ဦး၀င္းတင္နဲ႕ေနထုိင္ျခင္း (၅)
ကိုရာဇာ၊ ဇြန္ ၁၄၊ ၂၀၁၃
ဦး၀င္းတင္နဲ႕အေျခခံနုိင္ငံေရးသမား
အဘဦး၀င္းတင္မွာ လက္သံုးစကားတစ္ခြန္း ရွိတယ္။အဲ့ဒါကေတာ့
“ေဟ့ေယာင္ရာဇာ ငါ နုိင္ငံေရးသမားမဟုတ္ဘူးကြ”
ဆိုတဲ့စကားပါပဲ။
က်ေနာ္အဘကိုေငးေငးရီရီႀကည့္မိပါတယ္။
နုိင္ငံေရး ေႀကာင့္ နိုင္ငံကိုေျပာင္းလဲေအာင္ လုပ္ေဆာင္ခဲ့လုိ႕ အင္းစိန္ေထာင္ထဲမွာ သြားတစ္ေခ်ာင္းမွ မရွိေအာင္ ရုိက္ခ်ိဳးခံခဲ့ရတာ။ ဘ၀ရဲ႕ဉာဏ္အားအင္ေတြ အသံုးခ်ျပီး စာေရးစာဖတ္လုပ္ေနရမယ့္အခ်ိန္ အင္းစိန္ ေထာင္က အခန္းတစ္ခန္းထဲမွာ တစ္ေယာက္တည္း ပိတ္ေလွာင္၊ အေမွာင္ခ်ခံခဲ့ရတာ … အစရွိတာေတြကို အဘကို ေငးရင္း ေတြးမိသြားတာေတြပါပဲ။ ဒါဟာ ေျပာရုိးေျပာစဥ္ ျဖစ္ရုိးျဖစ္စဥ္တစ္ခု ဆိုေပမယ့္ အဲ့ဒါေတြ ေျပာတိုင္း က်ေနာ္ဆက္စပ္စဥ္းစားရင္း ဆို႕နင့္နာက်င္သြားရတာေတြက ျဖစ္ျမဲပါ။
တကယ္ေတာ့ အဘဟာ နုိင္ငံေရးဉာဏ္၊ နုိင္ငံေရးအျမင္ေတြနဲ႕ ေနထုိင္တဲ့ ဉာဏ္သမားတေယာက္ျဖစ္သလို “ကုန္းမခံဘူး၊ ရုန္းကန္မကြ” ဆိုတဲ့ မာန္သမား တစ္ေယာက္ျဖစ္ပါတယ္။ အားလံုးသိႀကျပီးသားပါ။ အဘက သူ႕ကုိယ္သူ ခံယူထားတာက အေရးေတာ္ပံုတပ္သား တစ္ေယာက္အျဖစ္ ခံယူထားတာ ပဲျဖစ္ပါတယ္။ သူ႕အယူအဆကို တေရးနုိး ေျပာခုိင္းလည္း ထေျပာတတ္သူ၊ ရဲေဘာ္ရဲဘက္စိတ္အေပၚ အေျခခံျပီးေတာ့ အားလံုးကိုသိုင္းဖက္ျပီး ေရွ႕ခရီးဆက္ခ်င္သူ။ မတူေသာ အယူအဆေတြကို ထုတ္ေဖာ္ေျပာ ဆိုျပီး အမ်ားအဆံုးအျဖတ္ နာယူသူ။ ေခါင္းေဆာင္အေပၚ တေသြမတိမ္း ေလးစားသူ … အစရွိတဲ့ဂုဏ္ပုဒ္ ေတြကို က်ေနာ္ထုတ္ေျပာေနတာက ဒဂၤါးတစ္ဆယ့္ေျခာက္ျပား ေပးခံရတဲ့ ျမင္းထိန္းငတာ ဘ၀မ်ား ေရာက္ ေနမလားေတာ့ မဆိုနိုင္ဘူး။
က်ေနာ္တို႕လို ငေသးငနုပ္ေကာင္ေတြေတာင္ ကိုယ့္ဖာသာ နုိင္ငံေရးသမားဆိုျပီး ေထာင္ေထာင္ လႊားလႊားေတြ လုပ္မိေနေသးသကုိး။ ဒီလုိအေျခေနမ်ိဳးမွာ အဘက နုိင္ငံေရးသမားမဟုတ္ဘူး ဆိုေတာ့ေ မးရတာေပါ့။
