ဇလြန္ျပည္ေတာ္ျပန္ဘုရားသမိုင္း

ဇလြန္ျပည္ေတာ္ျပန္ဘုရားသမိုင္း

ဇလြန္ျပည္ေတာ္ျပန္ ဘုရားသမိုင္းပါ
စိတ္၀င္စားဖုိ႔ေကာင္းတယ္ဆုိတာက အရင္က ဇလြန္ၿပည္ေတာ္ၿပန္ ဘုရားဆုိတာဇလြန္က တန္ခုိးႀကီးတဲ့ ၿပည္ေတာ္ၿပန္ဘုရားတစ္ဆူဆုိတာေလာက္ ပဲ သိထားတဲ့အတြက္ပါ။

ဒီဘုရားရဲ႕ေနာက္ခံဇာတ္လမ္းကုိ ဖတ္ၿပီးတဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ စိတ္၀င္စားဖုိ႔ေတာ္ေတာ္ေကာင္းတာနဲ႔ ၿပန္လည္ေ၀မွ်ေရးသားလုိက္ပါတယ္။

မဟာသကၠရာဇ္ (၁၁၃) ခုႏွစ္တြင္ သဗၺညဳတ ျမတ္စြာဘုရားသခင္ဟာ ရခိုင္ျပည္သို႕ ၾကြေရာက္ၿပီး သရဏဂံု သီလျဖင့္ ခ်ီးျမွင့္ခဲ့တာေႀကာင့္ ဓည၀တီတစ္ၿပည္လုံး ဗုုဒၶဘာသာ၀င္မ်ား အၿဖစ္သုိ႔ ေရာက္
ရွိခဲ့ပါတယ္။
-
ၿမတ္စြာဘုရားကုိ ႀကည္ညုိလြန္းတဲ့ ရခုိင္ဘုရင္ စႏၵသူရိယမင္းကရုပ္ထုေတာ္ေလးဆူကို သြန္းလုပ္ခဲ့ပါတယ္။
-ပထမဆုံး ဘုရားရွင္ရင့္ေငြ႔ေတာ္ေပးထားတဲ့ မဟာၿမတ္မုနိ
-ဒုတိယ သြန္းလုပ္ေတာ္မူေသာဘုရားကုိ ရွင္ေက်ာ္မုနိ
-တတိယ သြန္းလုပ္ေတာ္မူေသာဘုရားကုိ ေရႊဘုံသာမုနိ
-စတုတၱသြန္းလုပ္ေတာ္မူေသာဘုရားကုိ မာရ္ေအာင္ၿမင္
ဟူ၍ ဘြဲ႔ေတာ္မ်ားေပးခဲ့ၿပီးလွ်င္ ကုိးကြယ္ႀကည္ညဳိခဲ့ပါတယ္။
-
ထုိၿမတ္စြာဘုရား ၄ ဆူတုိ႔မွာ အစဥ္အတုိင္းဥာဏ္ေတာ္ငယ္ႀက၍ ေနာက္ဆုံးသြန္းလုပ္ေသာဘုရားကို မာရ္ငါးပါးေအာင္ၿမင္ေတာ္မူေသာ ၿမတ္စြာဘုရားရွင္၏ အမည္ကုိယူ၍ မာရ္ေအာင္ၿမင္ ၿမတ္စြာဘုရားဟုေခၚေ၀ၚသမုတ္ခဲ့တယ္ လုိ႔သိရပါတယ္။ မဟာၿမတ္မုနိဘုရား၏ လက္ယာဘက္မွာရွိတဲ့အတြက္ လက္ယာရုပ္ပြားေတာ္ဟုေခၚၿပီး ေႀကးပိသာခ်ိန္ ၆၆၆ ပိသာ ႏွင့္ ၆ က်ပ္သား ရွိပါတယ္။
-
ထုိဘုရားေလးဆူကုိ စႏၵာသူရိယမင္းမွ စ၍ ရခုိင္မင္း အဆက္ဆက္ကုိးကြယ္ခဲ့ႀကၿပီး သကၠရာဇ္ ၁၁၄၆ ခုႏွစ္မွာ ဓည၀တီဟာ ဘုိးေတာ္ဘုရားရဲ႕သားေတာ္ အိမ္ေရွ႕ဥပရာဇာရဲ႕ သိမ္းယူၿခင္းကုိ ခံခဲ့ရပါတယ္။ သားေတာ္အိမ္ေရွ႕မင္းဟာ စစ္ႏုိင္ပစၥည္းအၿဖစ္ မဟာၿမတ္မုနိ၊ မာရ္ေအာင္ၿမင္ဘုရား ႏွင့္ ေရႊဘုံသာဘုရားတုိ႔ကုိ သိမ္းယူကာေတာင္ကုတ္လမ္းမွ ပင့္ေဆာင္ခဲ့ပါတယ္။ ေဒသခံရခုိင္မ်ားအတြက္ရွင္ေက်ာ္ဘုရား ကုိ ထားရစ္ခဲ့ပါတယ္။
-
ဘုရားသုံးဆူကို ပန္းေတာင္းဆိပ္ကမ္းမွ ရတနာေရႊေဖာင္ေတာ္ႀကီးႏွင့္ပင္ေဆာင္လာရာ ၿပည္ၿမဳိ႕သုိ႔ေရာက္ရွိခဲ့ပါတယ္။ ၿပည္ၿမဳိ႕အေရာက္မွာ သုံ႔ပန္းအၿဖစ္ေခၚေဆာင္ၿခင္းခံခဲ့ရေသာ ရခုိင္လူမ်ဳိးတုိ႔သည္ အဆန္းဆန္း အသြယ္သြယ္ေသာ တူရိယာမ်ဳိးစုံတုိ႔ၿဖင့္ တီးမႈတ္ကခုန္ႀကလွ်က္ အိမ္ေရွ႕မင္းရဲ႕ေရွ႕မွာ ၀ပ္ဆင္းႀကပါေတာ့တယ္။ယင္းသုိ႔ၿပဳလုပ္ၿခင္းကုိ အိမ္ေရွ႕မင္းသားက အထူးအဆန္းၿဖစ္ၿပီး ေမးေတာ္မူရာ
"အရွင္မင္းသား အရွင္သည္ သတၱ၀ါတုိ႔အား ရင္၀ယ္သားကဲ့သုိ႔ သနားေတာ္မူ၍ ကုိယ္ေတာ္၏အက်ဳိး သာသနာအက်ဳိးတုိ႔ကုိ ေဆာင္ရြက္သည္ႏွင့္ အညီ ကြ်န္ေတာ္မ်ဳိးတုိ႔ ဆည္းကပ္ကုိးကြယ္ရန္ ၿမတ္စြာဘုရား၏
