ဟသၤာတၿမိဳ႕နယ္ႏွင့္ အဂၤပူၿမိဳ႕နယ္ကို ဆက္သြယ္ထားသည့္ ႏွစ္ေပါင္းတစ္ရာေက်ာ္ သက္တမ္းရွိ ၿမိဳ႕ကြင္းတံတားႀကီးကုိ ငါးလၾကာ ျပင္ဆင္မႈလုပ္ငန္းမ်ား ေဆာင္ရြက္ခဲ့ၿပီးေနာက္ ေမာ္ေတာ္ယာဥ္မ်ား စတင္ျဖတ္သန္းခြင့္ ျပဳၿပီျဖစ္ေၾကာင္း သိရသည္။
သက္တမ္းၾကာျမင့္လာသည့္တိုင္ ၿမိဳ႕ကြင္းတံတားႀကီး၏ သံေပါင္သံထည္မ်ားမွာ ေကာင္းမြန္ေနဆဲ ျဖစ္ေသာ္လည္း ၾကမ္းခင္းတံုး၊ ဆင့္တံုးႏွင့္ တံတားလက္ရမ္းမ်ားမွာ ယိုယြင္းပ်က္စီးမႈမ်ား ျဖစ္ေပၚလာမႈေႀကာင့္ ျပင္ဆင္မႈ လုပ္ငန္းမ်ား ေဆာင္ရြက္ခဲ့ရျခင္း ျဖစ္သည္။
“ၿမိဳ႕ကြင္းတံတားႀကီးက ၾကမ္းခင္းတံုးေတြ၊ ဆင့္တံုးေတြ ေပါက္ျပဲပ်က္စီး ေနတဲ့အတြက္ တံတားႀကီးကို ျဖတ္သန္းသြားလာတဲ့ယာဥ္ေတြ ဘီးကြၽံက်တဲ့ ျဖစ္စဥ္ေတြ မၾကာခဏျ ဖစ္ေပၚခဲ့ပါတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ ၂၀၁၆- ၂၀၁၇ ဘ႑ာႏွစ္မွာ ဘ႑ာေငြ တင္ျပေတာင္းခံၿပီး ၂၀၁၆ ခုႏွစ္ ၾသဂုတ္ ၁၂ ရက္ ကစၿပီး ျပဳျပင္ခဲ့ပါတယ္။ ၾကမ္းခင္းတံုးေတြ လဲရတယ္။ ဆင့္တံုးေတြ ၂၃၅ တံုး လဲရတယ္။ အေထြေထြ ျပဳျပင္မႈလုပ္ငန္းေတြ ေဆာင္ရြက္ခဲ့တာ။ ၂၀၁၇ ခုႏွစ္ ဇန္န၀ါရီ ၁၂ ရက္မွာ ျပဳျပင္ၿပီးစီးခဲ့ၿပီး အဲဒီေန႕မွာပဲ ေမာ္ေတာ္ယာဥ္ေတြကို စတင္ျဖတ္သန္းခြင့္ ျပဳခဲ့ပါတယ္” ဟု ျမန္မာ့မီးရထားတိုင္း (၉) မွ အင္ဂ်င္နီယာမွဴး (ၿမိဳ႕ျပ) ဦးစိုးျမင့္ေအာင္က ေျပာၾကားသည္။
ဟသၤာတ-ၾကံခင္းရထား ေျပးဆြဲရာ လမ္းေၾကာင္းတြင္ တည္ရွိသည့္ ၿမိဳ႕ကြင္းတံတားႀကီးကို ယေန႔အခ်ိန္ထိ ရထားေျပးဆြဲမႈအတြက္ အသံုးျပဳေနရဆဲ ျဖစ္သည့္အျပင္ အျခားယာဥ္မ်ား သြားလာမႈႏွင့္ ကုန္စည္စီးဆင္းမႈမ်ား အတြက္ပါ မွီခိုေနရသည့္ တံတားႀကီး တစ္စင္းျဖစ္သည္။