အဘအေျဖက …
“နုိင္ငံေရးလုပ္တာကို ငါ … ဟိုးသတင္းစာသမားဘ၀ကတည္း မႀကိဳက္ ဘူးကြာ။ ဟိုအကြက္ေဖာ္၊ ဒီတိုက္ကြက္နဲ႕ေပ်ာ္၊ ဒီဘက္လက္နဲ႕ေဆာ္၊ ပါးစပ္ကေန ကေလာ္၊ ဟုိလူ႕ေရွာင္၊ ဒီလူ႕ေခ်ာင္ထုိး၊ အမ်ိဳးမ်ိဳးေတြကြ၊ ကိုယ္ယံုႀကည္တာကို ကိုယ္မေျပာရဲဆိုတဲ့ဟာေတြ လုပ္ရတယ္ကြာ။ ငါကေတာ့ ၀င္းတင္ပဲ။ နုိင္ငံေရးကို သတင္းသမားတစ္ေယာက္လုိ လုပ္တယ္။ နုိင္ငံေရးကို ပြင့္လင္းတဲ့ အႏုပညာေျမာက္ေအာင္ လုပ္တယ္။ ဒါပါပဲကြာ။ ငါ့သေဘာကေတာ့ အားလံုးတန္းတူပါပဲ။ ဘယ္သူ႕ကုိမွ လိုက္ ေဆာ္ေနစရာ မလုိပါဘူး။ ကိုယ့္ဆဲလည္း ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ ျပန္ေျပာတာေပါ့ … ” တဲ့။
အဘသေဘာကို က်ေနာ္ေစာေႀကာမိတာေတာ့ ငရဲႀကီးတဲ့ နုိင္ငံေရး မလုပ္ခ်င္ဘူးေပါ့ဗ်ာ။ ကုသုိလ္မရ ေတာင္မွ အကုသိုလ္ျဖစ္မယ့္ နုိင္ငံေရးကို အဘမလုပ္ခ်င္ဘူးလို႕ပဲ နားလည္တယ္ေလ။ အဘက နုိင္ငံေရးကို အဲ့သလို ခံယူခ်က္နဲ႕ ပါ၀င္ပတ္သက္တယ္လုိ႕ သေဘာေပါက္ရပါတယ္။ တစ္ခါတေလ နုိင္ငံေရးသမားေတြ သူတို႕မေက်လည္မႈေတြ အဘဆီသယ္ေဆာင္လာျပီး ရင္ဖြင့္ခ် ေဒါသေျဖတာေတြ ရွိပါတယ္။
က်ေနာ္လည္း အဘနား အခ်ိန္ျပည့္လို ျဖစ္ေနေတာ့၊ ဒဲ့မဟုတ္ေတာင္မွ ကာတင္နဲ႕ က်ေနာ့္ရင္ကို လာမွန္တဲ့ကိစၥ ေတြလည္း ရွိေပါ့။ အဘက ရွင္းလင္းျပဆိုတယ္။ ႏွစ္သိမ့္တယ္။ အားေပးတယ္။ စကားအဆံုးမွာ …
“က်ေနာ္လည္း သိပ္ေတာ့မသိဘူး၊ သိပ္ေတာ့နားမလည္ဘူးဗ်ာ …” လို႕အဆံုးသတ္ တတ္ပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ အမ်ားစုကေတာ ့စိတ္ေတာ္ေတာ္ေလး ေက်ေက်နပ္နပ္ ျဖစ္သြားတတ္တာကို က်ေနာ္အတုိင္းသား ျမင္ေန ႀကားေနရပါပေကာ။