ရုပ္ပြားေတာ္တစ္ဆူကုိ ႀကည္ၿဖဴစြာၿပန္၍ ေပးသနားေတာ္မူပါမည့္အေႀကာင္းပါ ဘုရား" ဟု ေလွ်ာက္တင္ႀက၏။
-
ထုိအခါအိမ္ေရွ႕မင္းက-
"ေမာင္မင္းတုိ႔ရခုိင္ၿပည္၌ ကုိးကြယ္ႀကရန္ တစ္ဆူတည္းေသာ ဗုဒၶရုပ္ပြားေတာ္ (ရွင္ေက်ာ္) ကုိထားခဲ့ၿပီးၿပီ။ ဤရုပ္ပြားေတာ္မ်ားကို ၿပန္မေပးလုိၿပီ။ အကယ္၍ ဤအရပ္၌ အလုိရွိလွ်င္ ရုပ္ပြားေတာ္တစ္ဆူကို ထားခဲ့ေပအံ့။ ေမာင္မင္းမ်ား ရခုိင္တုိင္းႏုိင္ငံမွ ဖူးေမွ်ာ္လွ်င္ပင္ မေ၀းေသးၿပီ။ ဒါ့အၿပင္ ပတ္၀န္းက်င္က လူအမ်ားလည္း ဖူးေမွ်ာ္ကုသုိလ္ယူႏုိင္သည္" ဟု မိန္႔ေတာ္မူရာ ေက်နပ္လက္ခံႀကသၿဖင့္ 'ေရႊဘုံသာဘုရား' ကုိ ၿပည္ၿမဳိ႕တစ္ဖက္ကမ္း၌ ထားေပးခဲ့ပါတယ္။ ယင္းအရပ္ရွိလူအေပါင္းတုိ႔က မေနာမယ ပတၱၿမားကုိ ရသကဲ့သုိ႔ ႏွစ္သက္၀မ္းေၿမာက္ႀကပါတယ္။
(ၿပည္ၿမဳိ႕မွ န၀ေဒးတံတားကုိၿဖတ္သန္းၿပီး လက္ယာဘက္သုိ႔ေကြ႔လုိက္လွ်င္ လာေရာက္သူမၿပတ္ဖူးေမွ်ာ္ေလ့ရွိတဲ့ ေရႊဘုံသာမုနိဘုရားကုိ ေတြ႔ႀကရမွာပါ)
-
ဆက္ရလွွ်င္ အိမ္ေရွ႕မင္းသားဟာ က်န္ရုပ္ပြားေတာ္ ႏွစ္ဆူကုိ ဧရာ၀တီၿမစ္အတုိင္း ဆန္တက္ပင့္ေဆာင္ခဲ့ၿပီး အမရပူရသုိ႔ ဆုိက္ေရာက္လွ်င္ၿမဳိ႕ေတာ္၏ ေၿမာက္ၿပင္(ယခုမဟာၿမတ္မုနိ ရုပ္ရွင္ေတာ္ၿမတ္ႀကီးတည္ရွိရာ) ေနရာတြင္ မဟာၿမတ္မုနိဘုရား ကိန္း၀ပ္စံေပ်ာ္ရန္ တန္ေဆာင္းႀကီးေဆာက္လုပ္လွ်က္ ကိုးကြယ္ခဲ့ပါတယ္။ မာရ္ေအာင္ၿမင္ဗုဒၶရုပ္ပြားတစ္ဆူကုိကား နန္းေတာ္အတြင္းသုိ႔ ပင့္ေဆာင္ကာ နန္းေတာ္ဦး၌ ထားလွ်က္ ေရႊၿပသာဒ္ေတာ္ႀကီး ၿဖင့္တည္ထားကုိးကြယ္ခဲ့ပါတယ္။ ဘုိးေတာ္မင္း၊ အိမ္ေရွ႕မင္း၊ ဘႀကီးေတာ္၊ပုဂံမင္း၊ မင္းတုန္းမင္း၊ ကေနာင္မင္းတုိ႔တုိင္ေအာင္ အၿမဲမၿပတ္ ကိုးကြယ္ဆည္းကပ္ခဲ့ႀကပါတယ္။
-
မာရ္ေအာင္ၿမင္ ဗုဒၶရုပ္ပြားေတာ္မွာ ရခုိင္မွပင့္ေဆာင္စဥ္က ဘြဲ႔ေပးအမည္ၿဖစ္ခဲ့ေသာ္လည္း ဘုရင္အဆက္ဆက္ နန္းေတာ္ဦးတြင္တည္ထား ကိုးကြယ္ခဲ့သၿဖင့္ မာရ္ေအာင္ၿမင္အမည္ေပ်ာက္ကာ 'နန္းဦးဘုရား' ဟု အမည္တြင္ခဲ့ပါတယ္။ ကေနာင္မင္းသားႀကီးက ဤရုပ္ပြားေတာ္အား အၿမဲမၿပတ္ကုိးကြယ္ခဲ့သၿဖင့္ 'မင္းတပ္ဘုရား' ဟုလည္းအမည္တြင္ခဲ့ပါေသးတယ္။ (မင္းတပ္မွာ ကေနာင္မင္းသား၏ ငယ္နာမည္ၿဖစ္ၿပီး အႀကီးမင္းတုန္း၊ အငယ္မင္းတပ္ဟု သိမွတ္ႀကသည္)
-
ပုဂံမင္းလက္ထက္တြင္ တစ္ဖက္မွ အဂၤလိပ္တုိ႔ႏွင့္ စစ္ၿဖစ္ပြားေနသလုိ တစ္ဖက္ကလည္း မင္းတုန္း၊ ကေနာင္ညီေနာင္၏ ပုန္ကန္မူကုိ ခံရသၿဖင့္ ႏုိင္ငံအေရးမွာ ရႈပ္ေထြးလ်က္ရွိပါတယ္။ ပုဂံမင္း၏ မိဖုရား မဟာရတနာေဒ၀ီတြင္ ေမာင္တစ္ေယာက္ရွိပါတယ္။ ဦးေရႊပြင့္ဟု ေခၚၿပီး ဇလြန္ၿမဳိ႕သူႀကီး ၿဖစ္ပါတယ္။ မိဖုရားႀကီးကခ်စ္ၿမတ္ႏုိးေတာ္မူ၍ ေမာင္ေတာ္ ဟု ခ်စ္စႏုိးနဲ႔ ေခၚေလ့ရွိပါတယ္။ မာရ္ေအာင္ၿမင္ဆင္းတုေတာ္ကုိ ဖူးၿပီးသည္မွစ၍ ဦးေရႊပြင့္မွာ အႀကံတစ္ခုေပၚလာပါတယ္။ ထုိအႀကံမွာ မိမိ၏ ဇလြန္ၿမဳိိ႕တြင္လည္းမာရ္ေအာင္ၿမင္ဘုရားကဲ့သုိ႔ ဆင္းတုေတာ္တစ္ဆူ ထုလုပ္ပူေဇာ္ရန္ၿဖစ္ပါတယ္။ ထုိအေႀကာင္း ဇလြန္ၿပည္သူတုိ႔အား တင္ၿပရာ ေထာက္ခံႀကၿပီး ရုပ္တုေတာ္ႀကီး သြန္းလုပ္ရန္ ေရႊ၊ ေငြ၊ ေႀကး တုိ႔အၿပင္ လက္၀တ္ရတနာမ်ားကုိလည္း ထည့္၀င္လွဴဒါန္းႀကပါတယ္။