“ျပဳျပင္ခ်ိန္ကာလ ငါးလၾကာျမင့္ခဲ့ပါတယ္။ အခ်ိန္ကာလ ငါးလၾကာျမင့္ရတာကေတာ့ သစ္မာတန္ ၁၀၃ တန္ရရွိေရး ေႏွာင့္ေႏွးၾကန္႔ၾကာ ေနတာေၾကာင့္ ျဖစ္ပါတယ္။ တံတားႀကီးေပၚကိုေတာ့ ယာဥ္+ကုန္ ရွစ္ တန္ ခြင့္ျပဳထားပါတယ္” ဟု ဦးစိုးျမင့္ေအာင္က ဆက္လက္ေျပာၾကားသည္။
အဆိုပါ ၿမိဳ႕ကြင္းတံတားႀကီးမွာ ေကဆြန္တံတား အမ်ဳိးအစား၊ အုတ္ျမစ္ႏွင့္ အေပၚပိုင္း သံေပါင္တံတားျဖစ္ၿပီး တံတားအရွည္မွာ ယခင္ ၁၀၁၅ ေပႏွင့္ ၿမိဳ႕ကြင္းဘက္ျခမ္း ေဘလီ ေပ ၁၂၀ စုစုေပါင္း ၁၁၃၅ ေပရွိသည္။
တံတားႀကီးကို ၁၉၀၅ ခုႏွစ္က စတင္တည္ေဆာက္ ခဲ့ျခင္းျဖစ္ၿပီး ယခု ၂၀၁၇ ခုႏွစ္အထိဆိုလွ်င္ ႏွစ္ေပါင္း ၁၁၂ ႏွစ္ သက္တမ္းရွိၿပီျဖစ္ကာ တံတားအက်ယ္ ၁၂ ေပ၊ ေပ ၁၅၀ ခန္းဖြင့္ သံေပါင္ေျခာက္ခုရွိေသာ ယင္းတံတားတြင္ သေဘၤာမ်ား သြားလာႏုိင္ရန္ ေျမႇာက္တင္ႏုိင္သည့္ ခံုးတံတား (Lifting Span) ပါ၀င္ခဲ့ေၾကာင္း သိရသည္။
၁၉၄၂ ခုႏွစ္ ဒုတိယကမၻာစစ္အတြင္း အဂၤလိပ္တို႔ ဆုတ္ခြာစဥ္ ေျမႇာက္တင္ႏုိင္သည့္ သံေပါင္တစ္ဖက္ အပါအ၀င္ ေပ ၁၅၀ သံေပါင္ႏွစ္ခု ဖ်က္ဆီးခံခဲ့ရၿပီး ေရလယ္တုိင္ အမွတ္ (၂) မွာလည္း အေပၚပိုင္း ၁၀ ေပခန္႔ လံုး၀ပ်က္စီးသြားကာ ထိုအခ်ိန္မွစ၍ သေဘၤာမ်ား ျဖတ္သန္းသြားလာႏိုင္ျခင္း မရွိေတာ့ေၾကာင္း သိရသည္။
ထုိသို႔ တံတားပ်က္စီးမႈအား ၁၉၄၇ ခုႏွစ္ ေမလမွစတင္၍ ျပဳျပင္တည္ေဆာက္ခဲ့ရာ ၁၉၄၈ ခုႏွစ္ စက္တင္ဘာလတြင္ ၿပီးစီးခဲ့ျပီး ယခင္ေျမႇာက္တင္ႏုိင္သည့္ သံေပါင္အား Fixed ျပဳလုပ္၍ တိုင္အမွတ္ (၂-က) ကို အစားထိုးခဲ့ေၾကာင္း မွတ္တမ္းမ်ားအရ သိရသည္။
ေအာင္ေက်ာ္မ်ဳိး (ဟသၤာတ)
Sources; Eleven Media Group
No comments:
Post a Comment