“ကြၽီ”

“ကြၽီ”

အနက္ေရာင္ အလံုပိတ္ ကားႀကီး တစ္စီး ထန္းေတာေရွ႕ တြင္ ဘရိတ္ အုပ္ကာ ထိုးရပ္လိုက္သည္။ ကား၏ေဘး တစ္ဖက္ တစ္ခ်က္ တြင္ S.W.A.T ဟူ သည့္ စာတန္း ႀကီးကို ေရးထားသည္။ အထူး လက္နက္ ႏွင့္ နည္းဗ်ဴဟာ အဖြဲ႕။ တနည္း အားျဖင့္ အၾကမ္း ဖက္ႏွိမ္ နင္းေရး အထူးတပ္ဖြဲ႕။

ကားတံခါး ပြင့္သြားၿပီး ေရွ႕ဆံုးမွ အထူး အဖြဲ႕ေခါင္းေဆာင္ ရဲအုပ္စူပါ ဆင္းလာသည္။  အေပၚေအာက္ အနက္ေရာင္ ယူနီေဖာင္းကို စမတ္ က်က် ၀တ္ဆင္ထားၿပီး S.W.A.T  ဟု ေရးထားသည့္ က်ည္ကာ အက်ႌ တစ္ထည္ ကို အေပၚမွ ထပ္၀တ္ ထားသည္။ ပစၥတို တစ္ လက္ကို ခါးၾကားတြင္ ထိုးထားၿပီး ခါးပတ္တြင္ က်ည္အိတ္ မ်ားလည္း ပါရွိ သည္။ ေခါင္းေပၚ တြင္ ဟဲလ္မက္ဦးထုပ္ႏွင့္ ေနကာမ်က္မွန္ကို လည္း  စတိုင္ပါပါ တပ္ဆင္ထားသည္။  အ နည္းငယ္ ၀ဖိုင့္ဖိုင့္ ျဖစ္ေနသည့္ ခႏၶာကိုယ္ ေၾကာင့္ ဗိုက္ေနရာတြင္ ၾကယ္သီးမ်ားျပဳတ္ ထြက္ကာ ဗိုက္ေပၚေန သည္ကို မျမင္မိလွ်င္ ႏိုင္ငံျခား ဇာတ္ကားမ်ား ထဲက အထူး တပ္ဖြဲ႕ ၀င္ ပံုစံမ်ဳိးဟု ေျပာႏိုင္သည္။

ရဲအုပ္စူပါက ယခု စစ္ဆင္ေရးကို ဦး ေဆာင္ေန သည့္ ရဲမွဴးထံ သြားကာ သတင္း ပို႔သည္။

“ကြၽန္ေတာ္တို႔အဖြဲ႕ ေရာက္ပါၿပီ ရဲမွဴး”

ရဲမွဴးက စစ္ဆင္ေရး အေၾကာင္း ရွင္းျပသည္။

“ေအး။ ေကာင္းတယ္။ ဒီေကာင္ေတြရဲ႕ သတင္းကို ငါတို႔ တပ္ဖြဲ႕ ၀င္ေတြ လိုက္ေနတာ ၾကာၿပီ။ အခု အဲဒီ ထန္းေတာထဲက တဲမွာ သက္ေသခံ ပစၥည္းေတြနဲ႔ အတူ ရွိေနတယ္ ၾကားလို႔ ၀ိုင္းထားတာ။ ဒါေပမယ့္ အဖမ္းခံ မခံဘဲ ျပန္ခုခံေနလို႔ မင္းတို႔ အဖြဲ႕ကို အေရး ေပၚ လွမ္းေခၚလိုက္ ရတာပဲ”

“ဟုတ္ကဲ့။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ လုပ္ရမယ့္ စစ္ဆင္ေရးက ဘာလဲ”

“မင္းတို႔ လုပ္ရမွာ ကေတာ့ အဲဒီ တဲထဲက လူအားလံုးကို ၀င္ၿပီး အရွင္ ဖမ္းေပးဖို႔ပဲ။ သတိ ေတာ့ထား။ တဲနား ကပ္တာနဲ႔ သူတို႔ အထဲက လွမ္းလွမ္း ပစ္ေနတယ္”

