သာ၀တၳိျမိဳ႔ေတာ္မွ နိဗၺာန္ေဆာ္ တေယာက္သည္ ဘုရားအမွဴးရွိေသာ သံဃာေတာ္ျမတ္မ်ားအား ဆြမ္းကပ္ရန္ အရပ္ထဲတြင္ လွည့္လည္ ႏႈိးေဆာ္၍ အလွဴခံ၏။ လူမ်ားသည္ ဆန္ ဆီ ဆား စေသာ ပစၥည္းမ်ား လွဴဒါန္းၾကသည္၊
သူေ႒းတေယာက္သည္ကား – “သူတတ္ႏိုင္သမွ် သူ႔ဘာသာသူ လွဴတာမဟုတ္ဘူး၊ သူတကာထံလိုက္ျပီး အလွဴခံေနတယ္” -ဟု ေတြးကာ စိတ္မေက်မနပ္ ျဖစ္ေနသည္။ သူ႔ထံ အလွဴခံရန္ သြားေရာက္ေသာအခါ ဆန္ကို လက္သံုးေခ်ာင္းျဖင့္ ယူ၍ ထည့္လွဴ၏၊ ပဲကိုလည္း ထို႔အတူ အနည္းငယ္သာ ထည့္လွဴ၏။
နိဗၺာန္ေဆာ္သည္ ဆန္ ပဲကို သီးျခားထည့္ထားရာ သူေ႒းက မသကၤာ၍ လိုက္ေခ်ာင္းသည္၊ အကယ္၍ ပရိသတ္အလယ္တြင္ ဤဆန္ ပဲတို႔ိကုိျပ၍ ရႈတ္ခ်ေျပာဆို အရွက္ခြဲလွ်င္ သတ္ပစ္မည္ဟု စိတ္ထဲက ႀကိမ္း၀ါးထားသည္။
နိဗၺာန္ေဆာ္သည္ ထမင္း ဟင္းတို႔ကို ခ်က္ရာ၌ သူေ႒းလွဴေသာ ဆန္ႏွင့္ပဲ တို႔ကိုယူ၍ ထမင္းအိုး ဟင္းအိုးေစ့ေအာင္ နည္းနည္းစီ လိုက္၍ ထည့္သည္၊ ဘုရားႏွင့္ သံဃာေတာ္မ်ား ဆြမ္းကပ္ေသာအခ်ိန္တြင္ နိဗၺာန္ေဆာ္က –
” ဤဆြမ္း၊ ဟင္း အလွဴမ်ားသည္ လူအမ်ားပါ၀င္ေသာ ေကာင္းမႈျဖစ္ပါသည္။ လွဴဒါန္းသူအားလံုး အက်ိဳးႀကီးျမတ္ပါေစဘုရား” -ဟု ေလွ်ာက္ထားရာ သတ္မည္ႀကံထားေသာ သူေ႒းသည္ နိဗၺာန္ေဆာ္၏ စိတ္ထားျမင့္ျမတ္ပံုကို သိရျပီးေနာက္ မိမိ၏ အျပစ္ကို ၀န္ခ်ေတာင္းပန္ေလသည္။
ဘုရားရွင္က ထိုအျဖစ္ႏွင့္ပတ္သက္၍ ေအာက္ပါဂါထာကို ေဟာေတာ္မူေလသည္။
( ပါဠိဂါထာ )
မာ၀ မေညထ ပုညႆ ၊ န မႏၵံ အာဂမိႆတိ ။ ဥဒ ဗိႏၵဳ နိပါေတန ၊ ဥဒ ကုေမၻာပိ ပူရတိ ။ ဓိေရာ ပူရတိ ပုညႆ ၊ ေထာကံ ေထာကမၸိ အာစိနံ ။
( ျမန္မာျပန္ )
အနည္းငယ္ေသာ ေကာင္းမႈသည္ (ငါ့အား) အက်ိဳးေပးလိမ့္မည္မဟုတ္ဟု ေကာင္းမႈကို မထီမဲ့ျမင္ မေအာက္ေမ့ရာ။ မိုေရေပါက္သည္ က်ဖန္မ်ားလတ္ေသာ္ ေရအိုးသည္ ျပည့္သကဲ့သို႔ ပညာရွိသည္ အနည္းငယ္ အနည္းငယ္မွ်ေသာ ေကာင္းမႈကို ျပဳဆည္းပူးဖန္မ်ားလတ္ေသာ္ ေကာင္းမႈျဖင့္ ျပည့္၏။
( ေဆာင္ပုဒ္ )
နည္းငယ္ေကာင္းမႈ၊ ျပဳသည့္အတြက္၊ က်ိဳးမသက္ေရာက္၊ မျဖစ္ေလာက္ဟု၊ ေအာက္ေမ့စိတ္ထဲ၊ အယူစြဲေန၊ မထီမဲ့ျမင္၊ မျပဳခ်င္ႏွင့္၊ စဥ္ဆက္မိုးေပါက္၊ ဆက္ကာေရာက္ေသာ္၊ ခြက္ေယာက္အိုးစရည္း၊ မည္မွ်ႀကီးလည္း၊ တျဖည္းျဖည္းသာ၊ ျပည့္ျမဲသာမို႔၊ ပညာဉာဏ္ရွိ၊ လူက၀ိသည္၊ ေကာင္းသည့္အမႈ၊ အစဥ္ျပဳ၏။
( ပါပ၀ဂ္၊ ဗိဠာလပါဒကေသ႒ိ၀တၳဳ )
Sources; Kanaung
No comments:
Post a Comment