" ျမသလြန္ဘုရား " သမိုင္း

" ျမသလြန္ဘုရား " သမိုင္း

ျမသလြန္ဘုရားသည္ ျမန္မာနိုင္ငံ အလယ္ပိုင္း မေကြးၿမိဳ႕၏ အေနာက္ေျမာက္ဘက္အစြန္ ဧရာဝတီျမစ္ကမ္းေဘး နဂုတၱမ ေတာင္ကုန္းေပၚတြင္တည္ရွိသည္။ မေကြးျမသလြန္ မလြန္ျမသပိတ္ ဟု ဆိုရိုးရွိသည့္အတိုင္း ျမန္မာနိုင္ငံ တန္ခိုးႀကီးဘုရားမ်ားတြင္ ျမသလြန္ ဘုရားလည္း အပါအဝင္ျဖစ္သည္။ လုံးေတာ္ျပည့္ ေ႐ႊခ်ထားသည့္ ဘုရားတစ္ဆူျဖစ္ၿပီး စုစုေပါင္း အခ်ပ္ေရမွာ "ေဒြးအစ္အဌေဇယ်သတိ ခ်ပ္ေရရွိ လုံးျပည့္ေ႐ႊေရာင္ၿဖိဳး" ဟု ဆိုစကားရွိသည္။

   သမိုင္းေၾကာင္း
=========

သမိုင္းအဆိုအရ ျမသလြန္ဘုရားသည္ ကႆပဘုရား၏ ေ႐ႊသလြန္ေတာ္ႏွင့္
 ေဂါတမျမတ္စြာဘုရား၏ ျမသလြန္ေတာ္တို႔ကို ဌာပနာ၍တည္ထားသည္ဟု ဆိုသည္။ေဂါတမျမတ္စြာ ဘုရားသည္ ဘုရားျဖစ္ေတာ္မူၿပီး၍ ဝါေတာ္
 ႏွစ္ဆယ္သို႔ ေရာက္ေသာအခါ သုနာပရႏၲတိုင္း လယ္ကိုင္းသားတို႔သည္ စႏၵကူးသားျဖင့္ ေဆာက္လုပ္ထားေသာ ေက်ာင္းေတာ္ကို အလႉခံေတာ္မူရန္
 ျမတ္စြာဘုရားထံ သြားေရာက္ေလွ်ာက္ထားၾက၏။ ဘုရားသခင္လည္းမဟာ သကၠရာဇ္ ၁၂၃ ခု၊ ဝါဆိုလဆုတ္ ၈ ရက္ေန႕တြင္ လယ္ကိုင္းစႏၵကူးနံ႕
သာေက်ာင္းကို အလႉခံေတာ္မူၿပီးလွ်င္ ခုနစ္ရက္ပတ္လုံး ဈာန္၏ ခ်မ္းသာျခင္းျဖင့္ ေမြ႕ေလ်ာ္ေတာ္မူ၍ တရားေဒသနာ တိုက္ေကြၽးေတာ္မူသည္။

       ထိုမွတစ္ဖန္ ႐ႊံ႕ပြက္ေတာင္တို႔ျဖင့္ ၿခံရံလ်က္ရွိေသာ မင္းဘူးၿမိဳ႕ရွိ စကၠတဲေတာင္ထိပ္သို႔ ႂကြခ်ီကာ သိတင္းသုံးေနေတာ္မူသည္။ ေရွးဘုရား အဆူဆူပြင့္ေတာ္မူစဥ္က ထိုေတာင္ထိပ္သို႔ ေရာက္သည္ရွိေသာ္ သိၾကားနတ္မင္းသည္ ရတနာ သလြန္ေတာ္ကို လႉဒါန္းၿမဲျဖစ္သည္
အတိုင္းေဂါတမ ျမတ္စြာဘုရားအားလည္း ျမသားအတိၿပီးေသာ သလြန္ေတာ္ကို လာေရာက္ လႉဒါန္းေလသည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ ဧရာဝတီျမစ္ အေရွ႕ဖက္ကမ္း ခပ္လွမ္းလွမ္း ေတာနက္ႀကီးတစ္ခု၌
 ေနေသာ ေဘာေသာ၊ ေဘာေက်ာ္၊ ေဘာသူ၊ ေဘာရသမည္ေသာ ဘီလူးညီေနာင္ ၄ ဦးတို႔သည္ ျမတ္စြာဘုရားထံ ၾကစုဖန္ခါးသီးမ်ား သြားေရာက္လႉဒါန္း၍ ဘုရားသခင္၏ တရားေတာ္ကို နာၾကားရသျဖင့္ အကြၽတ္တရားရကုန္၏။ တရားနာၿပီးေသာ္ ဘုရားသခင္အား ကိုးကြယ္ရာ အေမြတစ္စုံတစ္ခု ေပးသနားေတာ္ မူပါရန္ ေလွ်ာက္ထားသည္တြင္
 ျမသားလြန္ေတာ္ကို ေပးအပ္ေလေတာ့၏။ ဘီလူးညီေနာင္တို႔လည္း အားရ ႐ႊင္လန္းစြာျဖင့္ သလြန္ေတာ္ကို ပင့္ေဆာင္ကာ မေကြးၿမိဳ႕ဖက္ကမ္းရွိ မိမိတို႔ေနရာ ေတာႀကီးအတြင္း၌ ဌာပနာ၍ ဘုရားတည္ကိုးကြယ္ၾကသည္။