“ေသနတ္နဲ႔လား ရဲမွဴး”

“မဟုုတ္ဘူး။ ေလးခြနဲ႔”

“ငင့္”

“ေလးခြမွာ ကုန္းသီးတပ္ၿပီး ပစ္ေန တာကို ေျပာတာဟ။ အႏၲရာယ္ မ်ားတယ္။ အရမ္း မ၀င္နဲ႔”

“ဟုတ္ကဲ့ ရဲမွဴး”

ရဲအုပ္ စူပါက ကားေရွ႕ ျပန္သြားၿပီး သူ႔ လူမ်ားကို ေခၚလိုက္သည္။ ကား ေပၚတြင္ S.W.A.T တပ္ဖြဲ႕၀င္ ဆယ္ဦး ပါလာ ၿပီး အားလံုး ကလည္း ရဲအုပ္ စူပါ ကဲ့သို႔ပင္ ၀တ္စံုျပည့္ ၀တ္ဆင္ထားသည္။

“ရဲေဘာ္တို႔။ မင္းတို႔ ဒီေန႔ လုပ္ရမယ့္ စစ္ဆင္ေရး ကေတာ့ ေဟာ ဟိုမွာ ျမင္ရတဲ့ ထန္းေတာ ထဲက ဒုစ႐ိုက္ သမား တစ္စုကို အရွင္ ဖမ္းဖို႔ပဲ။ အားလံုး ေလ့က်င့္ထားတဲ့ အတိုင္း တစ္ဆင့္ခ်င္း သြားမယ္။ ဘာေမးစရာ ရွိလဲ”

“မရွိပါဘူး”

တပ္ဖြဲ႕၀င္မ်ားက သံၿပိဳင္ ေျဖၾကသည္။

ရဲအုပ္စူပါႏွင့္ အထူး တပ္ဖြဲ႕၀င္မ်ား ထန္းေတာ ထဲသို႔ ထန္းပင္မ်ား အကာအ ကြယ္ ယူကာ ၀င္သြားသည္။ သို႔ေသာ္ သူတို႔ကို ထန္းတဲ အတြင္းမွ လူမ်ား သတိထား မိသြားၿပီး တဲအတြင္းမွ ကုန္း သီးမ်ား ထြက္လာရာ ေျမေပၚသို႔ အျမန္ ၀ပ္ခ်လိုက္ ရသည္။

“ေထာက္”

“ေထာက္”

“အား”

အနည္းငယ္ ေႏွးေနသည့္ တပ္ဖြဲ႕၀င္ တစ္ေယာက္ ကုန္းသီး မွန္သြား သည္။ ေခါင္း ႏွင့္ ရင္ဘတ္တို႔တြင္ က်ည္ကာမ်ား ရွိေသာ္ လည္း အကာအကြယ္ မရွိသည့္ ဒူးေခါင္းကို တည့္တည့္ မွန္သြား သျဖင့္ ေခြကနဲ က်သြား ျခင္း ျဖစ္သည္။

“ဟာ။ တစ္ေယာက္ ထိသြားၿပီ။ ျပန္ ေခၚထုတ္သြား။ ျပန္ေခၚထုတ္သြား”

ရဲအုပ္စူပါက ဒဏ္ရာ ရသည့္ တပ္ဖြဲ႕၀င္ကို ဆြဲေခၚ သြားေစသည္။ ထို႔ေနာက္ သူႏွင့္ လက္က်န္ တပ္ဖြဲ႕ ၀င္မ်ား ေျမႀကီးေပၚတြင္ မိေက်ာင္း သြား သြား ကာ တဲအနီးသို႔ ခ်ဥ္းကပ္သည္။ ကုန္းသီး မ်ားက သူတို႔ေခါင္းႏွင့္ ပုခံုး မ်ားကို ဆက္လက္ ထိမွန္ေနၿပီး က်ည္ကာ မ်ားေၾကာင့္သာ ဒဏ္ ရာ မရျခင္း ျဖစ္သည္။