-
ဤတြင္ၿမဳိ႕သူႀကီး ေမာင္ေရႊပြင့္သည္ ေနၿပည္ေတာ္ကုိသြားကာ ပညာရွင္ေမာင္ေမာင္လတ္ကုိ ေႀကးဆင္းတု သြန္းလုပ္ၿခင္း အလုပ္ကုိ လုပ္ေဆာင္ပါေတာ့တယ္။ ထုိအခ်ိန္တြင္ အဂၤလိပ္တုိ႔ႏွင့္ စစ္ၿဖစ္ေနၿပီၿဖစ္သ
ၿဖင့္ ၿမဳိ႕ရြာမ်ားမွာ မၿငိမ္သက္ႀက။ မိဖုရားႀကီးက ေမာင္ေရႊပြင့္ အား ဇလြန္သုိ႔ ၿပန္ၿပီး ေနရန္ေစလႊတ္ေသာ္လည္း "ဘုရားဆင္းတု မပင့္သြားပဲနဲ႔ၿမဳိ႕သူၿမဳိ႕သားေတြကုိ မ်က္ႏွာဘယ္လုိၿပမလဲ" ဟူေသာစကားၿဖင့္ ေမာင္ေရႊပြင့္က မၿပန္။ ႏုိင္ငံေရးအေၿခအေနမွာ ပုိမုိဆုိးရြားလာရာ မိဖုရားႀကီးဟာ ေမာင္ေရႊပြင့္ကုိ အတင္းၿပန္လႊတ္ပါေတာ့တယ္။
-
"ဤတြင္ေမာင္ေရႊပြင့္က လက္ခ်ည္းဗလာၿပန္သြားလွ်င္ မ်က္ႏွာမလွၿဖစ္မည္။ ဒါေႀကာင့္ ကြ်န္ေတာ္မ်ဳိးသြန္းလုပ္ေနတဲ့ ဘုရားအစား နန္းဦးဘုရားကုိ ၿမဳိ႕သူၿမဳိ႕သားမ်ား ဖူးေမွ်ာ္ေစဖုိ႔ ဇလြန္သုိ႔ ခဏပင့္သြားမည္။ သြန္းလုပ္ေသာဘုရားၿပီးေသာအခါ နန္းဦးဘုရားကုိ ၿပန္လာေပးပါမည္"ဟု မိဖုရားႀကီိးအား ေလွ်ာက္ေလသည္။ မိဖုရားႀကီးက သေဘာမတူေသာ္ လည္း မူးမတ္မ်ားကပါ ေခတၱခဏပင့္ေဆာင္ၿခင္းကုိ ခြင့္ၿပဳသင့္ေႀကာင္း ပါ၀င္ေတာင္းပန္ႀကေသာေႀကာင့္ ေနာက္ဆုံးတြင္ ခြင့္ၿပဳလုိက္ရပါတယ္။ သုိ႔ၿဖင့္ နန္းဦးဘုရားသည္ ဇလြန္သုိ႔ ေရာက္သြားေလေတာ့သည္။
-
ၿမဳိ႕သူၿမဳိ႕သားတုိ႔သည္ မာရ္ေအာင္ၿမင္ဆင္းတုေတာ္ကုိ ေတြ႔ႀကေသာအခါ ၀မ္းေၿမာက္၀မ္းသာ ၿဖစ္ႀကသည္။ ဦးေရႊပြင့္က ယခုဆင္းတုကား ရခုိင္မွပင့္ လာေသာ နန္းဦးဆင္းတုၿဖစ္ေႀကာင္းေၿပာေသာ္လည္း ၿပည္သူမ်ားက မယုံႀကည္ႀကေပ။ မာရ္ေအာင္ၿမင္ဘုရားႀကီးသုိ႔ လာေရာက္ဖူးေမွ်ာ္ႀကည္ ညဳိႀကသည္မွာမၿပတ္စည္ကားလ်က္ ရွိသည္။
-
ရက္မ်ားမႀကာမီ မိဖုရားႀကီးထံမွ သြန္းေလာင္းသည့္ ဆင္းတုေတာ္ၿပီးၿပီၿဖစ္၍ မာရ္ေအာင္ၿမင္ဆင္းတုေတာ္ႏွင့္ လာေရာက္လဲလွယ္ရန္ အေထာက္ေတာ္မ်ား လာေရာက္ရာ ဦးေရႊပြင့္က ဘုရားဖူးမ်ားစည္ကားေနသၿဖင့္ ေခတၱမွ် ဆုိင္းငံ့ထားပါရန္ ၿပန္ေလွ်ာက္ထားလုိက္သည္။ ထုိအခ်ိန္တြင္ ဇလြန္၌ မီးအႀကီးအက်ယ္ေလာင္ေလသည္။ ဘုရားတန္ေဆာင္း ေက်ာင္းပတ္၀န္းက်င္ရွိ အိမ္တုိင္းလုိလုိ မီးထဲပါသြားသည့္အၿပင္ လူအမ်ားလည္းေ သဆုံးခဲ့ရသည္။ သုိ႔ေသာ္နန္းဦး ဆင္းတုေတာ္ႀကီးကား မီးကြင္း၍ က်န္ရစ္ခဲ့ရပါတယ္။ သကၠရာဇ္ ၁၂၁၄ ခုႏွစ္တြင္ ေအာက္ၿမန္မာၿပည္ဟာ အဂၤလိပ္တုိရဲ႕ သိမ္းယူၿခင္းကုိ ခံခဲ့ရပါတယ္။
-
