မုံးကိုးၿမိဳ႕မ ရဲစခန္းမွ တပ္ၾကပ္ႀကီး ေအာင္ဆင့္ႏွင့္ ေေေတြ႔ဆုံျခင္း

မုံးကိုးၿမိဳ႕မ ရဲစခန္းမွ တပ္ၾကပ္ႀကီး ေအာင္ဆင့္ႏွင့္ ေတြ႔ဆုံျခင္း

ရွမ္းျပည္နယ္ေျမာက္ပိုင္း မူဆယ္ ၁၀၅ မိုင္ ကုန္သြယ္ေရးဇုန္ အပါအဝင္ ကြတ္ခိုင္ႏွင့္ မုံးကိုးၿမဳိ႕တို႔ကို မဟာမိတ္ တပ္ေပါင္းစုက အၾကမ္းဖက္ တိုက္ခိုက္ခဲ့ရာတြင္ မုံးကိုးၿမဳိ႕ ရဲစခန္းက်ခဲ့ၿပီး စခန္းမွဴး အပါအဝင္ ရဲတပ္ဖြဲ႔ဝင္ ၁၂ ဦး က်ဆုံးကာ ေလးဦးကို အသက္ရွင္လ်က္ ျပန္ေတြ႔ခဲ့သည္။ ယင္းေလးဦးအနက္မွ တိုက္ပြဲအတြင္း အသက္ရွင္က်န္ရစ္ခဲ့သည့္ မူဆယ္ခ႐ိုင္ မုံးကိုးၿမဳိ႕မ ရဲစခန္းမွ တပ္ၾကပ္ႀကီး ေအာင္ဆင့္ႏွင့္ ေတြ႔ဆုံေမးျမန္းထားသည္မ်ားကို ေကာက္ႏုတ္ေဖာ္ျပအပ္ပါသည္။

Voice : အရင္ဆုံး မုံးကိုးမွာ ျဖစ္ခဲ့တဲ့ တိုက္ပြဲအေျခအေနကို ေျပာျပေပးပါ။

AS : ကြၽန္ေတာ္ ရဲဝန္ထမ္း ျဖစ္လာတာ ႏွစ္၂၀ ရွိပါၿပီ။ ရာဇဝတ္သားကို ဖမ္းဆီးတာမ်ဳိး လုံၿခံဳေရး လိုက္တာမ်ဳိးပဲ လုပ္ခဲ့ရတာ။ အခုလို တိုက္ပြဲမ်ဳိး ရင္ဆိုင္မေတြ႔ႀကံဳဖူးပါဘူး။ တိုက္ပြဲစျဖစ္တဲ့ေန႔ မနက္မလင္းခင္ ၃ နာရီမွာ ေသနတ္သံေတြ စၾကားရတာပါပဲ။ ေသနတ္သံေတြ ၾကားတာနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္တို႔စခန္းက တပ္ဖြဲ႔ဝင္ေတြ အားလုံး စခန္းမွာ အသင့္ေနရာ ယူလိုက္ၾကပါတယ္။ အဲဒီေန႔ကေတာ့ ရဲစခန္းကို လာမတိုက္ေသးပါဘူး။ သို႔ေပမယ့္ မုံးကိုးၿမဳိ႕ထဲမွာေတာ့ ႐ႈပ္႐ႈပ္ေထြးေထြး ျဖစ္ေနၿပီ။ မုံးကိုးမွာေနတဲ့ တ႐ုတ္ေတြကေတာ့ တ႐ုတ္ျပည္ဘက္က မန္ဟိုင္းကို သြားၾကတယ္။ မုံးကိုးနဲ႔ နီးတာကိုး။ ေနာက္ေန႔မွာေတာ့ ရဲတပ္ဖြဲ႔ဝင္ေတြကို လုံၿခံဳေရးအသင့္ ရွိေနဖို႔နဲ႔ မိသားစုေတြကို မူဆယ္မွာ ေျပာင္းလာေနဖို႔ အထက္အဆင့္ဆင့္က မွာၾကားတာနဲ႔ မိသားစုေတြ မူဆယ္ကို သြားေနၾကပါတယ္။