ထန္းတဲႏွင့္ လက္တစ္ကမ္း အကြာသို႔ ေရာက္သည့္ အခါ ရဲအုပ္စူပါက မုဆိုး ဒူး ေထာက္ထိုင္ လိုက္ၿပီး သူ၏ ေသနတ္ကိုဆြဲ ထုတ္လိုက္သည္။ သို႔ေသာ္ အထဲတြင္က်ည္ ဆံ ပါမလာ။ အေစာပိုင္းက က်ည္ထည့္ ရန္ ေမ့ေနသျဖင့္ ဗလာျဖစ္ေနသည္။

ေသနတ္ က်ည္အိမ္ကို ဆြဲထုတ္ကာ က်ည္ဆံျဖည့္စဥ္ ကုန္းသီးတစ္ လံုးက ေသနတ္ဒင္ကို လာမွန္ၿပီး ရဲအုပ္စူပါ လက္ထဲ မွ ေသနတ္ လြတ္က် သြားသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ေျမေပၚသို႔ ခ်က္ခ်င္း ျပန္၀ပ္ကာ က်ည္ကပ္ကို ေကာက္ၿပီး က်ည္ဆံ တစ္ ေတာင့္ၿပီးတစ္ေတာင့္ ထည့္ေနသည္။

ေသနတ္ထဲ က်ည္ျဖည့္ၿပီး သည့္အခါ ရဲအုပ္စူပါက တဲေနာက္မွ ပတ္ၿပီး ၀င္မည္ဟု တပ္ဖြဲ႕၀င္ႏွစ္ဦးကို အခ်က္ျပ လိုက္ၿပီး က်န္ တပ္ဖြဲ႕ ၀င္ မ်ားကို တဲေရွ႕တြင္ အေယာင္ျပ ထားခဲ့သည္။ တဲ အတြင္းမွ လူမ်ားက တဲေရွ႕တြင္ က်န္ခဲ့သည့္ သူမ်ားကို အာ႐ံုစိုက္ေန စဥ္ ရဲအုပ္စူပါႏွင့္ အ ထူး တပ္ဖြဲ႕၀င္ႏွစ္ဦး တဲေနာက္ေပါက္မွ တဲ အတြင္း ၀င္ႏိုင္ခဲ့သည္။

“ဟာ အထဲမွာ ေရာက္ေနၿပီေဟ့”

ဒုစ႐ိုက္ သမား တစ္ဦးက တဲအတြင္း ေရာက္ေနေသာ အထူးတပ္ဖြဲ႕၀င္ မ်ားကို ေတြ႕သြားသျဖင့္ သူတို႔ႏွစ္ဖြဲ႕ အနီးကပ္ လံုး ေထြးသတ္ပုတ္ ၾကေလေတာ့ သည္။

ေခါင္းေဆာင္ ျဖစ္ဟန္ တူသူက ရဲအုပ္ စူပါကို ထန္းရည္အိုး တစ္လံုးျဖင့္ ေကာက္ ေပါက္လိုက္ရာ ရဲအုပ္စူပါက ေျမေပၚတြင္ လွိမ့္ေရွာင္ လိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ ေသနတ္ကို ထုတ္၍ ခ်ိန္ကာ တဲ အတြင္းမွ လူမ်ားအားလံုးကို လက္ရ ဖမ္းဆီး ႏိုင္ခဲ့ေတာ့သည္။

=============

ေနာက္တစ္ေန႔ထုတ္ သတင္းစာမ်ား တြင္ အဆိုပါ အျဖစ္အပ်က္ကို ေခါင္းႀကီး သတင္းမ်ား အျဖစ္ ပါလာေလေတာ့သည္။

“ထန္းရည္ ႏွစ္ေသာင္းဖိုး အထက္ သယ္ေဆာင္ေရာင္းခ် သူမ်ားကို သက္ေသခံ ပစၥည္း မ်ားႏွင့္တကြ လက္ရဖမ္းမိ”

( Zin Thaw Naing ) ေေေရးသားသည္။