တစ္ခါတစ္ေလက်ေတာ့ တက္သစ္စနုိင္ငံေရးသမားမ်ားကလည္း သူတုိ႔နုိင္ငံေရးလာ လာေသြးႀကတယ္။ မာန္တစ္ခြဲသားနဲ႕ေပါ့ဗ်ာ။ ေျပာေျပာရင္းသားက်ေတာ့ … ေအာ္… ငါတို႔ဖာသာ မာန္တတ္ေနတာ၊ ငါတို႕ ဘာမွ မသိေသးပါလား။ ငါတို႕ ဘယ္ေလာက္မွ ထိေရာက္ေအာင္ မလုပ္နုိင္ႀကေသးပါလား … ဆိုတာ သေဘာေပါက္လာႀကေတာ့တယ္ ထင္ရဲ႕၊ စကားေျပာအဆံုးမွာ အဘကို စိတ္၀င္တစားေမးႀကတဲ့ ေမးခြန္းတစ္ခု အျမဲလိုလုိႀကားေနရတယ္ဗ်။
အဲ့ဒါကေတာ့ “ အဘ … နိုင္ငံေရးသမားတစ္ေယာက္ျဖစ္ဖို႔ ဘာေတြလိုအပ္သလဲ”
ဆိုျပီး လူငယ္လူႀကီးေတြ မျဖီးျဖန္းဘဲ ေမးစမ္းတတ္ႀကတယ္။
အဘ အေျဖက မုိက္တယ္။ က်ေနာ္ေတာ့ခိုက္တယ္။ အျခားလူမ်ားေတာ့ သတိမထားမိသလားေတာ့ မသိျငားဘူးေလ။ အဘေျဖတာက …
“ေျပာရရင္ အမ်ားႀကီးေပါ့ဗ်ာ။ အယူအဆေတြ၊ ၀ါဒေတြ၊ ဘာေတြ ခုေခတ္ဆို ပိုလို႕ေတာင္ မ်ားလာေသးတယ္။ ဒါေပမယ့္ က်ေနာ့္အျမင္ေတာ့ အေျခခံက်က် စဥ္းစားသင့္တယ္ ထင္တယ္။ နုိင္ငံေရးသမားဆုိတာ က်ေနာ္နားလည္သေလာက္ ေျပာရင္ေတာ့ (၁) သူမ်ားကို နားေထာင္ေပးရမယ္၊ ဘာေျပာေျပာေပါ့ဗ်ာ၊ ကိုယ့္ဆဲတာလည္း ပါခ်င္ ပါမွာေပါ့။ (၂) သူမ်ားကုိ ကူညီေပးရမယ္၊ လူေတြဟာ အခက္ခဲေတြခ်ည္းပဲဗ်။ ခက္တယ္ ဆုိတဲ့ေနရာမွာ အယူအဆအားျဖင့္၊ အေတြးေခၚအားျဖင့္ ေနာက္ဆံုး လူေတြ ဒုကၡေရာက္ေနတယ္။ ကူညီေပးရမယ္။ (၃) ေစ့စပ္ ညွိႏိႈင္း အေျဖရွာေပးျခင္း ဆိုတာေတြ လုပ္သင့္တယ္”
ဒီေလာက္ပဲ ျပန္ေျပာရွာပါတယ္။
က်ေနာ္ကေတာ့ အဲ့ဒီစကားေလး သေဘာက်တယ္။ အဘက ကိုယ္တုိင္က်င့္သံုးတာကိုပဲ သူမ်ားကို ေျပာတယ္။ သူကေတာ့ မလုပ္ပဲ၊ အျခားလူကို လုပ္ပါ … ဘယ္ေတာ့မွ မေျပာဘူး။ ဆိုလိုတာက ေျပာသလုိလုပ္၊ ငါလုပ္သလို မလုပ္နဲ႕ … ဆိုတဲ့ အေျပာတျခား၊ အလုပ္တျခား ေခါင္းေဆာင္မ်ိဳး လုံး၀မဟုတ္ဘူး … ဆိုတာပါပဲ။
http://moemaka.com/archives/1620
No comments:
Post a Comment