ေနၿပည္ေတာ္တြင္လည္း ပုဂံမင္းကုိ နန္းခ်ၿပီး မင္းတုန္းမင္းနန္းတက္သၿဖင့္နန္းက်မိဖုရားႀကီးမွာ ႀသဇာမရွိေတာ့။ ဘုရားႀကီးကိစၥကုိ အမွာေတာ္မၿပဳပဲလစ္လွ်ဴၿပဳထားလုိက္ေတာ့သည္။ အဂၤလိပ္တုိ႔သည္ ေႀကးပုိက္ဆံမ်ား ၿပဳလုပ္ရန္ေႀကးဆင္းတုေတာ္မ်ားစြာ ႏွင့္ ေႀကးအုိး ၊ ေႀကးခြက္ ၊ ေႀကးစ အမ်ားအၿပားကုိအဂၤလိပ္စစ္ဗုိလ္ 'ဆာဂြ််န္ဆပ္' ၏ အမိန္႔ႏွင့္ သိမ္းက်ဳံးယူေဆာင္သြားႀကရာ ၁၂၁၇ ခုႏွစ္ တြင္ နန္းဦးဆင္းတုေတာ္ႀကီးမွာလည္း ေရႊခ်ိန္ အမည္ရွိေသာ သေဘၤာၿဖင့္ အိႏၵိယၿပည္ ဘုံေေဘၿမဳိ႕သုိ႔ ပါသြားခဲ့ရသည္။ ဤအေႀကာင္းကုိကေနာင္မင္းသားႀကီးသိသြားတဲ့အခါ စိတ္မေကာင္းရုံမွ လြဲ၍ ဘာမွ်မတတ္ႏုိင္ေတာ့ေခ်။
-
နန္းဦးဆင္းတုမွာ ဘုံေဘသုိ႔ပါသြားသၿဖင့္ ၿပန္ရဖုိ႔ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ မဲ့ရေတာ့သည္။ဤသုိ႔ၿဖင့္ နန္းဦးဆင္းတုလစ္လပ္ေနေသာ ေနရာတြင္ ဦးေရႊပြင့္သြန္းလုပ္ထားေသာ ေႀကးဆင္းတုေတာ္ႀကီးကုိ ပင့္ေဆာင္တင္ထားလုိက္ေလသည္။အဂၤလိပ္တုိ႔သည္ ရသမွ်ဆင္းတုေတာ္မ်ားႏွင့္ ေႀကးပစၥည္းမ်ားကုိ ဂုိေထာင္တစ္ခုတြင္ ထည့္ကာ တၿဖည္းၿဖည္း ဖုိက်င္းထုိး အရည္က်ဳိၿပီး ေႀကးပုိက္ဆံမ်ား အၿဖစ္ေၿပာင္းပစ္လုိက္ပါတယ္။ အၿခားဆင္းတု ႏွင့္ ပစၥည္းမ်ားကို က်ဳိရာ၌ အလြယ္တကူ အရည္ေပ်ာ္သြားႀကေသာ္လည္း နန္းဦးဆင္းတုေတာ္ႀကီးကုိ ဖို ၄ လုံး ဆုိင္ကာ ထုိး၍ က်ဳိခ်က္ႀကေသာ္လည္း အရာပင္မထင္ မူလအတုိင္းပဲ ရွိေလသည္။ထူးၿခားသည္ကား ထုိအခ်ိန္တြင္ ေကာင္းကင္သည္ ရုတ္ခ်ည္းမဲေမွာင္လာလ်က္မုိးေမွာင္ႀကီးက်ကာ မုိးသည္းေလသည္။ အရည္က်ဳိၿခင္းအလုပ္ကုိလုပ္ႀကေသာအိႏၵိယလူမ်ဳိး ၆၄ ေယာက္လည္းေသြးအန္ၿပီး တၿပဳိင္တည္း ေသဆုံးသြားႀကတယ္လုိ႔သိရပါတယ္။
-
အဂၤလန္၌ ရာဇဘိသိက္ ခံယူၿပီးေသာ ၀ိတုိရိယ ဘုရင္မႀကီးသည္ မိမိိ၏ ကုိလုိနီနယ္သစ္ၿဖစ္ေသာ အိႏၵိယၿပည္ ေဒလီၿမဳိ႕သုိ႔ တြင္ ေခတၱလာေရာက္ စံၿမန္းေနရာၿပင္းထန္ေသာ ေခါင္းကုိက္ေ၀ဒနာကုိ ခံစားရသည္။ေဆးပညာရွင္ ဆရာ၀န္အမ်ဳိးမ်ဳိးကုိ ကုသေစေသာ္လည္း သက္သာၿခင္းမရွိ။ တစ္ညတြင္ ဘုရင္မႀကီးသည္ထူးဆန္းေသာ အိပ္မက္တစ္ခုကို မက္ေလသည္။ အိပ္မက္ထဲ၌ ၀တ္ၿဖဴစင္ႀကယ္ႏွင့္ သူေတာ္စင္တစ္ဦးက ဘုရင္မႀကီးအား-
"ဘုရင္မႀကီး...ဘုရင္မႀကီးရဲ႕ ေခါင္းကိုက္ေ၀ဒနာကုိ ေသခ်ာစြာ ေပ်ာက္ကင္းလုိလွ်င္ ၿမန္မာၿပည္မွ ယူေဆာင္ခဲ့ေသာ နန္းဦးဆင္းတုကုိ မူလအရပ္သုိ႔ ၿပန္၍ ပုိ႔ရမည္။ မပုိ႔ပါက ဘုရင္မႀကီးအသက္ အႏၱရာယ္ၿဖစ္ပါလိမ့္မည္" ဟု ေၿပာသြား၏။
-
ဘုရင္မႀကီး အိပ္မက္မွႏုိးလွ်င္ ႀကက္သီးေမႊးညွင္းမ်ားထကာ ထိတ္လန္႔ တုန္လႈပ္ေႀကာက္ရြံ႕ကာ အမႈထမ္းမ်ားကုိ ေခၚလွ်က္ အေႀကာင္းၿဖစ္အင္ကုိေၿပာ၍ နန္းဦးဆင္းတုေတာ္ ဆုိသည့္ အရာကုိ ေႀကးဂုိေထာင္ထဲတြင္ သြားေရာက္ရွာေဖြေစပါတယ္။