Voice : မုံးကိုးရဲစခန္း တိုက္ခိုက္ခံရတဲ့ေန႔က အေၾကာင္းကို ေျပာျပေပးပါရွင့္။

AS : ႏိုဝင္ဘာလ ၂၂ ရက္ေန႔ မြန္းလြဲ ၁ နာရီေလာက္မွာ မုံးကိုးၿမဳိ႕ကို မုံးကိုးၿမဳိ႕ ရပ္ကြက္ ၃ မွာရွိတဲ့ တပ္စခန္းေတြကို လာပစ္တယ္။ ည ၁၀ နာရီ ၂၀ မိနစ္မွာ ရပ္ကြက္ ၂ ေဘာလုံးကြင္းနားကေန လက္နက္ႀကီးေတြနဲ႔ လာပစ္တာ ဗ်ဴဟာဘက္ကို လွမ္းပစ္တာ။ ေနာက္ေတာ့ ေလတပ္အကူေတြ ေရာက္လာၿပီး ပစ္ေပးလို႔ ေသာင္းက်န္းသူေတြ ဆုတ္သြားျပန္တယ္။ ေနာက္ေန႔ေတြမွာလည္း လာတိုက္ခိုက္ျပန္တယ္။ မုံးကိုးရဲစခန္းကို လာတိုက္တဲ့ ဒီဇင္ဘာလ ၂ ရက္ေန႔မွာ ေသာင္းက်န္းသူဟာ မုံးကိုးၿမဳိ႕ထဲ ဝင္လာၿပီး မုံးကိုးၿမဳိ႕ထဲကို ပစ္ခတ္တိုက္ခိုက္တယ္။ ရဲစခန္းကို အင္အား ၁၅၀ ေက်ာ္ ေလာက္ တက္လာတယ္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔က လူခြဲၿပီး ေနရာယူလိုက္တယ္။ ပစ္ခတ္တာေတြ အရမ္းမ်ားလာၿပီး ဆူညံေနတယ္။ ကြၽန္ေတာ္လည္း ျပန္ၿပီး ပစ္တယ္။ ဒါေပမဲ့ သူတို႔က အင္အား အရမ္းမ်ားေနတာနဲ႔ စခန္းအေနာက္ဘက္ ေတာတန္းထဲမွာ သြားပုန္းေနလိုက္တယ္။ သူတို႔ ရဲစခန္းထဲ ေရာက္လာေတာ့ ေတြ႔တာျမင္တာကို အကုန္ပစ္တယ္။ အားလုံး ဖ်က္ဆီးခံရတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ ပုန္းတဲ့ေနရာက ခ်ံဳေတာေလး ျဖစ္ေနေတာ့ အလြယ္တကူ မျမင္ဘူး။ ေသနတ္နဲ႔သာ ပစ္မယ္ဆိုရင္ေတာ့ ထိမွာပါပဲ။ သူတို႔က စခန္းထဲဝင္ၿပီး ရဲတပ္ဖြဲ႔ဝင္ေတြကို ရွာတယ္။ အိမ္ေထာင္သည္ လိုင္းဘက္ သြားရွာၿပီး ပစ္ခတ္တာ ၾကားရပါတယ္။ အေျခအေနကေတာ့ ႐ႈပ္ေထြးသြားၿပီး ေသနတ္သံကလြဲရင္ ဘာသံမွ မၾကားရဘူး။ ေလေၾကာင္းကလည္း လာကူၿပီး ပစ္ေပးတယ္။ အဲဒီညက ကြၽန္ေတာ္လည္း ခ်ံဳထဲက မထြက္ရဲေတာ့ပါဘူး ထမင္းလည္း မစားခဲ့ရပါဘူး။

