထုိင္မိသည္။
ေဘးဘီဝဲယာကုိၾကည့္မိသည့္အခါ၊ကၽြႏု္ပ္အိပ္မေပ်ာ္ႏုိင္ေသာေၾကာင့္၊ၾကိမ္ဖန္
မ်ားစြာ၊ဘယ္ညာေစာင္းလြန္းသျဖင့္ျမင္မေကာင္းေအာင္တြန္႔ေၾကေနေသာ၊ေမြ႔ယာခင္းကို၊ပုိ၍စိတ္ရွဳပ္ဖြယ္ရာေတြ႔ျမင္ရ၏။လတ္တေလာကၽြႏု္ပ္ၾကံဳေတြ႔ေနရ
ေသာအျဖစ္သနစ္မွာ……၊

ညၾကီးမင္းၾကီး၊ထျပီးထုိင္ေန
အိပ္ယာေတြလည္း၊တြန္႔မြေၾကလိပ္
စိတ္သိပ္ညစ္တယ္။ ။
ဟူေသာ၊ကြယ္လြန္သူႏုိင္ငံေက်ာ္ကဗ်ာဆရာမၾကီး(ေဒၚ)ၾကည္ေအး၏
နာမည္ေက်ာ္ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ပါ၊စာ သားႏွင့္ထပ္တူက်လ်က္ရွိေခ်သည္။

ယင္းျဖစ္ရပ္၏ဇစ္ျမစ္သည္ကား၊ထုိညဥ့္က၊အိပ္ေတာ့မည္ဟု၊စိတ္ဒုန္းဒုန္းခ်ကာ၊ကၽြႏု္ပ္၏ဦးေခါင္းႏွင့္ေခါင္းအံုးထိမိလုိက္သည့္တခဏတြင္၊ကၽြႏု္ပ္၏ေခါင္းထဲသုိ႔ဒုိင္းကနဲ ေျပးဝင္လာေသာအေတြးတစ္စေၾကာင့္ျဖစ္ေလသည္။

(ႏွစ္)
ထုိအေတြးစသည္ကၽြႏု္ပ္ဘဝ၏ေရွ႕ေရးႏွင့္ဆက္ဆုိင္လ်က္ရွိသည္။
ဖူးခက္တည္းဟူေသာ၊ရာဇဝင္ထဲက ရန္သူ႔ေျမတြင္၊ေပ်ာ္ရာမွာမေနရ ၊ေတာ္ရာမွာေနရဟူသည့္ေရွးပညာရွိတုိ႔၏ဆုိရုိးအတုိင္း၊ကၽြႏု္ပ္အေျခခ် ခဲ့သည္မွာ၊ဆယ္မုိးဆယ္ေႏြ၏ဟုိမွာဖက္သုိ႔သံုးႏွစ္သံုးမုိးေက်ာ္လြန္ကာ
တစ္ဆယ့္သံုးႏွစ္တင္းတင္းျပည့္ ခဲ့ျပီျဖစ္ျပီး၊ ကၽြႏု္ပ္၏အာယုအသက္မွာ လည္းေျခာက္ဆယ္ပုိင္းသုိ႔ခ်ဥ္းနင္းဝင္ေရာက္လာခဲ့ျပီျဖစ္ေလသည္။

မွန္ေသာသစၥာဆုိရလွ်င္ျဖင့္၊ဖူးခက္ေျမသည္၊ကၽြႏု္ပ္အတြက္လုိေသးမရွိျပည့္စံုလွပါ၏။သုိ႔ေသာ္ လူထဲကလူသာျဖစ္ေသာကၽြႏု္ပ္သည္၊ ကၽြႏု္ပ္၏အတၱမာန အရ၊ေလာကနိဗၺာန္ဘံုဟုအမ်ားတင္စားေခၚေဝၚၾကသည့္၊ဖူးခက္ေျမတြင္
ကၽြႏု္ပ္ေခါင္းမခ်လုိေခ်။ကၽြႏု္ပ္၏ဇာတိႏုိင္ငံတြင္သာဘဝဇာတ္ကုိေပ်ာ္ေပ်ာ္ ၾကီးခ်ဳပ္ျငိမ္းလုိလွ၏။