အမႈထမ္းမ်ားမွာ ဘုရင္မႀကီးရွာခုိင္းလုိ႔သာ ရွာခုိင္းေသာ္လည္း နန္းဦးဘုရားဆုိတာ ဘာမွန္းေသခ်ာမသိပါေခ်။ ဂုိေထာင္ထဲရွိ ဆင္းတုေတာ္မ်ဳိးစုံ နဲ႔ အၿခားပစၥည္းမ်ားမွာ ေမွာက္ခုံ ပက္လက္ ေဘးေစာင္း စသည္ ရွိေနႀကေသာ္လည္းတစ္ဆူတည္းေသာ ဘုရားမွာမႈ အေရွ႕ဘက္သုိ႔မ်က္ႏွာမူလ်က္ တင့္တယ္စြာစံပါယ္ေနေႀကာင္း အမႈထမ္းမ်ားေတြ႔ရွိလုိက္ရသည္။ ထူးၿခားသည္ကားထုိဘုရားသည္ ေနမင္းအေရာင္ကဲ့သုိ႔၀င္းေၿပာင္လ်က္ ေရာင္ၿခည္ေတာ္မ်ားတဖ်ပ္ဖ်ပ္လက္ေနၿခင္းပင္။

ဤကဲ့သုိ႔ထူးၿခားေသာ ဘုရားသည္ ဘုရင္မႀကီးၿမင္မက္သည့္ အိပ္မက္ထဲက ဘုရားၿဖစ္လိမ့္မည္။ ဤသုိ႔ၿဖင့္ ဘုရင္မႀကီးသည္နန္းဦးဆင္းတုေတာ္ အား ၿမန္မာၿပည္၏ မူလေနရာသုိ႔ အၿမန္ဆုံးသြားေရာက္ၿပန္ထားရန္ အမႈထမ္းမ်ားအား လႊတ္လုိက္ပါေတာ့တယ္။