Voice : အခုလို ရဲစခန္း အေနာက္ဘက္က ခ်ံဳေတာထဲမွာ ပုန္းေနရတာ ဆိုေတာ့ ဆရာႀကီး ဘယ္လိုမ်ား ေနထိုင္စားေသာက္ခဲ့ရပါသလဲရွင့္။

AS : ခ်ံဳေတာထဲ ပုန္းေနရတာေလ ဝတ္ထားတဲ့ အဝတ္ကလြဲရင္ ဘာမွမပါဘူး။ ရာသီဥတုကလည္း ေအးလိုက္တာလြန္ေရာ မိုးလင္းခါနီးေလ ႏွင္းေတြက်လာေလေပါ့။ ခ်ံဳထဲကေန အျပင္လည္း မထြက္ရဲေတာ့ ခ်မ္းတာေရာ၊ ငတ္တာေရာ ခံေနရတာေပါ့။ ေသာက္စရာ ေရလည္း မရွိပါဘူး။ အျပင္လည္း မထြက္ရဲေတာ့ ဒီအတိုင္း ေနခဲ့ရတယ္။ အသက္ရွင္လိုက္ရတာကိုပဲ ဝမ္းသာလွပါၿပီ။

Voice : ေနာက္ေန႔ေတြမွာေရာ ဆရာႀကီး ဘယ္လိုမ်ား ရင္ဆိုင္ခဲ့ရပါေသးလဲရွင့္။

AS : ေနာက္ေန႔မွာလည္း ေသာင္းက်န္းသူေတြ အုပ္လိုက္ႀကီး ရဲစခန္းထဲ ဝင္လာပါတယ္။ အိမ္ေထာင္သည္ လိုင္းေတြဘက္မွာ လိုက္ရွာၾကပါတယ္။ ဘာမွမေတြ႔ေတာ့ ျပန္သြားၾကပါတယ္။ မုံးကိုးၿမဳိ႕ထဲမွာေတာ့ ေသနတ္သံေတြ အျပည့္ၾကားေနရတာပါပဲ။ သူတို႔ျပန္လာမလားဆိုၿပီး ခ်ံဳထဲကေန မထြက္ဘဲ ၿငိမ္ေနလိုက္ပါတယ္။ အသံေတြကိုပဲ နားစြင့္ေနရပါတယ္။ ေလေၾကာင္းတပ္ေတြက ပ်ံဝဲၿပီး ပစ္ေနတာ ျမင္ေနရပါတယ္။ ယမ္းနံ႔ေတြနဲ႔ ယမ္းခိုးေတြပဲ ျမင္ေနရတာပါ။ တျခားတပ္ဖြဲ႔ဝင္ေတြကိုလည္း စိတ္ပူမိတယ္။ ဘာေတြျဖစ္ေနၾကၿပီလဲေပါ့။ ကြၽန္ေတာ္ ရွာခ်င္တယ္။ ဒါေပမဲ့ အျပင္မထြက္ရဲဘူး။ ေသာင္းက်န္းသူနဲ႔ တည့္တည့္တိုးရင္ ဝိုင္းပစ္ၾကမွာေလ။