ေျပာင္းလဲလာျပီျဖစ္ေသာေခတ္စနစ္တုိ႔အရ၊ကၽြႏု္ပ္ျပည္ေတာ္ျပန္ရန္အေရးကိစၥမွာလည္း၊ေထြေထြထူး ထူးအခက္ၾကံဳရန္မရွိေလ။
ျပည္ေတာ္ဝင္ျပီးသည္၏ေနာက္ဆက္တြဲျပႆနာကား၊ “ဇာတိေရႊျပည္တြင္ အဘယ္မည္ေသာအလုပ္ႏွင့္အသက္ေမြးမည္နည္း”ဟူေသာေမးခြန္း၏
အေျဖျဖစ္ေခ်သည္။

မည္သည့္ အလုပ္မွ်မလုပ္ပဲ၊ဝမ္းဝခါးလွရံုမွ်ေနႏုိင္စားႏုိင္ေသာ ဘဝအေျခမူ၊ကၽြႏု္ပ္တြင္ရွိပါ၏။သုိ႔ေသာ္အလုပ္အကုိင္မယ္မယ္ရရ၊
မရွိသည့္ဘဝတြင္ကၽြႏု္ပ္မေပ်ာ္ပုိက္ႏုိင္ေခ်။ထုိ႔အျပင္ကၽြႏု္ပ္အားခင္မင္သမွဳ
ရွိၾကသည့္ျပည္တြင္းေနသူၾကြယ္တုိ႔၏အေစာင္အမကုိ၊ယင္းတုိ႔၏ကုမၸဏီမ်ား
တြင္အၾကံေပးဟူေသာဆုိင္းဘုတ္ျဖင့္မေတာင့္မတေနႏုိင္သည္လည္းရွိပါ၏။

သုိ႔ေသာ္က်ားသနားမွႏြားခ်မ္းသာရသည့္၊သူတစ္ပါးအကူအညီအေထာက္အပံ့
ကိုလည္းကၽြႏု္ပ္မလုိလားေခ်။စဥ္းစားခန္းနက္ေလ၊ေခါင္းကုိက္လာေလ၊
အိပ္မရေလျဖစ္လာေခ်ျပီ။ၾကံရာမရသည့္အဆံုး၊အိမ္ေအာက္ထပ္သုိ႔
ကၽြႏု္ပ္ဆင္းခဲ့၏။ထူးျခားလွေပစြ။ခါတုိင္းညမ်ားတြင္ဖင္ေပၚေခါင္းေပၚ၊
အတံုးအရံုးအိပ္ေမာက်ေနတတ္သည့္ကၽြႏု္ပ္၏တပည့္ေက်ာ္သံုးဦးမွာ၊
ငုတ္တုပ္ထုိင္ ရင္းေခါင္းခ်င္းဆုိင္လ်က္ရွိၾက၏။

(သံုး)
“ဟ၊ကာလနာေတြမအိပ္ၾကေသးဘူးလား။သန္းေခါင္ေက်ာ္လုိ႔နာရီျပန္
တစ္ခ်က္ေတာင္ထုိးေတာ့မဲ့ဥစၥာ”ကၽြႏု္ပ္၏ခ်ဳိသာေသာအေမးကုိ ဆတ္ကနဲေခါင္းလွည့္ကာသြက္လက္ခ်က္ခ်ာစြာေျဖၾကားသူကား၊
အာရံုေခၚေဖၾကည္တည္း။

“ဟာ၊ဘယ္အိပ္လုိ႔ျဖစ္ပါ့မတုန္းၾဆာရာ။ဘဝေရွ႕ေရးေတြးပူရေသးတယ္ေလ”

“ၾကီးက်ယ္ပါေပ့ေဂၚဇီလာ့စအုိရယ္။နင္တုိ႔လုိလူ႔ေပါက္ပန္းေတြကဘဝေရွ႕ေရး
ေတြးပူရတယ္လုိ႔”