   သို႔ေသာ္ ေနရာမွန္ မဟုတ္သည့္အတြက္ သိၾကားမင္းသည္ သူ၏တန္ခိုးျဖင့္ ထိုဘုရားကိုၿဖိဳကာ ျမသလြန္ေတာ္ကို ပင့္ေဆာင္သြားခဲ့ရာ ယခုထက္တိုင္ေအာင္ ထိုဘုရားၿပိဳရွိေသာေနရာကို အမွီျပဳ၍ ဘုရားၿပိဳ႐ြာဟု
တည္ရွိေနေပေသးသည္။သိၾကားမင္းသည္ ဘီလူးတို႔ တည္ထားေသာ ဘုရားကိုဖ်က္ကာ ျမသားသလြန္ေတာ္ကို ယူ၍ ဧရာဝတီျမစ္ကမ္းတြင္ သိတင္းသုံးေနၾကေသာ ဒိဗၺစကၡဳ၊ ဒိဗၺေသာတ၊ ဒၵိဗၺဃာနမည္ေသာ ရေသ့ႀကီး သုံးဦးထံ သို႔ ပင့္ေဆာင္ သြားေလသည္။ ထိုေနာက္ ကႆပဘုရား လက္ထက္ေတာ္အခါက ေ႐ႊသား သလြန္ေတာ္ကို ဌပနာခဲ့ဘူးေသာ နဂုတၱမေတာင္ထိပ္တြင္ ျမသလြန္ေတာ္ကိုလည္း ဌာပနာရန္ စီမံ၏။ ထိုအခါ ပထမေလွတစင္းတြင္ ပတၱျမားျပာသာဒ္ေတာ္၌ ေဂါတမျမတ္စြာဘုရား၏
 ျမသလြန္ကို တင္ေဆာင္၍၎၊ ဒုတိယ ေလွတစ္စင္းတြင္
 ေ႐ႊသားျပာသာဒ္ေတာ္၌ကႆပ ဘုရား၏ ေ႐ႊသား သလြန္ေတာ္ကို တင္ေဆာင္၍၎ မဟာသကၠရာဇ္ ၁၂၈ ခု တေပါင္းလျပည့္ေန႕တြင္ ဧရာဝတီျမစ္ေရႏွင့္ အညီ စီမံကာ ဌာပနာေတာ္မူေလသည္။
 ေနာက္ထပ္ ေစတီတည္ရန္မွာ ဘီလူးညီေနာင္တို႔ စုေတ၍ လူသားစင္စစ္ျဖစ္ေသာအခါမွသာ ဘုရားတည္ရန္ သင့္ေၾကာင္း ရေသ့တို႔အား ပန္ၾကား၍ တာဝတႎသာသို႔ ျပန္ႂကြသြားေလသည္။