Voice : ဟုတ္ကဲ့ ဘယ္ေန႔မွာ ဘယ္လိုမ်ား ပုန္းေနတဲ့ေနရာက ထြက္လာႏိုင္ပါသလဲရွင့္။

AS : ရဲစခန္းေနာက္ဘက္ ေတာတန္းထဲက ခ်ံဳထဲမွာ ၂ ညအိပ္ခဲ့ရတယ္။ ၄ ရက္ေန႔ မနက္မွာ မုံးကိုးၿမဳိ႕ထဲကို တပ္မေတာ္ ေလယာဥ္တစ္စီးက အနိမ့္ပ်ံလာၿပီး ပစ္လိုက္တယ္။ ၿမဳိ႕ထဲက အေဆာက္အအုံတစ္ခု ဝုန္းခနဲ ေပါက္ကြဲသံ အက်ယ္ႀကီး ၾကားရတယ္။ မီးေတြေလာင္လို႔ မီးခိုးေတြ တက္လာတာကို ပုန္းေနတဲ့ ေနရာက ျမင္ရတယ္ေလ။ ညေနပိုင္းမွာေတာ့ ပစ္ခတ္သံေတြ မၾကားရေတာ့ဘူး။ ေနာက္ေန႔ ဒီဇင္ဘာ ၅ ရက္ေန႔ မနက္မွာေတာ့ ပစ္ခတ္သံ မၾကားရေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ စခန္းရွိရာကို သြားခဲ့တယ္။ စခန္းထဲမွာ ပစ္ခတ္ရာနဲ႔ အပ်က္အစီးေတြ ျဖစ္ေနၿပီ။ ခဏအၾကာမွာေတာ့ တပ္ၾကပ္ တိုးတိုးဦးလည္း စခန္းထဲ ေရာက္လာတယ္။ ဒါနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္နဲ႔ တိုးတိုးဦးတို႔ ၂ ေယာက္ စခန္းထဲမွာပဲ ေနလိုက္တယ္။ ေသာင္းက်န္းသူေတြ ထပ္လာရင္လည္း ပစ္ၿပီးခုခံမွာ အေသခံ ျပန္တိုက္လိုက္႐ုံပါပဲ။ ညေနပိုင္းမွာေတာ့ တပ္မေတာ္ စစ္ေၾကာင္းေတြ ေရာက္လာၿပီး ကြၽန္ေတာ္တို႔ကိုေခၚၿပီး မူဆယ္ခ႐ိုင္ ရဲတပ္ဖြဲ႔မွဴး႐ုံးကို ပို႔ေပးပါတယ္။

Voice : ဟုတ္ကဲ့။ ဆရာႀကီး မိသားစု အေၾကာင္းေလးနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ေျပာျပပါဦးရွင့္။

AS : မိသားစုကို မူဆယ္ခ႐ိုင္ တပ္ဖြဲ႔မွဴး႐ုံးမွာ ေစာင့္ေရွာက္ထားပါတယ္။ သားသမီး သုံးေယာက္ ရွိပါတယ္။ အႀကီးဆုံးက အခု ၇ တန္း၊ ၅ တန္း၊ ၃ တန္း ေက်ာင္းေနပါတယ္။ ဇနီးကေတာ့ အျပင္အလုပ္ မလုပ္ပါဘူး။ မုံးကိုးရဲစခန္းထဲက အိမ္မွာေတာ့ ဘာပစၥည္းမွ မရွိေတာ့ဘဲ ခိုးသြားၾကပါၿပီ။ ဖ်က္ဆီးခဲ့ၾကပါတယ္။ မိသားစုအားလုံး အဝတ္တစ္ထည္ ကိုယ္တစ္ခုနဲ႔ ေျပးခဲ့ၾကရတာပါ။

Voice : ဆရာႀကီး ယေန႔ တပ္ဆင္ထားတဲ့ ရာထူး၊ အမွတ္အသားက ရဲအရာခံအဆင့္ အမွတ္အသား ဆိုေတာ့ ဘယ္ေန႔က ရာထူးတိုးသြားတာပါလဲရွင့္။

AS : ဟုတ္ပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ တိုက္ပြဲျဖစ္တဲ့ အခ်ိန္က ရဲတပ္ၾကပ္ႀကီးပါ။ ဒီဇင္ဘာလ ၇ ရက္ေန႔က ျမန္မာႏိုင္ငံရဲတပ္ဖြဲ႔ ရဲခ်ဳပ္က တစ္ဆင့္ျမင့္ ရာထူးတိုးေပးလိုက္တာမို႔ ဒီေန႔မနက္ပိုင္းက ရဲခ်ဳပ္နဲ႔ ရွမ္းျပည္နယ္ ရဲတပ္ဖြဲ႔မွဴးနဲ႔ ဒုတိယတပ္ဖြဲ႔မွဴးတို႔က ရာထူးအမွတ္အသား ခ်ီးျမႇင့္ၿပီး တပ္ဆင္ေပးလိုက္တာပါ။