“အဲဒါခက္တာပဲၾဆာ။ၾဆာတုိ႔လုိလူ႔မလုိင္ေတြကေတာ့ ဖင္ထဲၾကြက္ဝင္ တာေတာင္မႏုိးပဲအိပ္ႏုိင္ေပမဲ့ ဘဝသမားၾဆာ့တပည့္မ်ားကေတာ့
ေရွ႕ေရးကုိေတြးပူရတယ္ၾဆာ။အခုဖူးခက္မွာၾကည့္။စစ္တပ္ကအာဏာသိမ္းျပီးကတည္းက၊ထုိင္းစီးပြားေရးတေျဖးေျဖးထုိးက်လာလုိက္တာ ႏုိင္ငံတစ္ကာဧည့္သည္ေတြ လည္း၊ဘုရားေခ်းထက္ရွားလာျပီေလ။ အုံလုိက္က်င္းလုိက္လာတဲ့ဧည့္သည္ေတြေတာ့ရွိပါရဲ့။လာလာသမွ်စိနေတြ
ခ်ည္းပဲၾဆာ။ဥေရာပဧည့္သည္ေတြလုိေငြကိုေရလုိသံုးဖုိ႔ေနေနသာသာ
ကြတ္တီယုိတစ္ပြဲဘတ္ငါးဆယ္ယူမိလုိ႔ဆုိင္ရွင္ကုိလက္သီးနဲ႔ထထုိးတဲ့
သတင္းေတြၾဆာမၾကားမိဘူးထင္ပါရဲ့။ဒီအေျခအေနအတုိင္းဆုိေနာင္ေလးငါးႏွစ္မွာမဟာထုိင္းေတြလည္းျမန္မာျပည္မွာေရြ႕ေျပာင္းအလုပ္သမားေတြျဖစ္ကုန္
ေတာ့မွာၾဆာရဲ့။ဒါေၾကာင့္ၾဆာတပည့္ေတြျပည္ေတာ္ျပန္ရင္ဘာလုပ္စားမယ္ဆုိတာေခါင္းခ်င္းရုိက္ျပီးတုိင္ပင္ေနၾကတာေလ”

“အလုိေလး။သုိ႔ကလုိဆုိေတာ့ငါ့တပည့္ေတြဟာၾဆာေကာင္းတပည့္ေတြပါ
ကလားဟ။မင္းတုိ႔ၾဆာလည္းျပည္ေတာ္ျပန္ရင္ဘာလုပ္စားရမယ္ဆုိတာေတြးေန
ရင္း၊အိပ္မေပ်ာ္တာမုိ႔၊ဆင္းလာတာကြ။ကဲ၊မင္းရုိ႕မဟာေရႊဥာဏ္ေတာ္နဲ႔စဥ္းစားမိတာေလးမွ်ပါဦးလဟ။ၾဆာအေနနဲ႔ျပည္ေတာ္ျပန္ရင္ဘာလုပ္စားရမတုန္းဆုိတာ”

“တပည့္ေတြေတာင္မီးပြင့္မတတ္ေခါင္းခ်င္းရုိက္ေနရတာ၊ၾဆာကတစ္ေမွာင့္”

ေဘာက္ေတြတဖြားဖြားက်လာေအာင္ေခါင္းကိုတဗ်င္းဗ်င္းကုတ္ရင္းျငီးျငီးျငဴျငဴ
တံု႔ျပန္လုိက္ေသာ၊တပည့္ေက်ာ္ေဖၾကည့္စကားအဆံုးတြင္ထြက္ေပၚလာေသာ
အသံရွင္ကား၊ကပၸလီငယ္ျဖစ္ေခ်၏။

“ဒီကိစၥဟာသိပ္ၾကီးက်ယ္ခက္ခဲတဲ့ျပႆနာမဟုတ္ပါဘူးၾဆာ။လူၾကံရင္
ထရံေတာင္ေခ်းတုတ္ခေနာင္းျဖစ္ရေသးတယ္လုိ႔ၾဆာကုိယ္တုိင္ေျပာဖူးတယ္
မဟုတ္လားၾဆာ”

“ေဟ။ဒါမွငါ့တပည့္လကြ။ဆုိစမ္းပါဦးေမာင္ကပၸလီေလးရာ”

(ေလး)
“ၾဆာ့လုိဘဝစံု၊အေတြ႔အၾကံဳစံုတဲ့သူအတြက္ျမန္မာျပည္မွာအလုပ္မရွားပါဘူးၾဆာရာ။ၾဆာ့တပည့္ေဟာင္းလူဆုိးလူမုိက္ေတြဆီကမုိက္ေၾကးခြဲမလား။
တိတ္တိတ္ပုန္းမ်က္ႏွာၾကီးဂ်င္ဝုိင္းဖဲဝုိင္းေတြမွာလူမုိက္ေခါင္းလုပ္မလား
၊ႏုိက္ကလပ္တုိ႔အႏွိပ္ခန္းတုိ႔မွာနာမည္တစ္လံုးျပျပီးအဝွာေခါင္းလုပ္မလား။ေရြးလမ္းေတြအမ်ားၾကီးပါၾဆာ”