နန္းဦးဆင္းတုအား သေဘၤာထက္တြင္တင္၍ သေဘၤာစထြက္သည္ႏွင့္ ဘုရင္မႀကီး၏ ခံစားေနရေသာေခါင္းကုိက္ေ၀ဒနာမွာ ယူပစ္လုိက္သကဲ့သုိ႔ ကင္းရွင္းစြာေပ်ာက္ကင္းသြားရာ ဘုရင္မႀကီးလည္း အထူးပင္ ယုံႀကည္သြားေတာ့သည္။ ဘုရင္မႀကီး အမိန္႔ေတာ္အတုိင္း ဆင္းတုေတာ္အား ၿမန္မာႏုိင္ငံသုိ႔ ၿပန္ပုိ႔ခဲ့ႀကပါတယ္။ သုိ႔ေသာ္ၿမဳိ႕မွားပုိ႔မိ၍ ဇလြန္အစား ဟသၤာတသုိ႔ ေရာက္သြား၏။ ဟသၤာတၿမဳိ႕အနီးေသာင္စပ္တြင္ထားပစ္ခဲ့ကာ သေဘၤာသည္ အိႏၵိယသုိ႔ၿပန္သြား၏။

ေသာင္စပ္တြင္ထီးထီးမားမား ၿဖစ္ေနေသာ ဆင္းတုေတာ္ႀကီးကုိ တံငါးသမားတုိ႔ၿမင္ရလွ်င္ ၀မ္းေၿမာက္၀မ္းသာၿဖစ္လွ်က္ လူအမ်ားကုိဟစ္ေအာ္စုရုံးႀကၿပီး ကမ္းနဖူးေပၚရွိ ငါးမ်က္ႏွာတန္ေဆာင္းအတြင္းသုိ႔ ေခတၱထား၍ ပူေဇာ္ႀကပါတယ္။ ခ်က္ခ်င္းပင္ ေပၚေတာ္မူဘုရားဟုနာမည္ႀကီး သြားကာ ၿမဳိ႕ေရာေတာပါ မက်န္ ရဟန္းရွင္လူအမ်ား စည္ကားစြာလာေရာက္ဖူးေမွ်ာ္ႀကပါတယ္။

သိပ္မႀကာမီ ဇလြန္ၿမဳိ႕ပုိင္သည္ အေရးပုိင္မင္းႏွင့္ေတြ႔ဆုံရန္အတြက္ ဟသၤာတသုိ႔ေရာက္လာခဲ့ပါတယ္။ လူအမ်ားအုတ္ေအာ္ေသာင္းနင္း ၿဖစ္ေနတဲ့အေႀကာင္းကုိ စုံစမ္းရာမွ ေပၚေတာ္မူဘုရားႀကီးေႀကာင့္ဆုိတာ သိသြားၿပီး မိမိလည္းဖူးေမွ်ာ္ဦးမွ ဆုိ၍ သြားေရာက္ဖူးေမွ်ာ္ခဲ့ပါတယ္။ ဘုရားႀကီးကုိ ၿမင္လုိက္စဥ္မွာပင္ မိမိတုိ႔ဇလြန္မွ အဂၤလိပ္တုိ႔သိမ္းယူေသာ ဘုရားႏွင့္ အလြန္တူေႀကာင္းေတြ႔သြားပါေတာ့တယ္။ ဒါနဲ႔ ယင္းကိစၥကို မည္သူကုိမွ် မဟခဲ့ပဲ မိမိကိစၥၿပီးသည္ႏွင့္ ဇလြန္သုိ႔ အၿမန္ဆုံးၿပန္ခဲ့ပါေတာ့တယ္။