Voice : အခုလို ဆရာႀကီးကို ရာထူးတိုးေပးလိုက္ၿပီး ဂုဏ္ျပဳေတာ့ ဆရာႀကီးအေနနဲ႔ ဘယ္လိုခံစားရပါသလဲရွင့္။ ဒါနဲ႔ဆက္ၿပီး မုံးကိုးရဲစခန္းမွာ တာဝန္ထမ္းေဆာင္ဦးမွာလား။ ခုနက ရဲခ်ဳပ္ႀကီးက ဆရာႀကီးတို႔ကို ေျပာသြားတာ ၾကားလိုက္ပါတယ္။ ဘယ္ေျပာင္းခ်င္သလဲ ေျပာင္းေပးမယ္ဆိုေတာ့ ဆရာႀကီးရဲ႕ သေဘာကို ေျပာျပပါဦးရွင့္။

AS : အခုလို ရာထူးတိုးေပးတဲ့အတြက္ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲတပ္ဖြဲ႔ကို အရမ္းေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ ရဲတပ္ၾကပ္ႀကီးကေန ရဲအရာခံျဖစ္ဖို႔ ဆိုတာ မလြယ္ပါဘူး။ စာေမးပြဲ ေျဖမွရတာမ်ဳိးပါ။ လြတ္လပ္ေရးေန႔မွာလည္း ရဲတပ္ဖြဲ႔ဝင္ေတြကို ႏိုင္ငံေတာ္က သူရဲေကာင္းဆုလိုမ်ဳိး ဆုေတြ ထပ္ခ်ီးျမႇင့္ဦးမွာပါ။ ရဲတပ္ဖြဲ႔ ႏွစ္ပတ္လည္ေန႔မွာလည္း ဆုထူး၊ ဂုဏ္ထူးေတြ ေပးေလ့ ရွိပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ့္အေနနဲ႔ ဆုေတြလိုခ်င္လို႔ ျပန္တိုက္ခဲ့တာမ်ဳိးေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ကိုယ့္တိုင္းျပည္ကို က်ဴးေက်ာ္လာတဲ့ ေသာင္းက်န္းသူ ဘယ္သူပဲျဖစ္ျဖစ္ အသက္ေသတဲ့အထိ ျပန္တိုက္မွာပါပဲ။ ကြၽန္ေတာ့္ကို မုံးကိုးမွာ ျပန္ၿပီး တာဝန္ခ်ထားရင္လည္း မျငင္းပါဘူးျပန္ၿပီး တာဝန္ထမ္းေဆာင္ဦးမယ္။ ပင္စင္ယူဖို႔ ေနာက္ထပ္ ၁၀ ႏွစ္ လိုေသးတယ္။ ဒါေပမဲ့ မိသားစု အတြက္ေတာ့ ကေလးေတြ ပညာသင္ဖို႔ရယ္ မိဘေတြနဲ႔အတူ ျပန္ေနခ်င္လို႔ ရန္ကုန္ကို ေျပာင္းခ်င္ပါတယ္။ အဲဒီအတြက္ ရွမ္းျပည္နယ္ ဒုတိယရဲတပ္ဖြဲ႔မွဴးထံကို ဆႏၵျပဳထားပါတယ္။ ဒါကလည္း ကိုယ့္သေဘာနဲ႔ ကိုယ္ေတာင္းတ ာမဟုတ္ပါဘူး။ ရဲခ်ဳပ္ႀကီးက ဘယ္ေျပာင္းခ်င္လဲ ေျပာင္းေပးမယ္ဆိုလို႔ပါ။ ကြၽန္ေတာ့္သေဘာ ဆိုရင္ေတာ့ ေစလိုရာ ေစပါပဲ။      
 မမ
SOURCESTHE VOICE