“ေတာ္ေတာ့လဟႏွမေဇာင္းရ။ဒီအသက္ဒီအရြယ္ၾကီးက်မွလူမုိက္ေခါင္းဖာေခါင္းလုပ္ရမတဲ့လား။နားရင္းပါးရင္းျဖတ္ရုိက္ပစ္ခ်င္ေလာက္ေအာင္ကုိေကာင္းတဲ့
အၾကံပါကလားေခြးမသားေလးရ။ငါေျပာေနတာကသမာအာဇီဝအလုပ္မ်ဳိးကုိ
ဆုိလုိတာလဟ။မင္းတုိ႔ေယာက္က္်ားအဝွာသယ္လုပ္ခ်င္တုိင္းငါ့ကုိ၊
ဖာေခါင္းျဖစ္ေအာင္ေျမွာက္မေပးပါနဲ႔ကြာ၊ရွိၾကီးခုိးပါရဲ့”

“ၾဆာတပည့္ခ်င္းမုိ႔ကပၸလီကၾဆာ့ကုိခ်စ္စႏုိးက်ီစယ္တာပါၾဆာ။တကယ့္သမာ
အာဇီဝက်တဲ့အလုပ္ေတြအမ်ားၾကီးပါၾဆာရဲ့”

တည္ျငိိမ္ေလးနက္ေသာေလသံျဖင့္စကားဝုိင္းတြင္းသုိ႔ထပ္မံဝင္ေရာက္လာသူကား၊ေလလံုးထြားလြန္းေသာေလမင္းသားျဖစ္၏။ကၽြႏု္ပ္သည္ေလမင္းသား
ေရွ႕ဆက္လတၱံ႔ေသာစကားကုိစိတ္ဝင္စားစြာနားစြင့္ ေနမိေခ်သည္။

“ၾဆာလည္းထုိင္းမွာေနတာဖင္ေမႊးေတာင္ျဖဴေနျပီပဲၾဆာ။ထုိင္းအိိမ္တုိင္းလုိလုိမွာကြတ္တီယုိဆုိင္၊ကာဖီဆုိင္ေလးေတြဖြင့္ထားတာၾဆာမျမင္ဘူးလား။ၾဆာလည္း
ျမန္မာျပည္ျပန္ရင္၊ေရႊပင္မွာကြတ္တီယုိဆုိင္နဲ႔ကာဖီဆုိင္တြဲဖြင့္ေပါ့။ဆုိင္နာမည္ကုိေရႊပင္ေမာင္ဒင္ရက္စေတာ့ရင့္လုိ႔ေပးလုိက္ရင္ျပီးတာပဲၾဆာ”

“မင့္အၾကံလည္းမဟန္ေသးပါဘူးေမာင္ရာ။ယုိးဒယားျပန္ေတြမ်ားလြန္းလုိ႔
တစ္ႏုိင္ငံလံုးေတာေရာျမိဳ႕ပါမက်န္ကြတ္တီယုိဆုိင္ေတြမွဳိလုိေပါက္ေနပါျပီတပည့္ရာ။ဟား၊ဟုတ္ျပီကြ။င့ါတပည့္ေျပာမွစိတ္ကူးေကာင္းတစ္ခ်က္ဝင္လာျပီ။
ဟန္က်ျပီေဟ့။ဟုတ္ေပသားပဲ၊သမၼတေဟာင္းၾကီးေတာင္ႏြားေတြေမြးျပီး
စားေသာက္ဆုိင္ဖြင့္ထားေသးတာ၊အခုေတာ့စိတ္ကူးရျပီေမာင္ေရ့။”