 ထိုရေသ့ျမတ္သုံးပါးတို႔ သီတင္းသုံးေတာ္မူရာ ေနရာႏွင့္ မကြာေဝးေသာေနရာတြင္ မဟာဂါမမည္ေသာ ႐ြာႀကီးတစ္႐ြာရွိ၏။ ထို႐ြာႀကီးတြင္ ကုေဋမ်ားစြာ ႂကြယ္ဝသည့္ သုေဘာဂဟူေသာ သူေဌးႀကီးတစ္ဦးရွိရာ ရေသ့တို႔၏ ပစၥည္းေလးပါးဒါယကာျဖစ္၏။ တစ္ေန႕သ၌ သူေဌးႀကီးသည္ ရေသ့သုံးဦးထံ ေရာက္သြား၍ ဘုရားသခင္၏ သလြန္ေတာ္ ဌပနာရာ နဂုတၱမ ေတာင္ထိပ္တြင္ ေစတီတည္ပါရန္ေလွ်ာက္ထားေလသည္။ သို႔ေသာ္ လူဝင္စားမ်ား ျဖစ္ၾကသည့္ ဘီလူးညီေနာင္တို႔ႏွင့္ တိုင္ပင္၍ ပူးေပါင္းေစတီတည္မွသာ ထေျမာက္ေအာင္ျမင္မည့္ အေၾကာင္းကို မိန႔္ၾကားေလသည္။ ထိုေၾကာင့္ သူေဌးႀကီးသည္ လူဝင္စား ဘီလူးညီေနာင္တို႔အား မည္သူမည္ဝါဟူ၍ မသိဘဲ ရွာေဖြရေတာ့၏။ သူေဌးႀကီးတြင္ အဆင္းအဂၤါ တင့္တယ္လွပသည့္ ပုဏၰဝတီမည္ေသာ သမီးတစ္ေယာက္ ရွိ၏။ သူေဌးသမီးလည္း လူဝင္စားဘီလူးညီေနာင္တို႔အား ထိုမွဤမွ ႐ြာစဥ္ ေလွ်ာက္၍ ရွာေဖြေသာ္လည္း မေတြ႕သည့္အဆုံး၌
 ျမသားသလြန္ဌပနာထားေသာ နဂုတၱမေတာင္၏ ေတာင္ဖက္ တစ္ခုေသာ ကုန္းျမင့္ေပၚသို႔ ေရာက္သြားေလသည္။ ထိုေတာင္ကုန္းေပၚ၌ အမ်ိဳးမ်ိဳးေသာ ပန္းတို႔ကို သီကုံး၍ ပန္းကုံးတစ္ခု ျပဳလုပ္ၿပီးလွ်င္ အလိုရွိေသာ စာေခြကိုလည္း ေရးသားထား၏။ ထိုစာေခြကို ပန္းကုံးျဖင့္ရစ္ပတ္ကာ ဘီလူးဝင္စားေသာ လူသားမ်ားသာလွ်င္ ေတြ႕ျမင္နိုင္ပါေစသတည္းဟု သစၥာအဓိ႒ာန္ျပဳ၍ ထားခဲ့ေလသည္။ (ထိုေနရာတြင္ ပန္းရစ္ေတာင္ေစတီဟူ၍ ရွိသည္။)

  ထိုမွတစ္ဖန္ ပုဏၰဝတီသည္ နဂုတၱမေတာင္သို႔ တက္ကာ ျမသားသလြန္ကို ရွိခိုးပူေဇာ္ၿပီးလွ်င္ ေျမာက္ဖက္စူးစူး တစ္မိုင္ခန႔္ ေဝးေသာကုန္းျမင့္တစ္ခုသို႔
 ေရာက္ေလေသာ္ ငါ၏ လင္ေလာင္းလ်ာ ေဘာေက်ာ္ဆိုသူ လူဝင္စားသည္ ယခုအခါ အဘယ္အရပ္တြင္ ရွိလိမ့္မည္နည္းဟု ေမွ်ာ္မွန္း ေတာင့္တေလသည္။ (ဤေနရာတြင္ ေ႐ႊလင္ေမွ်ာ္ ေစတီေတာ္ တစ္ဆူရွိသည္။) ထို႔ေနာက္ မိမိ႐ြာသို႔ျပန္ေလ၏။ လူဝင္စားမ်ား ျဖစ္လာၾကေသာ ေဘာေသာ၊ ေဘာေက်ာ္ ဘီလူးညီေနာင္တို႔သည္ အ႐ြယ္ေရာက္လာၾကေသာအခါ ကုန္သည္ဘဝျဖင့္ တစ္ေန႕တြင္ ရေသ့ႀကီး သုံးဦးထံ ေရာက္လာၾကၿပီးေနာက္ ျမသလြန္ ဌပနာရာ ျဖစ္ေသာ နဂုတၱမ ေတာင္ထိပ္သို႔ အသြားတြင္
 ေတာင္ဖက္ကုန္းျမင့္သို႔ ေရာက္လာၾက၏။ ထိုကုန္းထက္၌ ပုဏၰဝတီ အဓိ႒ာန္ျပဳခဲ့သည့္ ပန္းကုံးရစ္ပတ္ထားေသာ စာေခြကို ေတြ႕ရာဖတ္ရႈၾကည့္သျဖင့္ အေၾကာင္းစုံ သိရွိၾကေလသည္။ ထိုေနာက္ သလြန္ေတာ္ကို ဖူးၿပီးလွ်င္ ပုဏၰဝတီရွိရာ ႐ြာသို႔သြားၾက၏။ သူေဌးႀကီးလည္း အႏွစ္ႏွစ္က ေတာင့္တေစာင့္ေမွ်ာ္ေနရေသာ
 ေဘာေသာ၊ ေဘာေက်ာ္ လူဝင္စားညီေနာင္တို႔အား ေတြ႕ရေသာေၾကာင့္ မ်ားစြာဝမ္းေျမာက္၏။ ထို႔ေနာက္ သူေဌးႀကီးႏွင့္တကြ
 ေဘာေက်ာ္တို႔ညီေနာင္ႏွင့္အတူ ပုဏၰဝတီ သူေဌးသမီးတို႔သည္ ဆရာရေသ့သုံးဦးထံ သြားေရာက္ ဖူးေမွ်ာ္ၾကရာ ရေသ့တို႔က သိၾကားမင္း မွာစကားကို ေျပာၾကားေလေတာ့၏။ သူေဌးႀကီးသည္ ညီေတာ္ေဘာေသာအား ေ႐ႊသားႏြားဝန္တစ္တင္း၊ ေငြသား ႏြားဝန္တစ္တင္း တင္ေဆာင္ေစ၍ ျပန္လႊတ္လိုက္၏။ ေနာင္ေတာ္ ေဘာေက်ာ္အား သမီးေတာ္ႏွင့္ ထိမ္းျမားလိုက္ေလသည္။