ဇလြန္သုိ႔ေရာက္လွ်င္ ဇလြန္ရွိဆရာေတာ္ဦးၿဖဴအား ဘုရားႀကီးကုိ ထုိသုိ႔ေတြ႔ခဲ့ေႀကာင္းေလွ်ာက္တဲ့အခါဆရာေတာ္ဦးၿဖဴလည္း ေလွတစ္ဆယ့္ႏွစ္စင္း ႏွင့္ တကာတကာမမ်ားကုိ စုရုံးေခၚကာ ေပၚေတာ္မႈဘုရား ႀကီးအား ဖူးရန္ ခ်က္ခ်င္းပင္ ဟသၤာတကုိ ႀကြသြားခဲ့ပါတယ္။ ဘုရားသုိ ႔ေရာက္ေသာ္ မိမိအၿမဲဖူးေနေသာ မာရ္ေအာင္ၿမင္ဆင္းတုေတာ္မွန္း ဆရာေတာ္ဦးၿဖဴ အတပ္သိလုိက္၏။ အေရးပုိင္မင္းထံသုိ႔သြားကာ မိမိတုိ႔ဇလြန္မွ ဘုရားႀကီးၿဖစ္ေႀကာင္း အက်ဳိးအေႀကာင္းေၿပာၿပပါတယ္။

ၿမဳိ႕ပုိင္မင္းလည္း ရပ္မိရပ္ဖမ်ား ႏွင့္ သံဃာမ်ားကိုေခၚကာ ဤအေရးသည္ သာသနာအေရးၿဖစ္ေသာေႀကာင့္ သံဃာမ်ားႏွင့္သာ သက္ဆုိင္ပါေႀကာင္း၊ သုိ႔ၿဖစ္၍ လူႀကီးမင္းတုိ႔ႏွစ္သက္ေသာ ဆရာေတာ္တစ္ပါးကုိပင့္၍ ဇလြန္ၿမဳိ႕မွဆရာေတာ္ဦးၿဖဴ ႏွင့္ ညွိႏႈိင္းပါေစဟု ဆုံးၿဖတ္လုိက္ပါတယ္။ ဟသၤာတဘက္မွ လူႀကီးမ်ားလည္း ဆရာေတာ္ဦးၿဖဴထက္ အသက္သိကၡာ ၀ါေတာ္ႀကီးေသာ ေႀကးကန္ဆရာေတာ္ကုိ ပင့္၍ ဆရာေတာ္ဦးၿဖဴႏွင့္ ညွိႏႈိင္းေစပါတယ္။

ေႀကးကန္ဆရာေတာ္က-
"အရွင္ဘုရားတုိ႔ ဇလြန္ၿမဳိ႕မွ ဘုရားဆင္းတုၿဖစ္ေႀကာင္း ဘာအေထာက္အထားရွိ၍ ဤသုိ႔ေၿပာႏုိင္ပါသလဲ" ဟုေမးရာ
ဆရာေတာ္ဦးၿဖဴက-
"ဓမၼခဏ္ေတာ္က စာပါေသာေႀကာင့္ တပည့္ေတာ္သိရပါသည္ဘုရား"
ဟု ၿပန္လည္ေၿဖ၏။

"ဤစာကုိ ဆရာေတာ္ရြတ္ၿပႏုိင္ပါသလား" ဟု ဆုိေသာ္ ဆရာေတာ္ဦးၿဖဴကလည္း မိမိရႊတ္ၿပႏုိင္ပါေႀကာင္း ၿပန္လည္ေၿဖ၏။
(ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ သမၺဳေဒၶေစတီေတာ္ႀကီးႏွင့္ သမၺဳေဒၶဂါထာ တန္ခိုးႀကီးသကဲ့သို႔ပင္ မာရ္ေအာင္ျမင္ ျပည္ေတာ္ျပန္ဘုရားႀကီးႏွင့္ စမၼခဏ္ဂါထာ တန္ခိုးႀကီးသည္ဟု ယံုၾကည္ၾကပါသည္။ စမၼခဏ္ဂါထာ အျပင္ သင္းက်စ္ေတာ္ ဂါထာ၊ လက္၀ဲလက္ရံုးဂါထာ၊ လက္ယာလက္ရံုး ဂါထာေတာ္မ်ားလည္း ရွိပါသည္။ )

သုိ႔ၿဖင့္ အနီးရွိရဟန္းတစ္ပါးအား ေႀကးကန္ဆရာေတာ္က ဆင္းတုေတာ္မွ ဓမၼခဏ္မွာရွိေသာ ဂါထာေတာ္ကုိ ေရးကူးခုိင္းၿပီး ဆရာေတာ္ဦးၿဖဴ အလြတ္ၿပန္ဆုိသည္ႏွင့္ တုိက္ႀကည့္ရာ တစ္ထပ္တည္းက်ေႀကာင္း ေတြ႔ရပါတယ္။ ဆရာေတာ္ဦးၿဖဴေၿပာသည္မွာ မွန္ကန္ေႀကာင္း၊ ထုိ႔ေႀကာင့္ ဇလြန္မွ ဆင္းတုေတာ္ၿဖစ္သည္မွာ မွန္ကန္ေႀကာင္း ထင္ရွားသြားၿပီး ဇလြန္သုိ႔ၿပန္ေပးဖုိ႔ဆုံးၿဖတ္လုိက္ပါတယ္။

ဤတြက္ ဟသၤာတၿမဳိ႕သူၿမဳိ႕သားမ်ားက လက္မခံႀက၊ ကန္႔ကြက္ႀကသည္။ မိမိတုိ႔ႏွင့္ထုိက္၍ မိမိတုိ႔ဆီေရာက္လာတာ မိမိတုိ႔ဘုရားဟု ဆုိကာ သူတုိ႔သာကုိးကြယ္ထုိက္သည္။ မေပးႏုိင္ဟု တစ္ညီတစ္ညြတ္တည္း ၿငင္းဆုိႀကရာ အေရးပုိင္မင္းက နည္းလမ္းတစ္ခုၿဖင့္ ၿဖန္ေၿဖေစပါတယ္။