“အလန္႔တၾကားၾဆာရယ္။ၾဆာနဲ႔သမၼတေဟာင္းၾကီးဟာဘဝခ်င္းဘာဆုိင္လုိ႔တုန္း။သူေမြးထားတဲ့ႏြားမ်ဳိးေကာင္းေတြကတစ္ေကာင္ကုိသိန္းရာခ်ီတန္တယ္ဆုိလား။ေရႊယာေတာနဲ႔ျပိဳင္ျပီးၾဆာကစားေသာက္ဆုိင္ဖြင့္ဖုိ႔ စိတ္ကူးရေအာင္ ၾဆာက ေဇာတိကသားမက္မွမဟုတ္တာ”

“ဟေကာင္ငတံုး၊ၾဆာစိတ္ဝင္စားတာက ႏြားေတြမဟုတ္ဘူး။စားေသာက္ဆုိင္မဟုတ္ဘူး။ႏြားေခ်းကုိ စိတ္ဝင္စားတာကြ”

“ဗ်ာ”

“မဗ်ာနဲ႔ငါ့တပည့္၊တုိ႔တုိင္းတုိ႔ျပည္မွာသယံဇာတဘာကမွမက်န္ေတာ့ေပမဲ့
၉၉.၉၉ရာႏွဳန္းသန္႔စင္တဲ့ႏြားေခ်းေတြက်န္ေသးတယ္။တုိ႔တေတြက အဲဒီႏြားေခ်းေတြကုိအမွဳိက္ထဲကေရႊျဖစ္ေအာင္ၾကံဆရမယ္ကြဲ႔။”

“ၾကံၾကီးစည္ရာဗ်ာ။ေနာက္ေခ်းကုိေရႊျဖစ္ေအာင္ၾကံမတဲ့။ၾဆာ့အဘျခံရဲ့ႏြားေခ်းကဘယ္ေလာက္ထြက္မွာမုိ႔လုိ႔တုန္းဗ်”

(ငါး)
“ဒီမွာင့ါတပည့္။ေရွးေရွးတုန္းကပံုျပင္ေလးတစ္ပုဒ္ရွိတယ္ကြ။ႏွစ္ရွည္အက်ဥ္းက်ခံေနရတဲ့အက်ဥ္းသားႏွစ္ေယာက္ဟာ၊အက်ဥ္းေထာင္အုတ္နံရံၾကီးကုိအေပါက္
ေသးေသးေလးတစ္ေပါက္ရေအာင္ၾကိဳးစားပမ္းစားေဖာက္ျပီး၊အျပင္ဖက္ကုိ
တစ္ေယာက္တစ္လွည့္စီၾကည့္ၾကသတဲ့။အဲဒီအခါမွာတစ္ေယာက္ေသာအက်ဥ္းသားကအက်ဥ္းေထာင္အျပင္ဖက္ကရြံ႕ဗြက္ေတြကုိျမင္သတဲ့။ေနာက္တစ္ေယာက္ကေတာ့လမင္းနဲ႔ၾကယ္တာရာေတြကုိျမင္သတဲ့ကြ။ငတုိ႔တေတြလည္း၊
လမင္းနဲ႔ၾကယ္တာရာေတြကုိျမင္ေအာင္ၾကည့္ၾကရမယ္လကြ”

“ေနာက္ေခ်းနဲ႔ၾကယ္တာရာအလွမ္းေဝးလွပါတယ္ၾဆာ”

“မေဝးပါဘူးလကြဲ႔တပည့္ရဲ့။တုိ႔တေတြကအဲဒီေနာက္ေခ်းေတြကုိျပည္တြင္းေစ်း
ကြက္မွာမျဖန္႔ပဲႏုိင္ငံတစ္စာေစ်းကြက္ကုိတင္ပုိ႔ျပီးထုိးေဖာက္ရမယ္။
သဘာဝေနာက္ေခ်းစစ္စစ္ဆုိပါေတာ့ကြာ။ဖူးခက္လုိျမိဳ႕မ်ဳိးမွာေတာင္၊
သဘာဝပတ္ဝန္းက်င္စိမ္းလန္းစုိေျပေစဖုိ႔အိမ္တုိင္းမွာသစ္ပင္ေတြစုိက္ေနျပီလကြ။ဒီေတာ့ ငတုိ႔က တစ္ဆင့္တက္ျပီးႏုိင္ငံတစ္ကာေစ်းကြက္ကုိေနာက္ေခ်း တင္ပုိ႔ၾကမယ္။သမၼတေဟာင္းၾကီးရဲ့ ျခံက ကုန္ၾကမ္းမလံုေလာက္ရင္ ၊ျမန္မာျပည္တဝွမ္းအေဝးေျပးလမ္းမေတြေပၚက ေနာက္ေခ်းေတြကုိ က်ဳံးၾကမယ္ေလ။လမ္းသန္႔ရွင္းေရးကိစၥလည္းကၽြဲကူးေရပါဆုိပါေတာ့”