အ႐ြယ္အစား
========
 မဟာ သကၠရာဇ္ ၁၅ဝ ျပည့္ႏွစ္တြင္ ရေသ့ႀကီး သုံးဦးႏွင့္တကြ သိၾကားမင္း၊ သူေဌးႀကီး သမီး သုဏၰဝတီႏွင့္ သားမက္ေဘာေက်ာ္တို႔သည္
 ေ႐ႊသားသလြန္ေတာ္ႏွင့္ ျမသားသလြန္ေတာ္တို႔ကို ဌာပနာကာ
 ေစတီတည္ၾကေလသည္။ ထိုပထမဆုံးအႀကိမ္တည္ေသာ ေစတီေတာ္မွာ အျမင့္ သံေတာင္ ၃၅ ေတာင္ရွိသည္ဟူ၏။ ဤကား ျမသလြန္ေစတီကို ပထမဆုံအႀကိမ္ တည္ျခင္းျဖစ္သည္။ ထို႔ေနာက္ ပုဂံေခတ္၊ သကၠရာဇတ္ ၄၂၁ ခုႏွစ္တြင္ နန္းတက္ေသာ ေစာလူးမင္းသည္ သံေတာင္ ၅၅ ေတာင္ျမင့္ေသာ ျမသလြန္ ေစတီေတာ္ကို ဒုတိယအႀကိမ္ ထပ္မံျပဳျပင္ တည္ျပန္သည္။ သကၠရာဇ္ ၁၂ဝ၉ ခုႏွစ္တြင္ ေျမငလ်င္ ႀကီးက်ယ္စြာ လႈပ္ေသာေၾကာင့္ ျမသလြန္ေစတီေတာ္ႀကီး ကြဲအက္ပ်က္စီး၍ ၿပိဳခဲ့ရေလသည္။ ထိုႏွစ္ တေပါင္းလဆန္း ၁၅ ရက္ေန႕တြင္ မေကြးၿမိဳ႕ သူႀကီးမင္းမင္းထင္ မင္းလွေက်ာ္ေခါင္သည္ သံေတာင္ ၆၆ ေတာင္ ၂ မိုက္ျမင့္ေသာ
 ေစတီေတာ္ႀကီးကို အသစ္တဖန္ ထပ္မံတည္ျပန္သည္။ ထိုမွ တစ္ပါး ပထမေခြတြင္ အခ်င္း ၅ ေတာင္တစ္မိုက္ ၊ အေစာက္ ၁၇ ေတာင္ျမင့္ေသာ ထီးေတာ္ႀကီးကိုလည္း လႉဒါန္းခဲ့ေလသည္။

 ဘုရားပြဲေတာ္
========

မေကြးၿမိဳ႕ ျမသလြန္ပြဲေတာ္ကို ႏွစ္စဥ္ႏွစ္တိုင္း သီတင္းကြၽတ္လဆန္း ၈ ရက္မွ သီတင္းကြၽတ္ လျပည့္ေက်ာ္ ၈ ရက္ေန႕ထိ စည္ကားသိုက္ၿမိဳက္စြာ က်င္းပလ်က္ရွိသည္။ ေရွးအခါက မေကြးျမသလြန္ ဘုရားပြဲသည္ အထက္ေအာက္ ကုန္စည္ဖလွယ္ရာ ေဈးႀကီးအျဖစ္ အေရာင္းအဝယ္စည္ကားခဲ့သည္။

 ကိုးကား

ျမန္မာ့စြယ္စုံက်မ္း၊ အတြဲ(၉)လြင္ေမာင္၊ မွတ္တမ္းသမိုင္း ပဲခူးမေကြးတိုင္း၊ ၁၉၇၅-ခု၊ ဇူလိုင္လ၊ စာ-၁၄၇/၁၄၈

 ျမတ္နီလာ ။ ။ ( မိုမိုေလး )