ထုိနည္းလမ္းမွာကား ဆင္းတုေတာ္အား ဟသၤာတၿမစ္လယ္ရွိ ေဖာင္ႀကီး တစ္ေဖာင္ေပၚတြင္တင္ထားက တစ္ဖက္တြင္ ဟသၤာတၿမဳိ႕မွေလွမ်ားကုိ ဆြဲေစၿပီး၊ တစ္ဖက္တြင္ ဇလြန္ၿမဳိ႕မွေလွမ်ားကုိ ဆြဲေစတဲ့ နည္းၿဖစ္ပါတယ္။ ဆင္းတုေတာ္ပါေအာင္ဆြဲႏုိင္တဲ့ ၿမဳိ႕က ကုိးကြယ္ႀကဟု ဆုိရာ အားလုံးေက်နပ္ႀကပါတယ္။

သုိ႔ၿဖင့္ ႀကီးမားေသာေဖာင္ေတာ္ႀကီးကုိ တစ္မုဟုတ္ခ်င္းစီစဥ္၍ ထုိေဖာင္ေတာ္တြင္ ဆင္းတုေတာ္ႀကီးကုိ စံၿမန္းေစပါတယ္။ အေရးပုိင္မင္းႏွင့္ ဆရာေတာ္ဦးၿဖဴကိုလည္း ထုိေဖာင္ေပၚမွာ ေနေစၿပီး အၿပဳိင္ဆြဲႀကပါ
ေတာ့တယ္။ ထုိသုိ႔ဆြဲရာတြင္ အင္အားကေတာ့မမွ်ပါ။ ဟသၤာတဘက္တြင္ေလွေပါင္း ၃၈ စီး ရွိေသာ္လည္း ဇလြန္ဘက္မွာကား ၁၂ စီးပင္ ရွိပါတယ္။ ဤသုိ႔ၿဖင့္ အားၿပဳိင္ဆြဲႀကရာ ဆင္းတုေတာ္သည္ ဇလြန္ဘက္သုိ႔ပါေလ၏။ သုိ႔ေသာ္ ဟသၤာတသားမ်ားက မေက်နပ္ႀကေသး။ ဇလြန္ဘက္ကေရစုန္ၿဖစ္၍ မိမိတို႔က ေရဆန္ၿဖစ္ေသာေႀကာင့္ ဇလြန္ဘက္သုိ႔ပါသြားတာၿဖစ္ေႀကာင္း ၿငင္းဆန္သၿဖင့္ ဘက္ေၿပာင္း၍ ဆြဲေစပါတယ္။ ထုိသုိ႔ဆြဲေစေသာ္လည္း ဆင္းတုေတာ္သည္ ဇလြန္ၿမဳိ႕ဖက္သုိ႔သာ ပါ၏။

ဘယ္လုိၿပဳိင္ၿပဳိင္မႏုိင္သၿဖင့္ ကံတရားကုိဥာဏ္မ်ားလုိ႔မရမွန္း ဟသၤာတသားတုိ႔သိသြား၏။ အရႈံးကုိ၀န္ခံလုိက္ႀက၏။ သုိ႔ၿဖင့္ "ကုိယ္ေတာ္ဘုရား...ငါးပိရည္ႏွင့္ ခ်ဥ္ရည္ဟင္းဘုန္းေပးရေအာင္ ႀကြေတာ္မူေပေရာ့ ဘုရား" ဟု ဇလြန္သားတုိ႔ မခံခ်င္ေအာင္ေစာင္းခ်ိတ္ ေၿပာဆုိလ်က္ ႀကဳိးကုိလႊတ္လုိက္ရပါေတာ့တယ္။

ဇလြန္သားတုိ႔သည္ အႏုိင္ရေလလွ်င္ ၿမစ္စဥ္တေလွ်ာက္ အကအခုန္ အတီးအမႈတ္မ်ားၿဖင့္ ဧရာ၀တီၿမစ္ကုိစုန္ဆင္းကာ ဘုရားႀကီး၏ မူလေနရာၿဖစ္ေသာ ဇလြန္ၿမဳိ႕သုိ႔ ၿပန္လည္ပင့္ေဆာင္လာပါေတာ့တယ္။ ဤသုိ႔ၿဖင့္ ဇလြန္ၿပည္ေတာ္ၿပန္ဘုရားႀကီးသည္ စႏၵာသူရိယမင္း သြန္း လုပ္ခဲ့ေသာ မာရ္ေအာင္ၿမင္ဘုရားၿဖစ္ေႀကာင္း၊ အမရပူရနန္းဦးတြင္ စံၿမန္းခဲ့ေႀကာင္း ၊ အဂၤလိပ္တုိ႔လက္သုိ႔ပါၿပီးေနာက္ ဟသၤာ တၿမဳိ႕သုိ႔ လည္းေရာက္ခဲ့ေသးေႀကာင္း ၊ ၿပီးမွသာ ဇလြန္သုိ႔ၿပန္ေရာက္ လာၿခင္းၿဖစ္ေႀကာင္း ဗဟုသုတအေနႏွင့္ ေရးသားတင္ၿပလုိက္ပါတယ္။
D Zin Tun
Credid