“ၾဆာ့စိတ္ကူးကေတာ့မဆုိးလွပါဘူးၾဆာ။ဒါေပမဲ့ ေနာက္ေခ်းဆုိတာ
 ေတာင္သူလယ္သမားေတြက ဓာတ္ေျမၾသဇာအျဖစ္သံုးေနက်ဆုိေတာ့ ထင္သေလာက္ကုန္ၾကမ္းရႏုိင္ပါ့မလားၾဆာ”

“ဘုမသိဘမသိစြတ္မေျပာနဲ႔ငစႏူရဲ့။ျမန္မာေတာင္သူေတြလည္းေနာက္ေခ်းထက္တရုတ္ဓာတ္ေျမၾသဇာကုိသံုးေနၾကတာၾကာၾကာလွေပါ့။ငတုိ႔တေတြႏုိင္ငံျခားေစ်းကြက္မွာေနာက္ေခ်းလွဳိင္လွဳိင္ျဖန္႔ႏုိင္ေတာ့မွ ဒင္းတုိ႔လည္း ေနာက္ေခ်းတန္ဖုိး အမွန္ကုိသိၾကေပမေပါ့။ေျမဆီေျမလႊာကိုသဘာဝအတုိင္းထိန္းသိမ္း တတ္ၾကေပမေပါ့”

“အင္း၊ဟုတ္တုတ္တုတ္ေတာ့ရွိေပသားပဲ။ဒါနဲ႔ ထုတ္ပုိးခြံေကာင္းေကာင္းနဲ႔ ဆုိႏိုင္ငံတစ္ကာေစ်းကြက္မွာ အျမတ္ထြက္ပါ့မလားၾဆာ”

“ၾဆာ့တပည့္လုပ္ေနျပီးပတ္ဝန္းက်င္ေလ့လာမွဳအားနည္းခ်က္ကြာ။ဖူးခက္မွာ
ေတာင္ေနာက္ေခ်းမျဖစ္စေလာက္ပါတဲ့ သဘာဝေျမၾသဇာငါးကီလုိေလာက္ကုိ ထုိင္းဘတ္ငါးဆယ္၊ျမန္မာေငြက်ပ္ႏွစ္ေထာင္နီးပါး ေစ်းေပါက္သကြဲ႔ေမာင္ရဲဲ့။
တုိ႔ရဲ့ပထမဆံုးေစ်းကြက္ျမားဦးကစကၤာပူ၊ဂ်ဳိဟုိး၊ဘာတမ္၊ဘင္တန္အစရွိတဲ့
အာရွေဒသတြင္းကသစ္ခြျခံမ်ားပန္းျခံဥယ်ာဥ္ေတြဖက္ဆီလွည့္ရမယ္။
မၾကာေသးခင္ကပဲ၊စကၤာပူ၊မေလးရွားရုကၡေဗဒဥယ်ာဥ္တာဝန္ရွိသူေတြကေျမယာျပဳျပင္ျခင္းလုပ္ငန္းေတြမွာ၊ပတ္ဝန္းက်င္ထိခုိက္မွဳမရွိရေအာင္၊
ကန္႔သတ္ေဆာင္ရြက္ရမယ္လုိ႔တုိင္ပင္ႏွီးေႏွာၾကသတဲ့။ဒီေတာ့ငတုိ႔ႏြားဖင္
ထြက္ေျမၾသဇာစစ္စစ္ေတြဟာေစ်းေကာင္းရမွာေသခ်ာသကြဲ႔။
အဲဒီအဆင့္ေအာင္ျမင္ရင္ႏုိင္ငံတစ္ကာေစ်းကြက္ကုိေအာင္ျမင္စြာ
ထုိးေဖာက္ႏုိင္ျပီေပါ့တပည့္ရဲ့။ေနာက္တစ္ခ်က္ကႏြားေခ်းစစ္စစ္ျဖစ္ေၾကာင္း
ေထာက္ခံခ်က္လက္မွတ္ကလည္း၊ႏြားဖင္ထြက္စစ္စစ္ျဖစ္တာမုိ႔၊မရႏုိင္စရာ
အေၾကာင္းမရွိဘူးေလ။ေရႊပင္ေနာက္ေခ်းအင္တာပရုိက္မွထုတ္လုပ္
သည့္ေရႊေနာက္ေခ်းတံဆိပ္သဘာဝေျမၾသဇာဆုိျပီးကမၻာေက်ာ္မွာျမင္ေယာင္
ေသးဗ်ာ”

(ေျခာက္)
“ေလ်ာ္ကန္သင့္ျမတ္လွခ်ည့္ရဲ့ၾဆာ။ဒါနဲ႔ေနာက္ေခ်းေတြရွားလာရင္
ဘယ့္ႏွယ္လုပ္ၾကမတုန္း”

“ဒါလည္းမခက္ပါဘူးတပည့္ရ။ေနာက္ေခ်းကုန္ရင္ကၽြဲေခ်း၊ျမင္းေခ်း၊ဆိတ္ေခ်း၊
ဝက္ေခ်းေတြဖက္လွည့္စရာတစ္ျပံဳတစ္ပင္ၾကီးပါေမာင္တုိ႔ရာ”

ကၽြႏု္ပ္၏စကားရွည္ၾကီးအဆံုးတြင္ကၽြႏု္ပ္၏တပည့္ေက်ာ္တုိ႔မွာအျပံဳးပန္းပြင့္ေသာမ်က္ႏွာကုိယ္စီႏွင့္ရွိၾက၏။နိဂံုးအားျဖင့္ဆုိရပါမူ၊ထုိညက ကၽြႏု္ပ္တုိ႔ ဘဝေရွ႕ေရးေဆြးေႏြးပြဲကုိ “ျပန္ၾကစုိ႔တုိ႔ဌာနီ”ဟူေသာ
 ေၾကြးေၾကာ္သံသံုးၾကိမ္တုိင္သံျပိဳင္ရြတ္ဆုိကာအဆံုးသတ္ခဲ့ၾကပါ၏။

အုိ။ခ်စ္ေသာစာရွဳသူ၊အကယ္တႏၱိဤစာမူကုိဖတ္ရွဳျပီးသည္၏လပုိင္းမွ်အၾကာ
တြင္၊ျမန္မာျပည္တစ္နံတစ္လ်ားရွိအေဝးေျပးကားလမ္းမၾကီးေပၚတြင္၊ေထာ္လာဂ်ီကုိယ္စီျဖင့္ေနာက္ေခ်းက်ဳံးေနၾကသူမ်ားကုိေတြ႔ျမင္ရျငားလတၱံ႔။အၾကင္သူတုိ႔ကား၊ဇာတိျမန္မာျပည္သည္မည္သည့္အေျခတြင္ဆုိက္သည္ျဖစ္ေစ၊ဒူးမေထာက္လက္မေျမွာက္စတမ္းရုန္းကန္အားထုတ္ၾကသူမ်ား၊ႏွစ္ရွည္အက်ဥ္းသားဘဝမွလမင္းႏွင့္ၾကယ္တာရာတုိ႔ကုိျမင္ၾကသည့္၊ ကၽြႏု္ပ္တုိ႔ၾဆာတပည့္တစ္သုိက္ျဖစ္ေၾကာင္း ၊ေကာင္းေကာင္းၾကီးၾကိဳတင္သိေစအပ္ပါ၏။ေယာက္်ားေကာင္းတုိ႔
မည္သည္ေကာင္းကင္တစ္မြတ္ၾကယ္ကုိပင္ဆြတ္ႏုိင္စြမ္းသည္ဟုဆုိၾကပါ၏။

အုိ..၊အသင္ေလာကဓံ။အသင္အခ်ိန္မေရြးလာပါလွည့္။ကၽြႏု္ပ္တုိ႔အသင့္ဆီးၾကိဳလ်က္ရွိပါ၏။

မွတ္ခ်က္။ ။ရံုးေတာဖုိးစီ၏အေတြးစကုိေမာင္ဒင္အက်ယ္ဖြင့္ဆုိသည္။ ။